2020-2 Duitsland en Oostenrijk.

Plannen maken doen we eigenlijk al aan het eind van elke laatste vakantie. voor dit jaar was het de bedoeling weer eens naar het zuiden te trekken, Spanje of Italië. We waren er echter nog niet uit. plannen kunnen veranderen, plannen kunnen ook door andere factoren veranderen, buiten onze invloed, in dit geval Corona.
Het zuiden zit er niet in dit jaar, Duitsland is een goed alternatief en Duitsland is ook mooi. Dus dit jaar word het een rondje door ons buurland.

rondje Duitsland en Oostenrijk.

Dinsdag 8 sept.
Helemaal smetteloos is de start van deze vakantie niet verlopen. Bij het wegrijden ging er een lampje branden op het dashboard. Na telefonisch overleg met onze garage zijn we daar maar heen gereden in Niekerk (bij Zoutkamp).500 meter voor dat we bij de garage arriveerden ging het lampje uit, balen. Toch maar even met de computer uitlezen was het voorstel. Maar ook dat ging mis want de computer kon met geen mogelijkheid verbinding maken met ons campertje maken. De garagehouder komt binnenlopen en verteld dat we een heel lang dieselspoor achter ons hebben gelaten op de weg. Wat blijkt, de brandstoffilter is lek. Niet voorradig natuurlijk, maar bij de groothandel in Leeuwarden wel. Die werd gelijk opgehaald en om twee uur konden we weer rijden. Nog even tanken in Groningen en vooruit naar Duitsland, nou vergeet het maar, ik heb m’n bankpasje in m’n daagse broek laten zitten en die heb ik nu vanzelfsprekend niet aan. Dus terug naar Zuidhorn. 3 maal is scheepsrecht beweerd men. Zonder verdere kleerscheuren komen we een uur later aan op de CP in Leer. Waar we gaan genieten van onze welverdiende rust, o nee, toch niet, we gaan nog even een wandeling maken in het oude centrum om een patatje te scoren. Dat lukt wonderwel, een patat + braadwurst. Alleen was de patat louw en de braadworst die officieel minstens 3 % vlees moet bevatten, was zo droog dat hij volgens mij voor 99 % uit zaagsel bestond. Brrr.

Woensdag 9 sept.
Vandaag niet zo’n lange tocht, we rijden naar Harpstadt onder Bremen. Heel aardig dorpje met een mooi oud schloss. Bij zo’n slot hoort een park en in dat park is een CP. Geweldig mooi plekje zo tussen de eeuwenoude bomen op een gladgeschoren gazon. Ook hier maken we uiteraard nog een mooie wandeling door het park naar het dorp.

Donderdag 10 sept.
Ook vandaag een rustige rit. Onderweg tijdens de koffie stop zijn we op de CP in Hoya gaan staan. Een hele mooie CP aan de oever van de Elbe. Dit moeten we onthouden voor een eventuele volgende keer dat we hier in de buurt zijn. Onze middagpauze brachten we door bij Hof Averriep, een mooi boerderijtje midden in het bos. Al snel kwamen er een roedel reeën voorbij, leuk. Op de CP in Unterluss constateren we dat de koelkast niet op Gas ontstoken kan worden. Dan maar de kabel uit gegooid om op elektro verder de nacht door te komen. Van een vriendelijke Duitse buurman krijgen we de tip door van een goed bedrijf in Gifhorn. Die zou ons absoluut helpen het probleem op te lossen. Het bedrijf Fisscher opgebeld en ja hoor we kunnen morgenvroeg wel langs komen. We moeten niet te laat komen want het is hun laatste werkdag, daarna gaan ze 2 weken met vakantie. Nou we zien morgen wel.

