2013-2 Zuid-Duitsland en Frankrijk

Zuid Duitsland is nu ons doel.

Vrijdag 23 augustus.
Het is nog geen vakantie want we gaan eerst naar Soesterberg voor een nabespreking van onze groepsreis naar IJsland. Hier ontmoeten we o.a. Ton & Roos, waar we mee afspreken dat we zondag middag bij hun op bezoek gaan. Na tijd rijden we nog even bij Angelique langs in Elspeet om een paar IJslandse sokken bij haar langs te brengen die voor haar hebben mee genomen uit IJsland.

Heel gezellig om weer even bij te praten. Jilt is alweer naar Noorwegen om te vissen in de Geiranger fjord. Dan op naar Arnhem voor ons weekendje bij Anita, Tjerk en de kits. Ook dit zijn weer een heel gezellige bijpraat dagen geworden. Prachtige verhalen over hun camper vakantie in Canada. (British Columbia) en aansluitend een week door het prachtige Yosimite Natuurpark in Amerika.

Maandag 26 augustus.
Na het ontbijt bij Ton & Roos in Eindhoven, stellen we Tom in op het vermijden van snelwegen en rijden richting het zuiden. Op die manier maak je wel meer kilometers en gaat het niet zo snel, maar dat is precies wat we voor ogen hebben, lekker onthaasten. Allerlei kleine dorpjes rijden we door. Brabant en dan België in. Met een grote boog rijden we om Zuid-Limburg heen. Echt aantrekkelijk is dit stuk van België niet te noemen. Voorbij Visé wordt het landschap aantrekkelijk, helemaal als we ten zuiden van Aken de grens met Duitsland kruisen. Bij Roetgen, pal aan de grens, is een camper overnachting plaats op een voormalig station emplacement. De rails zijn vervangen voor asfalt, het is nu onderdeel van een fiets/wandel route geworden. dat is dan ook goed te merken aan het aantal auto’s met fiets racks, dat er staat geparkeerd  
Ook wij maken een leuke wandeling door het dorp Roetgen, niet zo heel ver want ik heb een paar dagen geleden mijn voet verstuikt en dat is nog niet helemaal genezen, dus een beetje rustig aan de komende dagen. Gepke maakt alleen nog wel een aanvullende wandeling in de omgeving. De camper plek is een beetje rommelig en slecht onderhouden, maar voor een nachtje maakt ons dat niet zoveel uit. (’t is gratis, dat maakt een hoop goed).

Dinsdag 27 augustus.
We zitten maar 20 km vanaf Monschau, dus dat laten we niet links liggen. Via een prachtig heuvellandschap rijden we er naar toe en vinden een plaatsje op de parkeerplaats P2. hier mogen ook 4 campers overnachten en er is een loospunt aanwezig zodat we mooi even het toilet kunnen legen. Hekken sluiten een deel va de P af want het gaat gebruikt worden als opslagplaats voor bouwmaterialen. We vragen aan een arbeider of we er desondanks wel een paar uur mogen parkeren. Dat is geen probleem als we maar wel een paar euries in de automaat willen gooien. Vervolgens wandelen we van de berg af naar het stadje. Heel toeristisch uiteraard maar toch leuk om er weer eens door heen te wandelen. Het heeft wel een apart sfeertje. Het is lang niet zo druk als midden in het seizoen, we horen veel Nederlands onderweg. Er staan dan ook een paar Nederlandse bussen op een parkeerplaats. Na twee uurtjes hebben we het wel bekeken en lopen terug naar de P. daar zijn de hekken inmiddels helemaal gesloten maar we zien toch kans om die te openen om onze reis te vervolgen. We rijden door het natuurpark Nordeifel. Dankzij Tom rijden we afwisselend door Duitsland en dan weer door België richting Prüm waar we afdraaien naar Hillesheim. Hier vinden we een rustig plekje bij een camperbedrijf om te overnachten. (€5,- incl. stroom) Een prachtig uitzicht hebben we over het dal aan de aandere kant van de weg. Het is nog geen vijfhonderd meter naar het dorpje, dus we maken al gauw een mooie wandeling naar het centrum. Zoals de meeste Duitse dorpjes heeft het een heel aangeharkt aanzien. Een deel van de voormalige stadsmuren zijn gerenoveerd en het dorp is dan ook groter dan dat we hadden verwacht.

