“Kaap ellende”, heeft Cook deze kaap genoemd, want 40 km verderop liep zijn schip, tijdens z’n ontdekkingstocht in 1770, op een rif. Hier bij deze kaap begon de ellende schreef hij dan ook in z’n scheepsjournaal.
Cape Tribulation is gelijk ook voor ons het punt waar we niet verder naar het noorden van Australië kunnen rijden, de weg verderop is alleen maar geschikt voor 4WD auto’s.
We gaan eerst in de richting Port Douglas. Daar wordt op zondag altijd een markt gehouden. Het is echt zo’n heerlijk ongedwongen boeren marktje. Het is op een “showground” aan het water, tussen de kraampjes door hebben we steeds een blik op de mooie blauwe Pacific. Het eerste wat ik koop is een “kelappa Muda”, Kokosnoot zo uit de dop, heerlijk. Veel alternatieve stands, veel sieraden, souvenirs, en kunst voorwerpen. Maar ook groente en vooral veel exotisch fruit. Het is er heel gezellig, dus een paar uurtjes ben je een zo maar mee zoet. We rijden vervolgens naar Daintree waar we op een eenvoudige camping aan de rivier staan. Helder water maar we gaan er toch maar niet in gaan zwemmen vanwege de krokodillen.
Er moeten ook cassowaries rondlopen maar die zijn erg schuw en laten zich dan ook niet zien. Dat wordt anders als we ons eindpunt bereiken, Cape Tribulation. We wandelen door het bos naar de Beach, en plotseling sta ik oog in oog met zo’n 1,5 meter hoge vogel. Wat een prachtig beest is dat, van een rancher die daar rond loopt krijgen we te horen dat we minstens een afstand van 10 a 15 meter moeten bewaren want ze kunnen erg agressief zijn. Als ze opeens boos worden, rennen ze op je af en springen met hun poten omhoog tegen je borst aan, wat heel akelige gevolgen heeft natuurlijk. In eerste instantie liepen we hier alleen, maar toen ik begon foto’s te maken was het ineens een drukte van belang. Zeker dertig toeristen verdrongen zich om mij heen om ook een unieke foto te kunnen maken. Nog een ander uniek beest konden we op de foto zetten, een Varanus Varius van wel een meter lang kruiste ons pad. Op het strand ging hij nog even speciaal voor Gep poseren, Gep er op de buik naar toe gekropen en een foto geschoten.
Het is bekend dat kasuarissen gevaarlijk kunnen zijn, en samen met struisvogels zijn ze de enige vogels waarvan bekend is dat ze mensen hebben gedood. Kasuarissen vallen aan en schoppen met hun vervaarlijke klauwen, soms springen ze bovenop het slachtoffer. Ze kunnen ook pikken, stoten of kopstoten. Geen van de nog levende soorten is een kwetsbare of bedreigde soort. De helmkasuaris en de oranjehalskasuaris uit Nieuw-Guinea nemen wel in aantal af, maar hun aantallen liggen nog in de tientallen duizenden. Het zijn alle drie niet bedreigde soorten.
Wil je meer weten over deze bijzondere vogel dan is hier een link naar de site van Freek:
https://schooltv.nl/video-item/freeks-jungle-school-helmkasuarissen-echte-dinos