Vrijdag 11 sept.
kwart over acht reden we reeds richting Gifhorn dat 55 km zuidelijk op onze route ligt. Inderdaad worden we vriendelijk ontvangen en ze gaan gelijk aan de slag. Ze komen al snel tot de conclusie dat de gasbrander vervangen de oplossing betekenen zal. Ze hebben die op voorraad, mooi. Een half uur later is het gelukt en de KK brandt weer op gas. De rekening valt ons tegen € 168,00 waarin € 48,= arbeidsloon voor krap een half uur werk. Behoorlijk prijzig maar blij zijn we wel dat het weer klaar is. We rijden door naar Magdeburg. Onderweg houden we een lange pauze bij een vis plas die toevallig zagen. Een leuk plekje waar we een paar uur blijven, heerlijk in het zonnetje. De CP in Magdeburg is groot en het ligt aan de oever van de Elbe, zeker 75 campers staan er reeds, maar wij passen er nog tussen. ’t Is wel ingewikkeld om er binnen te komen. De beschrijving van de procedure is in het Duits uiteraard en dus zeer breedsprakig. Maar we komen er toch uit 8 muntjes van een euro in een gleufje laten glijden en daar zakt het paaltje in de grond. De weg is vrij. Als de zon een beetje is gezakt maken we nog een korte wandeling.

Zaterdag 12 sept.
geprogrammeerd op een CP in Dorswald. Dat is bij een restaurantje. Op de bleiche er achter. Dat valt wat tegen het is er erg rommelig en het lijkt wel een autosloperij zoveel wagens staan er. Er staan ook twee barakken waar Poolse gastarbeiders in wonen. Toch blijven we maar. Na een uurtje beginnen ze binnen te stromen, een club van oude militaire legervoertuigen liefhebbers. Ze hebben vandaag een tourrit gemaakt van 80 km. 40 stuks zijn het er. Allemaal Duitse jeeps, vrachtwagens en motoren met zijspan, allemaal hebben ze dienst gedaan in WOII. De eigenaren zijn nagenoeg allemaal in camouflagepakken gehuld, petjes op en kistjes aan de voeten. Ik hoor uit een van de vrachtwagens Duitse strijd liederen klinken. Ik heb er een beetje een dubbel gevoel bij, het ziet er allemaal erg stoer uit maar als ik met een aantal in gesprek ga, blijken ze best aardig te zijn. We eten een hapje in het restaurant en ik drink er een pilsje bij.

Zondag 13 sept.
Weer een prachtige warme dag vandaag. We rijden door het afwisselende landschap, bossen, bouwland en als we dichter bij ons doel Neukirch komen begint het heuvelachtiger te worden. De CP hier is een saaie grindvlakte te zijn aan de rand van het dorp. Heel onaantrekkelijk dus we rijden nog 17 km door naar Neustadt. Daar treffen we het ook niet want de drie plekjes zijn allemaal bezet. Maar een van de drie verteld ons dan iets verderop bij een fabriek van caravans “Capron”  4 gratis plaatsen voor campers ter beschikking gesteld zijn. Daar nestelen we ons dan maar. De 4 plaatsen zijn geblokkeerd met paaltjes, dus staan we ergens anders. Maar een beveiliging mannetje verteld ons dat we toch achter de paaltjes moet gaan staan want morgenvroeg 5 uur komen de werknemers en staat de hele P vol. Erg slim is hij niet want ik kan hem niet aan het verstand brengen dat ik niet met de camper over de paaltjes heen kan springen. Hij zal later vanavond terug komen. Maar dat blijkt een collega te zijn, die nauwelijks slimmer is en maar blijft herhalen dat we daar niet mogen blijven staan. Op mijn herhaalde vragen om de paaltjes te verwijderen, weigert hij consequent antwoord te geven. De redding komt door een andere camperaar die ons duidelijk maakt dat ik zelf de paaltjes er uit kan trekken. Probleem opgelost.

Maandag 14 sept.
Een prachtige route rijden door dit natuur reservaat. Het blijft mooi hier. We stranden uiteindelijk op de CP in Pobershau. Een groot grasveld waar wel 20 campers kunnen staan. Fonkelnieuw toiletgebouw erbij (zonder douche) maar € 5,= incl. stroom waar vind je dat nog. Douche hebben we zelf aan boord, dus gebruiken we die maar. Heerlijk nog even genieten van de zon met een boek in de hand. Er komt ook nog een tweede camper bij ons staan. Een hele oude Hymer, het lijkt op een caravan maar toch zit er een motor in. Volgens mijn idee is het de eerste camper die Hymer gemaakt heeft.