Woensdag 28 augustus.
In Daun doen we inkopen in de Lidl waarna we richting de moezel rijden. we bereiken die bij Piesport en volgen van daaruit de kronkelige rivier. In Bernkastel/Kues parkeren we de camper en maken een lange wandeling door de stad. Het centrum is super toeristisch, uiteraard weer met veel Nederlanders. Daarna vervolgen we onze weg naar Enkirch waar we terecht komen op een gigantisch grote camper plaats aan de Moezel. Ook hier maken we weer een leuke, maar korte wandeling door het dorp. Als we een oud vrouwtje dat uit het raam hangt groeten komt er zo maar een leuk gesprek op gang. We weten nu dat ze 89 jaar oud is en dat het huis al in 1675 is gebouwd. Het is al sinds 1750 in bezit van haar familie, vriendelijk mensje en we nemen ontroerend afscheid.

Donderdag 29 augustus.
We sturen eerste een sms,je naar Maura die is vandaag 21 geworden. Ze zit momenteel met haar vriend op een eiland in de stille Zuidzee (Fuji). Wij zijn zelf vandaag 53 jaar getrouwd en gaan onszelf daarom op een ijsje trakteren.
we doen eerste de “entsorgung”  op de camperplaats en vertrekken dan in de richting Cochem. Het blijft een mooie route zo langs de Moezel, we hebben hem al veel vaker gereden. Bij Kloten besluiten we de Moezel de Moezel te laten en af te zakken in zuidelijke richting. Via een steile binnenweg gaan we bij Cochem omhoog en daarna weer naar beneden, nadat Gepke bij een bronnetje aan de kant van de weg een paar onderbroekjes wilde wassen. Bij Beilstein steken we weer de Moezel over en gaan opnieuw steil omhoog over een smalle bochtige weg. We programmeren Tom op Meddersheim, maar vlak daarvoor komen we door het Simmertal rijdende bij Haumuhle een restaurantje tegen met een camperplaats erbij. Het lijkt ons leuk toe en we draaien onmiddellijk van de weg af. Lekkere rustige middag, boekje, kopje koffie en een luie stoel en daarbij stralend weer, d.w.z. zonnestralen, tjonge jonge wat wil je nog meer.
In het restaurant zitten zes Engelse motorrijders en als die na een uurtje vertrekken horen we direct daarna een enorme knal, blijkt een van hen tegen een auto aan te zijn gebotst, nog geen honderd meter verderop. Een hele consternatie natuurlijk. Lichamelijk schijnt het niet zo erg te zijn maar na horen zeggen is hij in shock. Ambulance erbij, politie en uiteindelijk land er een traumahelikopter op de camping die hem afvoert. Niet zo leuk voor die man.
Van dat ijsje is niets meer gekomen, nou ja morgen zal die ook nog wel smaken.
 
Vrijdag 30 augustus.
Weer geen ijsje vandaag, maar de rit door het prachtige heuvellandschap was fascinerend. Via Kaiserslautern reden we het Pfälzerwald in. Tussen Kaiserslautern en Eskenbach zijn we nog even van de weg afgedraaid en bij een sportcentrum midden in het bos een leuk plekje gevonden waar we een hapje hebben gegeten en heerlijk in de luie stoel hebben gezeten met een boek in de handen. tegen tweeën  reden we weer en in Elmstein midden in het Pfälzerwald vonden we een plekje bij een voormalig stationnetje. Gratis maar wel met een aansluiting voor elektrisch. Na het eten maakten we nog een wandeling door het dorpje. Het is oorspronkelijk een houthakkersdorpje geweest, wat wil je ook, we hebben vandaag eigenlijk alleen maar door bossen gereden.

