We vertrekken van Schiphol met een Boeing 747-400 en zullen non-stop vliegen naar San Francisco.
Vertrek 11.10 uur dat betekend heel vroeg opstaan, want drie uur van te voren dienen we aanwezig te zijn, ondanks het feit dat ik E-tickets heb besteld.
En dan ben je op tijd, vertrekt het vliegtuig toch nog met een half uur vertraging. 10 uur vliegen is wel een lange tijd, maar af en toe even rond lopen wat slapen dan gaat de tijd toch nog wel snel voorbij. We zitten niet bij een raampje maar veel is er toch niet te zien. Als ik naar het toilet ga kijk ik af en toe door het raampje achteraan. Boven Groenland hadden we helder zicht. Een prachtig uitzicht over de besneeuwde bergen, Canyons en half gesmolten meren. Een ruig land zo te zien, ik heb niets gezien dat op menselijke activiteiten wees, geen wegen, geen gebouwen of havens. IJsbergen in de Baffin bay en vervolgens over Alaska, ook daar een ruig landschap met veel ronde meren en langgerekte canyons, verder alles heel eenzaam. Maar allengs komt er toch wat te zien, grote rechthoekige akkers met hier en daar een boerderij, enorm lange kaarsrechte wegen doorsnijden het landschap, saai! De Rocky Mountains waar we overvliegen heb ik niet kunnen onderscheiden. En dan plotseling is daar San Francisco International Airport. In het vliegtuig hebben we een formulier in moeten vullen met de zelfde gegevens die ik reeds heb opgegeven bij het aanvragen van de ESTA. Maar ja, de Amerikanen zijn toch wat meer gespitst op de antecedenten van de mensen die het land binnen komen. Bij de douane moesten we zelfs elektronisch onze vingerafdrukken en een iris scan laten maken. Verder ging alles gelukkig erg vlot, onze bagage draaide reeds rond op de lopende band, wat geld pinnen bij een ATM en vervolgens naar BART, zo wordt de metro hier genoemd. Een ticket voor $ 8.- uit de machine getrokken met behulp van een vriendelijke Texaanse jongeman, waar we in de metro nog een leuk gesprek hadden. Civic Centre was onze bestemming, vandaar lopend met de gehele bagage naar het hotel. Ongeveer 1 km had ik op street view gezien, goed te doen dacht ik, alleen had ik geen rekening met het feit dat SF op heuvels is gebouwd. Dus dat was nog best wel zwaar, uitgeput kwamen we in het hotel aan.
Dit hotel ligt dicht bij de rustige wijk Nob Hill in San Francisco en populaire attracties, zoals Union Square. Het biedt unieke accommodaties, met een elegante combinatie van ouderwetse charme en moderne gemakken.
In de omgeving van het Nob Hill Hotel vindt u attracties zoals de theater wijk en de beroemde kabelbaan van de stad. Diverse musea, galeries en restaurants zijn ook gemakkelijk te bereiken.
Het Nob Hill Hotel biedt sinds 1906 gezellige hotelkamers die zijn ingericht met antiquiteiten, met de hand beschilderde muren en mooie fluwelen dekbedden. Het hotel beschikt tevens over gratis draadloos Internet, evenals mini-koelkasten en magnetrons.
Op het terrein van het Nob Hill kunnen gasten genieten van een gratis continentaal ontbijt, samen met een gratis ochtendkrant. Het hotel biedt ook wijnproeverijen met lokale wijnen.
Golden Gate Bridge.
Vanaf fishermans wharf, pier 47 zouden we de Golden Gate Bridge moeten kunnen zien. Helaas hangt er om de brug meestal een mistbank, zo ook nu. We pakken dan ook maar bus line 28 naar het begin van de brug. De brug waar ze op 5 januari 1933 mee zijn beginnen te bouwen was voor de eerste keer voor het wandelaars geopend op 27 mei 1937. Wij besluiten dan ook om die wandeling te gaan maken. We zijn niet de enigen fietsers en wandelaars krioelen door elkaar heen, je moet voortdurend opletten om niet plat gereden te worden. Het is een fikse wandeling van ongeveer 4 km heen en terug. Tijdens de bouw was er onder de constructie een groot veiligheidsnet gespannen. 19 mannen hebben daar profijt van gehad en hebben het daardoor overleefd. Ze hebben zich verenigd in de “half-way-to-hell” club. Voor 1937 ging alle transport naar de andere zijde van de baai door middel van ferry’s. De brug is natuurlijk een enorme verbetering gebleken, vanaf het begin tot aan augustus 2008 zijn er al 1.825.872.270 auto’s de brug gepasseerd. meer informatie over de bouw van de brug klik hier
Fishermans Wharf.