Dinsdag 15 sept.
Opnieuw worden we de geconfronteerd met een aantal omleidingen vandaag. Meestal zijn ze zeer slecht aangeven. Wel kost het ons minsten 25 km omrijden elke keer, maar dat is niet zo erg want overal is het even mooi. Uiteindelijk arriveren we op de CP Klein Vogtland in Adorf. Het is een parkeerterrein bij een zwembad en een klein soort Madurodam met miniatuur huizen die hier in de omgeving staan. Ook een botanische tuin is er aan verbonden. We maken er een wandeling heen maar gaan niet naar binnen want het is bijna sluitingstijd. Wel kunnen we er nog een ijsje scoren, de eerste deze vakantie.

Woensdag 16 sept.
We rijden weer de prachtige route en als we een kopje koffie drinken zien we in de verte een dorpje op een heuvel en daar boven uit steekt een ruïne van een groot kasteel. Burcht Leuchtenberg, daar moeten we meer van zien. We rijden door de smalle en soms steile straatjes om er zo dicht mogelijk bij te kunnen komen. Op een kruispunt kan ik de camper kwijt op een 30 gr. Steil stukje kinderkopjes. Ik laat Gepke alleen want dit is te hevig voor haar, en loop naar de ruïne. Helaas is het gesloten maar ik kan toch nog een paar foto’s maken van de buitenkant. Heel interessant. We besluiten naar  een CP in Chammunster te rijden. Het blijkt een parkeerplaats bij een restaurantje te zijn. Klein, maar mooi gelegen dat wel. Maar het is zo ontzettend scheef dat ik wel 10 blokken nodig zal hebben om een te voorkomen dat de soep niet van ons bord afstroomt. Gelukkig is er 8 KM verder nog een CP. Die dan maar geprogrammeerd. Maar ik maak de fout om dat op wandelen in te stellen. Dat kan nooit goed gaan en dat blijkt dan ook al gauw. Eigenwijs als ik ben rij ik een doodlopende weg in. We stuiten op de rivier de Regen met een voetbrug daarover heen. Mis!!! Nee heel goed juist want naast die brug ligt een parkeerterreintje aan het water dat zich uitstekend leent voor een overnachting. Dat doen we dan ook maar. Ik tap wat water uit de rivier en was (een beetje) de modder die we op de weggetjes in Noord-Groningen, op de eerste dag hebben vergaard, van de wagen. Dat wil niet zo goed lukken, maar de voorruit glimt weer, ook belangrijk. Dikke forellen springen vrolijk uit het water, zo blij zijn ze.

Donderdag 17 sept
We zijn nog geen 10 km verder als ik in het centrum van het dorpje Ried, plotseling op de rem trap. Ik zie een enorme boom staan, die wil ik nader bekijken. Het blijkt de oudste Linde te zijn van Duitsland. Ruim 1000 jaar oud is hij. Prachtig, wat zo’n boom door de eeuwen heen heeft meegemaakt. Inmiddels is het beginnen te regenen, niet heel hard maar toch. Na de middag wordt het weer droog. We rijden richting Passau en gaan op een CP staan bij restaurant “zum Gruss Gott” in Kellberg. Prima plekje weer.

Vrijdag 18 sept.
Eerst even een paar felicitatie appjes naar Nederland gestuurd en dan aan de rit. We rijden eerst naar Passau, de weg voert ons door een groot gedeelte van het centrum. Oude herinneringen komen naar boven, daar hebben we gelopen, en daar op dat plein hebben we eisbein zitten eten, leuk. Ook zien we het hotelletje waar we gestart zijn met onze Donau radtour ongeveer 25 jaar geleden. We hebben dat toen gedaan samen met onze Duitse vrienden Karen und Gebhardt. Leuke herinneringen dus. We vervolgen onze weg langs de Donau, het mooiste gedeelte is tot Eferdingen, daar wijkt de weg af van de rivier en besluiten we naar Weis te gaan waar een CP weten bij een sporthal. We zijn de enigen die hier gaan overnachten, heel rustig dus. Dat wil zeggen als we de hangjongeren niet meerekenen. Deze maken een enorme herrie, gillende meiden, overslaande puberstemmen, gekrijs en zinloos gebrul. Dit daarnaast ook nog overstemd door de knetterende brommers die ze allemaal bij zich hebben. Soms maken ze rondjes met 4 personen op die dingen. Ze hebben lol, stoeien en dollen met elkaar. Maar ze laten ons met rust, en om zeven uur is het over, zijn ze naar moeder die het eten op tafel heeft staan.