Zaterdag 31 augustus.
Eerst opnieuw uitgestrekte bossen in een heuvelachtig landschap. Maar dan opent zich het landschap en het golvende landschap is nu geheel beplant met druivenstruiken. Overal zien we de gebouwen van de wijnboeren en velen daarvan hebben enige camperplaatsen bij hun bedrijf, lijkt een goede business. Meestal zijn de plaatsen gratis maar je gaat toch al snel met een paar flesjes weer op pad de volgende ochtend. We rijden door Speyer en Ketsch  en toeren dan door Heidelberg op zoek naar een parkeerplekje. Maar dat kunnen we wel vergeten alle parkeerplaatsen zijn alleen maar voor personen auto’s. Aan de oostkant rijden we er weer uit en kunnen pas omkeren 5 km verderop. Opnieuw door de stad gereden vinden we in een buitenwijk een prima plekje om te parkeren, we eten daar ons broodje en stappen in de stadsbus. Binnen een kwartier stappen we uit midden in de stad. Dit is dus de manier hoe je een grote stad moet bekijken. Het is een interessante stad, we lopen er een paar uur rond bekijken de prachtige oude gebouwen en rijden met de bus weer terug. We programmeren Tom op een overnachtingplaats in Mosbach a/d. Neckar. Een keurige plek waar we de laatste vrije plek in beslag nemen. De Plek is gratis en we kunnen zelfs elektriciteit aansluiten. we gooien 2 euro in de automaat en zouden daar 24 uur mee vooruit kunnen, maar ’s nachts omstreeks 3 uur is de Elektriciteit toch uitgeschakeld. Gelukkig is de koelkast niet geheel ontdooid. ’s avonds maken we nog een wandeling door een mooi aangelegd park naar het stadje waar we het grootste Vakwerkhuis van Duitsland bekijken. ’t was weer een mooie dag en wonder boven wonder kregen we hier een heel klein buitje op ons dak terwijl het de gehele week al prachtig mooi weer is geweest.

Zondag 1 september.
100 km verder naar het oosten ligt Rothenburg ob der Tauber, een mooi stadje waar we al een paar keer zijn geweest, maar het is de moeite waard om er nog eens heen te gaan. Tom geleid ons erheen via een mooie weg door allerlei kleine dorpjes. De grote overnachtingsplaats is nagenoeg vol maar toch is er nog een plekje voor ons. Het is een prima verzorgde plek met aansluiting voor E en het legen van de watertank en toilet, bovendien zijn er nette toiletten aanwezig. al gauw wandelen we naar de stad die nog geen 300 m verderop begint. We lopen er door een mooie toegangspoort en door de straten met de prachtige vakwerkhuizen. De winkels verkopen allemaal de zelfde soort souvenirs. Maar het bijzondere is dat er veel winkeltjes zijn die “sneeuwballen” verkopen, geen echte natuurlijk maar het is een soort gebak in de vorm van een sneeuwbal. Het schijnt een specialiteit te zijn van Rothenburg. Als we door de stad heen zijn gelopen klimmen we aan de andere kant op de weergang boven op de muur, die rondom de gehele stad loopt. de muur is 1.5 km lang. Na een paar uur hebben we het gezien en gaan terug naar de camper.

Maandag 2 september.
We hebben nog niet genoeg van Rothenburg, we gaan weer aan de wandel, maar nu onderlangs. We steken de weg over en gaan naast de toegangspoort langs een trapje naar beneden. Onderlangs de stadsmuur is een prachtig wandelpad waarvandaan we een heel mooi uitzicht hebben op de omgeving. Voor de zekerheid hebben we de plu’s meegenomen, het lijkt wat donker in de lucht. maar het breekt steeds meer open. Halverwege de rondweg lopen we een poort door en gaan via het centrum van de stad terug naar de camper. Een wandeling van zeker twee uur betekend dat we wel dat we een bakkie hebben verdient. Half tien is het als we aan de rit gaan. Op naar Nordlingen 100  km verder naar het zuiden. Onderweg in Dinkeslbuhl zien we een MacD. Waar we onze website bijwerken en de mailtjes checken. Een hoop rommel natuurlijk die gelijk de prullenbak in kan. Maar toch een tevreden gevoel dat we zelf ook weer wat mails kunnen versturen. Nordlingen heeft een zeer grote Camperplaats waar wel vijftig campers kunnen staan. alleen nr. 50 is nog vrij, waarmee we dus boffen. na de maaltijd maken we nog een lange wandeling door de stad. Enige jaren geleden hebben we hier ook al eens rond gelopen, maar we herkennen er niet veel van.

Dinsdag 3 september.
Vandaag hebben we de koers uitgezet op Massing, 200 km verderop, waar een camperplaats is bij een Freilicht museum. We zijn de enige en blijven de enige deze avond. Er staat ook helemaal niet aangegeven dat het een officiële plek is. Toch blijven we staan. Onderweg kwamen we ontzettend veel Hop velden tegen, een duidelijke aanwijzing dat we in de omgeving van de Duitse bier hoofdstad München zitten. We brengen de hele middag door met heerlijk in de luie stoelen voor de tent te zitten, het is prachtig weer en eigenlijk te warm om in de zon te zitten. De gebruikelijke wandeling door het dorp kon ons niet zo bekoren, een beetje saai dorpje is het.

