Opnieuw een lange dag in de dessert ruim 300 km naar Guelmim, waar we de weg vragen naar de plaatselijke camping, de man stelt ons voor om ons er heen te begeleiden op z’n brommer. Door allerlei sluipweggetjes loodst hij ons door de stad naar het plaatselijke hospitaal, daar tegenover is de camping. Het ziet er geweldig uit heerlijk onder de bomen en met veel bloemen, echter hij vertelt dat er vanavond een grote groep Marokkanen feest komt vieren en dat wel tot vier uur in de ochtend kan duren. Onze gids weet nog wel een camping in Ait-Bekkou Hij rijdt met Steven en Jetske in de camper mee om de weg te wijzen Maar tevens vertelt hij dat hier een oude kasba is die eigendom is van de Toearegs uit Dakhla. 1 maal per jaar komt een groep met kamelen hiernaartoe voor 3 a 4 week om handel te drijven, kamelen te verkopen en handelswaar mee terug te nemen naar Dakhla. Hassan neemt ons mee door de wirwar van straatjes en paadjes tussen de ommuurde akkers en tuinen. Het is een lange wandeling, maar erg interessant. We moeten af en toe over irrigatie kanaaltjes springen en we zien de granaatappels aan de bomen hangen. Na nog een behoorlijke wandeling naar de Kasba worden we daarbinnen genodigd door Mohammed Nhabib. Een in een prachtige blauwe djellaba en witte tulband geklede Toeareg. Hij gaat ons voor naar de binnenplaats waar een berber tarp staat opgesteld. We moeten onze schoenen uit doen en gaan zitten op de kussens die op de met tapijten beklede vloer liggen. Met behulp van Hassan als tolk vertelt hij ons over de gebruiken van zijn volk. Mohammed is een humoristische man met innemende lachende ogen en we vermaken ons dan ook kostelijk met zijn spontane reacties. Het gesprek gaat soms zeer diepgravend en af en toe als hij het roerend met ons eens is, vliegt hij ons gillend om de hals, om ons links en rechts te zoenen. Dan weer zit hij te wippen op z’n kussens alsof hij op z’n kameel rijdt. Vanzelfsprekend komt hij al snel met de traditionele thee op de proppen. We noemen dit inmiddels “Lange Thee” omdat de thee vanaf een halve meter hoogte in de minuscule glaasjes worden geschonken. Als het ritueel van thee drinken achter de rug is gaan we over op zaken doen. De onvermijdelijke tapijten worden tussen ons uitgerold en er wordt uitleg over gegeven. Daarna graait hij uit de grote schatkist die achter hem staat, een keur van sieraden en prachtig bewerkte wapens en met kamelen botten ingelegde sieraden kistjes en spreid die uit op de tapijten. Als we ergens in zijn geïnteresseerd zijn mogen we dat in een mandje doen en zal er natijd over worden onderhandeld. Er zijn werkelijk prachtige zaken bij en dus gaan de meisjes overstag en worden de mandjes gevuld. De rest gaat terug in de schatkist daarna begint het onderhandelen. Enige halskettingen veranderen na stugge onderhandelingen van eigenaar. Tussen de presentatie door krijgen Steven en ik nog een mooie blauwe tulband om ons hoofd gedrapeerd en Gepke en Jetske krijgen een mooi geborduurde djellaba aan. Het is inmiddels aardedonker geworden en Mohammed heeft een aantal kaarsjes aangestoken, het lijkt wel een story uit duizend en een nacht. Dan volgt nog de wandeling terug in het aarde duister over de paadjes naar de campers met een kaarsje in de hand. Hand in hand lopen we als ganzen achter Hassan en Mohammed aan. Mohammed had in zijn hele leven nog nooit een camper gezien en wilde graag mee komen kijken. Bij Steven en Jetske werd het toen nog een gezellige boel. De heren hadden honger en dorst want wegens de Ramadan hadden ze de gehele dag niets gegeten.
Hassan lustte wel een pilsje en Mohammed hield het maar bij jus de Orange. Jetske kwam vervolgens met roggebrood met kollumer kaas op de proppen, dat ging er ook uitstekend in. Zelfs de “Fryske Molkwarder Reepkoeke” ging met smaak naar binnen. Wij, maar ook zij hebben een geweldige avond gehad.