Zaterdag 19 sept.
Alweer sturen we een appje naar een kleinzoon, die vandaag jarig is. We verlaten Weis, dat wil zeggen zo’n 10 km verder laten we het laatste bedrijven terrein achter ons, wat een grote stad is dit. In de verte zien we de eerste bergen opdoemen.  Bij Gmunden bereiken we de Traunsee, we volgen de kust en dan is het nog 30 km naar Bad Ischl, een leuke route de tunnels niet mee gerekend. In Bad Ischl gaan we staan op de CP aan de rivier de Ischl. We zijn er reeds voor de middag, dus ook vandaag gaan we het rustig aan doen. Tegen vieren lopen we naar het centrum, dat vlakbij ligt. Het valt ons een beetje tegen, veel imposante goed onderhouden gebouwen dat wel maar weinig sfeer. Wel drinken we nog een espresso op een terrasje met een pflaumen torte erbij. We hebben nog een leuk gesprek met onze Oostenrijkse buren.

Zondag 20 sept.
Ook nu weer een prachtige tocht door het berglandschap, dit is waar ik het meeste van hou. Ik wil ook nog een echte bergpas over deze vakantie en die zijn er hier voldoende. Vandaag eindigen we in Mauterndorf. Echt een wintersport plaatsje. De naam komt ons bekend voor en ja, het is de plaats waar de NKC elk jaar z’n wintersport reizen heen organiseert. We gaan rond het middaguur parkeren op de P. van een skilift. We besluiten om hier vandaag te blijven want het is een rustig plekje. We maken hier nog een korte wandeling, ver kan niet want heuvelig terrein is uitgesloten voor ons. Toch vermaken wij ons uitstekend. Wat echter niet zo leuk is dat ik niet goed heb opgelet toen we hier opreden. Er staat namelijk een bord bij de ingang waarop staat dat je hier niet mag overnachten. Dus tegen zeven uur kwam een medewerker ons daar op wijzen en we moeten vertrekken. OK, daar gaan we dan, het begint al een beetje te schemeren maar toch vinden we een 10 km verderop een P. bij een wintersport dorpje waar het wel mag.

Maandag 21 sept.
Vannacht stonden we helemaal alleen en keken over het dal uit. Maar tegen zeven uur kwamen er een paar auto’s van werknemers van het naast liggende bedrijf, naast ons staan, wat ons deed besluiten op te staan en vroeg aan de rit te gaan. Het gaat lekker naar onze zin want we naderen de Grossklockner. Hier gaan we omhoog.  Het is een fantastische rit, sommige stukken hebben een stijging van 12 %. Onze Hobby heeft er wel wat moeite mee ,maar verder dan naar de 2^e versnelling hoeven we niet terug. We genieten en maken diverse foto stops . als we op het hoogste punt waar je met een camper kunt komen ca. 2500 m. gaan we daar ons kamp opslaan we hebben hier zo’n prachtig uitzicht op meer dan 30 bergtoppen van boven de 3000 meter. Met dit mooie plaatsje en het prachtige weer zou het toch te gek zijn om door te rijden.

Dinsdag 22 sept.
Door en door koud  was het vanmorgen toen we om 6 uur wakker werden. 5 gr. Buiten en 10 gr. Binnen. Snel eruit en de kachel aangezet. Dat was de oplossing, binnen een half uur stond de thermometer op 25 gr. Dan pas konden we er over gaan denken om op te staan. Afdalen van een helling vind ik minder prettig dan stijgen. Een camper is te zwaar om op de motor af te kunnen remmen, je moet dus steeds weer remmen. Dat belast die remmen natuurlijk heel erg, daarom maakten we halverwege een koffiestop van een half uur zodat ze een beetje tot rust konden komen. We vervolgden onze weg, eenmaal beneden, richting Innsbruck. We kozen voor de route door het Zillertal. Dit is een tol weg, maar het is de moeite waard, een schitterende weg. Uiteindelijk komen we terecht op de P. van Gasthaus Rieder in Jenbach.