Woensdag 4 september.
Natuurlijk eerst een bakje koffie en toen aan de rit. Inkopen bij de Netto en vervolgens in zuidelijke richting. Vandaag niet zo’n lange rit, Eggenfelden, Altotting, Burghausen. Daar moesten we oppassen niet de grens met Oostenrijk over te steken, we volgden die grens naar Laufen en vervolgens Bad Reichenhall. Hier begon het echt al bergachtig te worden. Het laatste stuk naar Bisschofswiesen ging het erg omhoog. Prachtig, we zagen de toppen van Tirol al opdoemen. Bij het basistation van het ski gebied Stachnel was een prachtige camperplek met een heel mooi uitzicht over de bergen, er stonde al zo´n 8 campers maar we konden er nog gemakkelijk bij.

Donderdag 5 september.
Eerst reden we door naar Berchtesgaden, dat bleek een echt toeristisch plaatsje te zijn en we zijn er maar niet uitgestapt. Via een landschappelijk prachtige en bochtige weg Reit am Winkl, wat ook al heel toeristisch is naar Bernau. Overal langs de weg zie je drukbezochte parkeerplaatsen voor wandelaars. Het is een prachtig wandelgebied waar wij ook nog even van hebben genoten. Kiefersfelden was ons doel en daarom moesten we een stukje van ongeveer 25 km door Oostenrijk heen. Normaal gesproken moet je bij de grens een vignet kopen, maar die is alleen belangrijk als je gebruik gaat maken van de snelwegen en dat zijn we niet van plan dus we rijden gewoon het land binnen.
Kiefersfelden is een klein dorpje waar we een gratis plekje vonden aan de rand van het dorp, er stonden reeds 6 campers en later op de avond kwamen er nog wel een stuk of tien bij. Het is weer de gehele dag stralend weer geweest met 24 graden. ´t kan maar niet stuk deze vakantie.
Vrijdag 6 september.
Opnieuw reden we Oostenrijk binnen, als je de Tom-tom instelt op het ontwijken van snelwegen kom je vanzelf via de mooiste binnenwegen bij je doel, zo ook nu. De prachtige bergweg die zich hier door de bossen slingert, kon ons wel bekoren. Bij Bayrischzell reden we Duitsland weer binnen. Bij Gmund kwamen we bij de Tegernsee, een mooi meer, maar ontzettend toeristisch. tussen de middag een overnachtingsplek in het boek opgezocht. De keuze viel op Kaufbeuren, volgens de coördinaten zou het midden in de stad zijn. Nou daar klopte dus helemaal niets van. Gevraagd aan een taxichauffeuse bij de Bahnhof en die wist waar het was. Mooi, maar het was zo’n lange uitleg dat ik natuurlijk een verkeerde weg insloeg. Daar onderweg nog weer eens 3 x  aan mannen gevraagd, maar daar schoten helemaal niets mee op. 2 wisten het niet en de derde, een neger, zei heel pertinent dat het drie km verderop was. Nou het was duidelijk dat die het ook helemaal niet wist en alleen maar van ons af wilde. Terug in de stad bij een bakker gevraagd en samen met de hulp van een buurvrouw kwamen we eeen eind op weg. Maar ook niet helemaal. Een man die bij de festplatz stond kon het ons haarfijn uitleggen. uiteindelijk kwamen we dan ook op de juiste plaats uit. Kun je zien wat verkeerde coördinaten te weeg kunnen brengen. Naast ons stond een heel gezellig Duits echtpaar uit Schlangen, Hannah & Friedhelm Horstschafer. Hebben we heel gezellig mee gekletst.
Zaterdag 7 september.
Vandaag hebben we niet zo ver gereden, ongeveer 100 km naar Lindenberg im Allgau. We stonden daar vlakbij de Waldsee, waar we een leuke wandeling omheen hebben gemaakt. ’t was een rustige reisdag vandaag, de route was niet zo indrukwekkend vandaag.
Zondag 8 september.
De lucht was vanmorgen licht bewolkt maar hoe dichter we bij de Zwitserse grens kwamen hoe donkerder het werd, en uiteindelijk begon het te regenen. Toen we omstreeks de middag bij ons doel, Elm, aankwamen regende het constant zodat we besloten dat we het beste maar gewoon door konden rijden.
Hier op deze troosteloze parkeerplaats waar we alleen stonden, was het gewoon niet leuk. Uiteindelijk zijn we terecht gekomen in Waltenschwil. een plekje op een P. tegenover een camper dealer. ’T is niet droog geweest toch nog toe.