De pieren 33 tot 47 aan de noordzijde van het centrum zijn geheel ontwikkeld als het uitgaanscentrum van San Francisco. Op pier 39 b.v. zijn alle oude haven gebouwen samen gevoegd door middel van loopbruggen, trappen e.d. Er zijn nu allemaal restaurantjes, souvenir winkels, cafés in gevestigd.
Op de binnenplaatsen treden artiesten op er staan draaimolens en andere attracties. Het is een gezellige drukte. In de haven liggen op enige vlotten honderden “Sea Lions” te luieren. In een bakkerij restaurant, bistro annex museum Boudin eten we een sandwich en een “Clam Chowder”. Net als alles hier in USA was de sandwich buiten proporties er zat minsten 2 ons vleeswaren in. En dat voor omgerekend nog geen € 4,= . In de loods op pier 45 was, naast een maritiem museum, een gratis museum met een enorme hoeveelheid antiek speelautomaten, heel interessant.
We hebben er ons uitstekend vermaakt maar op de duur heb je het wel gezien, al die kitsch souvenirs in de winkel.
Cable Car
Uniek voor San Francisco is de Cable Car. Het is een systeem waarbij de motor niet in de Car is geplaatst maar in een centraal gelegen machine huis. Hij rijd op rails net als een tram maar tussen de rail is onder de grond een zware stalen kabel aangebracht die het gehele circuit rondloopt.
De bestuurder koppelt de Car door middel van zware hendels aan die steeds ronddraaiende kabel. Achterop staat een remmer, want op de soms hele steile hellingen zou het gewicht van de volgeladen Car het systeem verstoren. Het is een ontzettend zwaar beroep, ze hangen soms met hun volle gewicht aan de hendels. Aan het eind van het circuit wordt de Car, op een draai plateau, handmatig gekeerd. We hebben een bezoek gebracht aan het machine huis, dat tevens een museum is.
China Town
China Town kunnen we natuurlijk niet overslaan. In San Francisco wonen naar verhouding veel chinezen, dat komt heel goed tot uiting als wij wat door deze grote wijk in het centrum rondzwerven. Het is net alsof wij in China rondlopen. 95 % van de mensen lijkt Aziatisch. De winkels puilen uit van de Chinese producten, heel leuk om eens een groente winkel binnen te lopen, de meest uitzonderlijke producten zie je daar. Maar ook de souvenir winkels zijn aantrekkelijk om eens door te lopen, meer om te kijken dan om te kopen, je vraagt je af hoe ze dat allemaal ooit weer zullen verkopen. In een klein eethuisje bestellen we elk een paar mini loempia’s om even de maag te vullen. Vanavond gaan we hier weer terug, want we hebben een, ogenschijnlijk, goed restaurantje ontdekt. Vanaf ons hotel is het erg gemakkelijk te bereiken met de Cable Car. We hebben ons niet vergist in dat restaurant, voor omgerekend € 35,= totaal hebben we onze buikjes rond gegeten van een royale rijsttafel van uitstekende kwaliteit. Hardwerkende en vriendelijke bediening.
Naar New Zealand.
Een shuttle bus komt ons om 5 uur ‘s middags afhalen van het hotel, we pikken nog een paar andere passagiers op onderweg en kunnen ons in alle rust inchecken. Nog een laatste, royaal gevulde, sandwich en we kunnen instappen in de Boeing 777-200 van Air New Zealand. Het is nog wel wat geharrewar met het aanwijzen van onze plaatsen. Maar keurig op tijd vertrekken we naar onze eind bestemming, New Zealand. Uiteraard is 12 uur vliegen geen pretje, vooral de laatste paar uur wegen er zwaar in. Er valt buiten niets te zien we vertrekken in het donker en omdat we met de zon mee vliegen blijft het ook donker totdat we in Auckland landen. Het eten aan boord is niet om over naar huis te schrijven, smakeloos en omdat we op de achterste rij zaten was er geen keus, we moesten genoegen nemen met rijst met stukjes kip. De kip liet iedereen staan, er zat totaal geen smaak aan. Om half vijf hadden we alle formaliteiten achter de rug en liepen naar de uitgang waar Rein Klazes, eigenaar van “Vantastik Ventures”
op ons stond te wachten. Eerst samen even een kopje koffie gedronken en kennis gemaakt, het klikt goed met Rein. Hij moest vanmorgen wel erg vroeg uit bed, want vanaf z’n bedrijf in Roturua naar Auckland is het ruim drie uur rijden. Toen we dan ook aan kwamen zijn we direct in bed gekropen en zeker drie uur geslapen. Gep heeft ‘s middags de spullen geselecteerd die we mee zullen nemen in de camper. De rest laten we hier achter in Roturua. Zo heel veel bergruimte is er niet in de camper, ‘t was erg moeilijk voor haar om een keus te maken.