Woensdag 23 sept.
Wakker werden we door het gestage tikken van de regendruppels op het dak. Een nieuwe ervaring voor ons deze vakantie. Maar niet getreurd, we gaan aan de rit. We zien wel hoe het afloopt. Nou dat valt ons mee, we rijden naar het westen en tegen half tien zien we in die richting de lucht openbreken gelukkig. In de loop van de dag wordt het steeds beter en toen we omstreeks half drie op ons plekje in Wertach aankwamen scheen de zon weer. Eerst bekeken we de CP in het dorp maar die was erg ongezellig. 4 km buiten het dorp bleek nog een plekje te zijn. Daar zijn we toen heengereden. Het is een P. aan een boerenweggetje op een heuveltje. We hebben er een prachtig uitzicht op de heuvels van de Bayerische Alpen. Wel hebben we veel last van dikke zwarte bromvliegen, we houden de deur dicht, maar hoe ze binnen komen is een raadsel want we zijn de hele avond aan het vliegen meppen. Denken we, nou dit is echt de laatste, komt er weer een langs brommen. Er rijdt steeds een boer langs met een lading mest, misschien is dat de bron. Ook wandelt er een kudde koeien langs onze camper, leuk gezicht die nieuwsgierige beesten.

Donderdag 24 sept.
Opnieuw regen van morgen maar ook nu heel kort, al gauw breekt de zon door. We rijden richting Bodensee, een oude bekende. Onze eerste vakantie samen naar het buitenland. Dat moet zo ongeveer 1968/9 zijn geweest. Ons eerste autootje was een Renault 4 in de originele lichtgroene kleur.  Ik had achterin een soort keukentje gefabriceerd. We sliepen in een sheltertje. Het zwarte woud was ons hoofddoel maar door een rondje Bodensee reden we dus ook een eind door Zwitserland. St.Gallen kan ik mij nog herinneren. In de nabijheid van Lindau zien we tot onze verbazing plotseling een zeppelin over ons heen vliegen,  die hebben we nog nooit eerder gezien, anders dan op een plaatje. Dan herinner ik  mij dat ik gelezen dat hier in de buurt een museum van Dornier is. Daar komt hij waarschijnlijk vandaan. Bovendien vermoed ik dat het geboortehuis van Zeppelin in Friedrichshafen staat. Helaas zien we niet tijdig een plaatsje om even te stoppen om een foto te maken, jammer. Voor ons plekje voor deze nacht hebben gekozen voor Heiligenberg. Bij Meersburg verlaten we de Bodensee en gaan landinwaarts. Al van verre zien we een groot gebouw boven op een heuvel verrijzen. Met een paar haarspeld bochten komen we in het dorp aan. Midden in staat een enorm kasteel, schloss of paleis, ik weet niet hoe ik het moet noemen. Het was de “woning” van Joachim Egon Furst zu Furstenberg,. (1923-2002). Het is privé en dus niet toegankelijk voor publiek. Eigenlijk zijn het twee kastelen. Het ene is een plomp rechthoekig gebouw met ontelbare ramen. De andere is echt net een sprookjes kasteel. Wat mij verwonderd is dat er bovenop een Nederlandse vlag staat te wapperen.

Vrijdag 25 sept.
Veel omleidingen hebben we vandaag gehad, daar zijn ze hier in Duitsland niet zuinig mee, het kost je we steeds veel kilometers, maar de bewegwijzering laat veel te wensen over, vaak staan we in dubio welke kant we op moeten. Maar goed we zijn toch thuis gekomen, d.w.z. op de CP in Holslach. Via Waldshut op de grens met Zwitserland zijn we het Zwarte woud ingereden. Een prachtige route en de CP hier is ook prachtig, keurig netjes, we kunnen water tappen en lozen. En, niet onbelangrijk we hebben schotel ontvangst.