Maandag 9 september.
Tegen de verwachting in scheen vanmorgen de zon volop. En dat is de gehele dag zo gebleven. 150 km hebben we vandaag gereden door het prachtige Zwitserse landschap. Romont was ons doel, een klein oud stadje gebouwd bovenop een heuveltop en omgeven door een vestingmuur. Direct onder deze muur is een plekje voor twee campers. Gelukkig zijn we de eerste en met veel moeite kunnen we een recht plekje uitkiezen. De rest van de ruimte wordt ingenomen door de personen auto’s van de bewoners. Maar we hebben dan ook een heerlijk plekje met een ruim uitzicht over het dal. Daar komt dan nog eens bovenop dat het een gratis plekje is, zelfs voor de stroom hoeven we niet te betalen. een wandeling door het stadje stelt ons wat teleur, we hadden een middeleeuws stadje verwacht, maar dat is het toch niet. Wel staat er een mooi gerestaureerd kasteel in het centrum maar de rest van de gebouwen is toch wat smakeloos en saai. Maar goed, we zijn heel tevreden over onze dag.

Dinsdag 10 september.
Opnieuw aan de rit, Zwitserland is een mooi land, liefelijke golvende heuvels die hoe zuidelijk we komen steeds hoger worden. Onze eerste rit brengt ons naar Montreux aan het meer van Geneve. Hier dalen we af naar het niveau van het meer en rijden door het drukke stadsgebied. We blijven om het meer heen rijden tot over de grens met Frankrijk. Bij Thonon gaan we opnieuw de bergen in. Een schitterde rit door de dalen brengt ons naar Sixt fer a Cheval. Een prachtig plekje voor de nacht aan een wild stromend riviertje. Veel regen vandaag.

Woensdag 11 september.
Daar rijden we weer verder naar het zuiden, Richting Chamonix met uitzicht op de Mont Blanc. Al hoewel deze zich voor een deel in de wolken hult is het een overweldigend uitzicht. Na zo’n 120 km draaien we af een smal dal in en volgen 20 km de route naar de Col de Glandon. Hier boven op een hoogte van 1924  m slaan we onze tent op. Veel motorrijders maken hier een korte stop, veel Nederlanders zijn daar bij. Om een uur of 8 komt er een herder aan lopen met een gigantische kudde schapen en geiten, ik schat dat het wel 4 á 5 honderd moeten zijn, een prachtig gezicht. We brengen de nacht door op deze pas.

Donderdag 12 september.
Het was verrekte koud vannacht, hier boven op de pas was de temperatuur ca. 3 gr. C. Extra plaid over het voeteneind hielp niet veel. Tegen 7.00 uur vanmorgen de kachel aangezet. Om ongeveer 12.00 uur vannacht kwam er in de dikke mist nog een camper van beneden, lijkt mij niet een pretje om zo’n pas in de mist te bestijgen. De rit naar beneden was weer adembenemend, veel verkeer kwamen we niet tegen gelukkig want de weg is niet al te breed. Via allerlei wegen waar je normaal niet voor zou hebben gekozen rijden we naar La Roche des Arnauds. We staan hier op een parkeerplaats aan de doorgaande weg, erg rustig is dat natuurlijk niet, later op de avond komen er nog twee campers bij. We maken nog een leuke wandeling door het dorp. Het was weer een prachtige dag en ook het weer was weer uitstekend.

Vrijdag 13 september.
We stellen Tom in op zo’n 150 km zuidelijk, maar dan zien we dat de route via Sisteron loopt, Dat is een Leuk oud stadje waar we al twee keer eerder hebben gestaan onder de citadel. Het is ongeveer 40 km verderop en besluiten daar maar heen te gaan. We zijn er om ongeveer half elf en we treffen een uitstekend plaatsje onder de platanen met een schitterend uitzicht op de Kloof.
De stad is op een zeer strategisch punt gebouwd, het moet in de middeleeuwen een goed te verdedigende vesting zijn geweest. We maken direct een leuke wandeling van zo’n 1,5 uur door de stad. Later op de middag doen we dat nog eens voor de tweede maal. Gepke maakt tussendoor ook nog een wandeling naar de citadel die ver boven ons uitsteekt. We boffen weer met het weer, we volgen met onze stoelen het stukje zonneschijn dat steeds door een gat in het gebladerte van de platanen heen piept. Een heerlijk rustige dag.

Zaterdag 14 september
Aan Tom duidelijk gemaakt daat we vandaag naar Castalane willen. Het is een heel mooi stadje aan het beging van de Gorges de Verdon. Natuurlijk is de rit erheen weer schitterend. We volgen weer de kleinste en smalste weggetjes. We rijden door prachtige canyons en genieten van het mooie zonnige weer. In Castalane is een overnachtingsplaats bij een grote supermarkt Casino. Het is er erg druk en ongezellig dus we rijden nog 1.5 km door naar het centrum van Castalane. Hier is onder de grote rots, met het kapelletje er boven op, een grote parkeerplaats waar we voor 6 euro een plaatsje vinden tussen zeker 30 andere campers. Verbazend dat daar zo veel Nederlanders bij zijn. Een heel geliefd gebied dus voor ons Nederlanders. We maken hier en daar een praatje met Nederlandse, Belgische en Engelse collega’s, Met de Fransen is het wat moeilijker, dat komt natuurlijk door de taal. We zitten hier maar 100 meter van het centrum af waar we dan ook al gauw heen wandelen. We treffen het want er is een gezellige waren markt. Lopen nog wat rond door de smalle straatjes en gaan daarna lekker relaxen bij de camper. Vanavond wandelen we er nog wel eens opnieuw doorheen, zo heel groot is het nou ook weer niet.

Zondag 15 september.
Volgens Gepke regende het vannacht om drie uur al pijpenstelen. Ik vernam dat pas toen ik om zeven uur moest plassen. Het is verder de gehele dag wisselvallig geweest, dan weer zon en dan weer regen. We hebben er dan ook een behoorlijke ruk aan gegeven. Zo’n 20 km zuidelijk van Apt kwamen we terecht in Lacosta, een piepklein middeleeuws stadje. Op een parkeerterrein onder de grote Pine bomen vonden we een plekje naast een oud kerkhof. Rustige buren dus, waar we vannacht niet veel last van zullen hebben.

Maandag 16 september.
Eerst rijden we door de mooie natuur richting Avignon, daar bezoeken we een MacD om een verbinding met het thuisfront te maken. Dat lukt niet al te best, mijn oude laptop is niet meer op z’n best erg traag en zo. Daarom krijg ik haast geen verbinding en als ik het heb duurt het te lang en is de verbinding weer weg, balen. Maar uiteindelijk krijg ik het toch voor elkaar en kan ik snel wat dingetjes doen voordat de batterij van de laptop leeg is. We rijden vervolgens langs de lange stadsmuur de rivier over en dan richting Sauve waar we plekje vinden onder het tegen de berg op gebouwde stadje. Maar eerst hebben we nog een vervelend akkevietje, op een smalle door platanen omzoomde weg komen we een Duitse camper tegen. Nou staan die bomen vlak langs de weg en zijn door de wind schuin gegroeid, aan onze kant over de weg heen. Hoe het precies ontstaat weten we niet, maar kennelijk wijk ik te ver uit en geven onze buitenspiegels elkaar een kusje, Total-los natuurlijk. Voor we alle formaliteiten hebben geregeld zijn we twee uur verder. Verder is er alweer een lamp kapot in de koplampen, rot werk om die te vervangen, dat kost me ook wel weer een uurtje.