Zaterdag 26 sept.
Wat is het Zwartewoud toch mooi, we blijven genieten van dit natuurlijke park. Jammer alleen is dat het de gehele dag heeft geregend, het begon al toen we wakker werden. Of misschien werden we er zelfs wel wakker van. Voor zover ons bekend heeft het ook de gehele nacht doorgeregend. Een kachel was wel nodig want het was 5 gr. buiten. Maar wat ik ook probeer dat misselijke ding viel steeds na een minuut in storing. Wat ik ook probeerde, niets had succes. Filters schoongemaakt, de schoorsteen aan de buitenkant gedemonteerd en schoongemaakt en inderdaad zat daar wat vuil in. Maar ook dat was het niet. Toen de gasvoorraad gecontroleerd en inderdaad was een van de flessen leeg, overgeschakeld naar de tweede. Helaas was dat ook niet de oplossing. De handleiding kon mij ook niet verder helpen. Dan maar een service bureau opgezocht ergens hier in de omgeving. Toen kregen we een telefoontje van onze vrienden Roos & Ton ‘dHaen., die ons vertelden dat ze 55 km noordelijk van ons op een CP stonden. En dat ze daar ook Elektriciteit hadden en daarop besloten we daar morgen heen te gaan, konden we ons electr. kacheltje die avond mooi gebruiken. Deze nacht hebben we het erg koud gehad in bed.

Zondag 27 sept.
Gauw aankleden, eten en vlug aan de rit zodat we motor ons van warmte kon voorzien. Na 10 km. Zien we in Freudenstadt een tankstation waar ze LPG verkochten dus direct maar even bijtanken. En je raad het niet, maar toen we de kachel testen, deed die het weer. Conclusie: het overschakelen van de ene naar de andere fles werkt niet goed. Wij blij natuurlijk, hier redden we de rest van onze vakantie mee. Op naar Reichental waar Roos en Ton op de CP staan. Ze zijn aan de wandel weten we maar tegen twaalf uur kwamen ze er aan stappen met hun nieuwe hondje Jikky. Afgesproken dat we om half drie bij hen komen babbelen en hun nieuwe 4×4 Steyr camper gaan bekijken. Geweldige camper is dat. Een container op basis van een Steyr Vrachtwagen truck. Echt heel compleet voorzien van allerlei toeters en bellen.

Maandag 28 sept.
Prachtig stralend zomerweer, we hebben een mooi uitzicht over het dorp beneden ons. We nemen afscheid van Roos en Ton maar dat loopt uit de hand want om 12 uur zitten we nog te praten. Niemand heeft haast en gezelligheid kent geen tijd wordt er gezegd. Ongeveer gelijktijdig zijn we allemaal vertrokken, zij richting Luxemburg en wij naar het noorden. We willen de Moezel nog een keer pakken. Na een uurtje parkeren we onze Hobby op een P. bij een Rewe vlak bij Karlsruhe voor ons middageten, en dutje. Dan rijden we de Pfaltz in ook een heel mooi gebied, minder spectaculair als het Zwartewoud, maar toch. Bij Heuchelheim is een CP bij een restaurant in het landelijke gebied. De bedoeling is dat we daar vanavond gaan eten. Maar als ik even poolshoogte ga nemen blijkt dat ze op maandag “Ruhetag” hebben, konden we weten maar toch jammer. Ik hou van struinen, dus dat doe ik in de omgeving van de P. deze is afgezet met oude liggende telefoonpalen. Als ik dat zie ga ik altijd even kijken of er ook oude “date nails” in die palen te vinden zijn. Date Nails zijn een soort ijzeren spijkers met een getal of lettercode erin gestanst. Deze geven aan in welk jaar de palen zijn geplaatst om de leeftijd te bepalen. Ik heb heel veel geluk met mijn speurtocht want de oogst is 29 stuks eigenlijk 30 maar 1 stuitert in het gras en is spoorloos. Mooi man! Ook scoor ik een paar walnoten en een bosje bloemen voor Gep.

Dinsdag 29 sept.
Mistig en een beetje vochtig van morgen, dus we hebben weinig zicht als we door de Pfaltz rijden, jammer maar niet klagen Joop. Ook hier ontzettend veel bossen. Een deel, 30 km, slingert door dat bos en dat is wel eentonig op de duur. Het is wel een gemengd bos en daar hou ik wel van, de beginnende herfstkleuren maken het wel heel erg mooi deze tijd van het jaar. In het begin van de rit zien we nog een kasteel op de berg staan de Burg Landeck. Af in toe vinden we het landschap erg veel op dat in de Elzas lijken. De dorpjes met hun vakwerkhuizen en bochtige straatjes maar vooral de uitgebreide wijndruiven velden. Als we om twaalf uur door een dorpje heen rijden staat daar op een klein marktje de kraam van “Huhnen Fred”, het water komt ons in de mond en we zoeken snel een P. voor de Hobby en ik haal een paar poten op. Dat is smullen, maar ze zijn waarschijnlijk van kippen met veel vlieguren. Naast dat ze heerlijk zijn vullen ze ook behoorlijk en we besluiten daarom om de lunch vandaag maar over te slaan. In Fishbach vinden we bij een museum kopermijn een P. waar we en gratis en met schotel ontvangst kunnen overnachten.