Dinsdag 17 september.
Op naar LaCanourque, Een klein oud stadje dat het Franse Venetië wordt genoemd. Als we door het centrum wandelen weten we waarom. Van diverse kanten stromen er kleine riviertjes doorheen, soms onder de huizen door. Het is een aardige wandeling door de oude straatjes en langs de middeleeuwse geveltjes. Vandaag hebben we halsbrekende toeren moeten maken om hier te komen. Doordat we Tom hadden ingesteld op het vermijden van snelwegen ging hij z’n eigen gang. Kennelijk moet je dat hier in de Lozère niet doen. In de buurt van Les Vignes stuurde hij ons de bergen in, de weg werd steeds smaller en smaller. en met honderden bocht wrongen wij ons tegen de bergen omhoog. Op de duur was dit geen pretje meer. In een oud dorpje stonden zelfs de huizen half op de weg en dat ook nog in een knik van de weg. Zodat we met 5 cm aan weerszijden er tussen door moesten wurmen. De enkele tegenligger gaf ons ook al wat problemen. Toen we een bord “Dangereux” tegenkwamen zakte ons de moed helemaal in de schoenen en hebben we de “Hobby” gekeerd. Het moet ten slotte wel een hobby blijven nietwaar?

Woensdag 18 september.
Vandaag hebben we de Gorges du Tarn en omliggende Gorges afgestruind. De gehele dag rond gereden tussen die prachtige rotswanden, door tunneltjes en over antieke bruggetjes, Amelie, Point Sublime en st. Enimie zijn bekende toeristen trekkers in deze regionen. Momenteel zie je er niet veel toeristen trouwens. Uiteindelijk slaan we ons bivak op in Arre, een dorpje niet zo heel ver van onze vorige pleisterplaats. In wezen hebben we dus een rondje gereden, maar wel een heel mooi rondje.

Donderdag 19 september.
Gisteravond nog even een rondje Arre gedaan, het stelt niet zo heel veel voor, een beetje saai dorpje met een hele grote al vele jaren leegstaande fabriek. Het oude centrum is klein maar nog wel aardig. Deels hebben vandaag de route van eergisteren gereden. In Le Vigan wat inkopen gedaan en toen verderop op een mooi plekje een anderhalf uur heerlijk in de zon zitten lezen. Het is vandaag een prachtige zonnige dag met 27  °C. In Ales nog even onze mails binnengehaald bij MacD. en toen verder naar Les Mages een gehuchtje iets verderop. Ook daar weer een rustige middag doorgebracht.

Vrijdag 20 september.
Geprogrammeerd op Lachamp Raphael. Dat is een dorpje hoog boven op een pas. Omstreeks het middag uur waren we daar en inmiddels was de lucht helemaal betrokken en het was erg winderig boven op deze pas. Erg gelukkig waren we daar niet mee dus hebben we daar ons broodje gegeten en door gegaan naar Les Cheylard, een hele mooie tocht door de bergen met mooie uitzichten. De camperplaats bleek zich hier op het parkeerterrein van een Super U te bevinden, een zeer ongezellige en drukke kleine plaats. We worden kieskeurig en reden toen opnieuw door. 10 km verder vonden we in het dorpje Nonières een juweeltje van een parkeerplaatsje waar al een camper stond. Wij zijn daar bij gaan staan. Het is echt een leuk plekje, ik ga hem dan ook aanmelden op Campercontact.

Zaterdag 21 september.
De tweede helft van de route was wat minder interessant, een stuk autoweg om St Etiene heen en daarna een stuk rechte weg, dat zijn we niet gewend de laatste weken. Op de camperplaats in Boèn stonden al een paar vrachtwagens van een circus dat hier kennelijk een dezer dagen zal worden opgebouwd. Toch vonden we er een redelijk plekje en omdat het vandaag weer prachtig weer is geweest, hebben we een heerlijke middag in de zon gezeten met een boekje. Het Dorpje zelf is niet zo interessant, beetje saai om eerlijk te zeggen. Toch hebben we nog een leuke wandeling in de omgeving gemaakt langs de Loire.

Zondag 22 september.
100 km verder in Cours la Ville is een leuke kleine overnachtingsplaats in een stukje park, waar we naast een beekje een plekje vonden. Het is weer erg warm vandaag, zodat ook dit weer een rustige dag is geworden hoofdzakelijk met een boek in de hand. De route hierheen was ook weer een erg mooi golvend landschap.

Maandag 23 september.
Vandaag staan we op een plekje waar we een paar jaar geleden ook al eens hebben overnacht, bij de kerk met het majolica dak in Bourg en Bresse. Er staan al een paar campers als we aankomen rond twaalf uur. Eerst een paar uurtjes rustig aan en toen naar het centrum gelopen. Kennelijk zijn hier de winkels op maandag gesloten. Alleen op de terrasjes zaten wat mensen maar verder was het een beetje doods. Tegen de avond wordt het wat drukker bij de kerk, er staan inmiddels ongeveer tien campers waaronder 3 Nederlandse.