Woensdag 30 sept.
Het weer ziet er goed uit, wel bewolkt maar het is droog later op de dag zullen we de zon nog regelmatig zien verschijnen, wat onze stemming mede zal bepalen. We zijn Fishbach nog maar net uit of we zien een ree aan de kant van de weg liggen. Vermoedelijk dood gereden vannacht. Jammer is zoiets maar kennelijk onvermijdelijk in zo’n bosrijk land dat Duitsland toch wel is. Ik denk dat we deze hele vakantie al 4 of 5 dode eekhoorntjes op de weg hebben zien liggen. Die kunnen waarschijnlijk niet hard genoeg lopen en worden dan doodgereden op de weg. De route door Saar-Hondsruck is afwisselend Bos, landbouw en veehouderij. Impulsief trap ik op de rem als Gepke roept “bakkerij” wat lekkers bij de koffie!!! Keus genoeg dus ik neem twee verschillende lekkernijen. Wel was ik geneigd om met lege handen de winkel weer uit te lopen want een saggerijniger winkel juffie heb ik zelden meegemaakt. Ongetwijfeld met haar verkeerde been uit bed gestapt vanmorgen. Toch hebben we de kuchen met smaak op gegeten. Als we bij de Moezel aankomen is het gelijk erg druk op de weg. Veel campers waaronder ook veel Nederlanders. Ook de CP’s staan nagenoeg allemaal vol en dat op de laatste dag van september, dit hadden we niet verwacht. Toch genieten we van onze zoveelste tocht langs deze bochtige rivier. Zeker vijftig meter berm ligt vol met een enorme variatie aan kalebassen. Een prachtig gezicht en Gepke besluit een paar mee te nemen voor haarzelf en voor Anita en Pilli. We rijden door Koblenz heen en tien km verder vinden we een CP in Hoh-Grenzhausen. Heel rustig we staan er alleen.

Donderdag 1 oktober.
Onder een grijze lucht rijden we weg en dat blijft ook tot 4 uur zo, dan een uurtje zon en om 6 uur begint het te motregenen. We rijden door verschillende natuurparken die volgens mij samen het Sauerland vormen. Gezien de vele routes die ik zelf op mijn kaart heb gemarkeerd, hebben wij hier al heel veel cirkeltjes gedraaid. In Schmalenberg zien we rond het middaguur een klein restaurantje op een bedrijventerrein en besluiten daar een warme hap te gaan scoren, dan kan Gepke vanavond een paar voorgebakken broodjes klaar maken. Voor dat het zover is gaan we beide uitgebreid douchen want morgen zijn we bij Anita en daar moeten we natuurlijk schoon aan komen.

Vrijdag 2 oktober.
Eigenlijk is dit onze laatste vakantiedag, maar toch maken we er een toeristische route van. 276 km is het naar Arnhem. We willen nog even in Duitsland tanken want het is hier wel goedkoper. Voor we het weten rijden we Dinxperlo binnen. Mis dus, even een paar km terug naar Rees en daar getankt. In Dieren boodschappen gedaan bij de Aldi vooral omdat we zin hebben in een zoute haring. Dan naar Anita en Tjerk waar we een hele gezellige praat avond hebben. Er is genoeg om over te babbelen.

Zaterdag 3oktober.
Na een relaxte morgen vertrekken we om 2 uur naar Zuidhorn waar we de camper stallen en doorrijden naar Fred en Pili in Groningen om ook daar bij te praten en een hapje te eten. Morgen wordt het een drukke dag, uitpakken van de camper.
Maar we kunnen terug kijken op een heerlijke vakantie, 4 weken op pad en dan maar 2 regendagen beter kun je het toch niet wensen.
En nu maar nadenken wat we het volgende jaar gaan doen.

Beginstand van de teller is 153.869 de eindstand 157.990 dus we hebben deze vakantie 4121 km gereden en dit is de route zoals die door mij is bijgehouden op  Polarsteps.