Dinsdag 24 september.
Bellegarde sur Valserine is een redelijk groot stadje aan de Ain. We staan voor de overnachting hier dan ook aan de Ain een traag stromende blauwgrijze brede rivier. Er zijn maar twee plaatsjes voor campers met uitzicht op een paar rommelige flatgebouwen waar grauw wasgoed uit de ramen hangt. We staan vlak bij het centrum waar we een wandeling doorheen maken. Ook hier staan veel winkelpanden leeg en dat geeft dat er een beetje een verlopen sfeertje heerst. De route hierheen was heel aardig we hebben nog even bij het prachtige meer van Nantua gekeken.

Woensdag 25 september.
Vandaag hebben we een prachtige tocht gemaakt door Haut Jura. De bergen zijn hier weer wat hoger met steile rotswanden en Gorges, een mooi landschap. Uiteindelijk kwamen we na 80 km bij ons doel, Bois ‘d Amont, aan, dit ligt direct aan de grens met Zwitserland. Het is duidelijk een skigebied waar alleen in de winter wat te beleven is, nu maakt het met die grote leegstaande hotels een wat saaie indruk. De meeste van de hotels en winkeltjes zijn gesloten. ook het dorpje waar we staan is geheel verlaten. Er stroomt een glashelder riviertje doorheen waar je grote forellen in ziet zwemmen.

Donderdag 26 september.
Een mooie route door de Jura voert ons naar Besançon, het laatste stuk uiteraard over de snelweg. Het is een mooie stad waar ze druk bezig zijn met de infrastructuur aan te leggen voor de tram. Van de vorige keer dat we hier waren weten we nog waar de overnachtingplaats is. Maar deze ligt vlakbij het centrum aan de rivier. Uitgerekend die weg langs het water is geheel afgesloten zodat we een beetje in rondjes rijden voor we daar achter zijn. Maar er vlakbij is een grote parkeerplaats waar we dan ten slotte maar op gaan staan. Helemaal niet zo’n probleem om hier te overnachten. aan het eind is zelfs nog een mooi stukje met gras zodat we er helemaal niet zo gek staan. € 5,= voor 24 uur de zelfde prijs als we op de overnachtingsplek hadden moeten betalen. We hangen er eerst een paar uurtjes rond en gaan dan aan de wandel het centrum in. Besançon is best een aardige stad met veel oude gebouwen. Als we terug zijn bij de tent, komt er algauw een eenzame Duitser aan met z’n Hobby 600 camper, een beetje in de stress is hij wel want hij heeft 1,5 uur rond gereden om de overnachtingsplaats te vinden en toen zag hij ons staan. Hij reist alleen met z’n hondje, Bobby. Binnen een kwartier kennen we z’n gehele levensgeschiedenis en bovendien van alle vervelende perikelen die hij heeft gehad met z’n camper. Lukas, zo is z’n naam, heeft het nogal voor de kiezen gehad met z’n gezondheid en dat weten we nu dus ook allemaal.

Vrijdag 27 september.
We rijden, ondanks de half opgebroken stad, vrij snel de stad uit. Eerst weer een stukje naar het zuiden en dan door het al van de Doubt naar het oosten. Een heel mooi dal met hoge rotswanden. Het doet veel denken aan de Gorges du Tarn. Na zo’n 80 km komen we aan in Saint Hippolyte, een klein stadje in het dal. Midden in het centrum vinden we aan de rivier de overnachtingplaats. We kunnen op deze P. alleen maar helemaal achteraan een plekje vinden omdat er dit weekend een rally met meer dan honderd auto’s word gehouden en die start hiervandaan. De gehele middag zijn ze bezig met het inrichten van het terrein.
En tegen de avond komen dan de auto’s met brullende uitlaten het terrein oprijden.

Zaterdag 28 september.
Allereerst hebben we Tom op evette geprogrammeerd, maar de plaats stond ons niet aan, direct naast een spoorlijn bij een gesloten pretpark, ten tweede was het nog geen elf uur, dus doorrijden naar Ballon d’Alsac, een prachtige tocht naar boven, maar een kaal plaatsje. Ten slotte zijn we in Thann verzeild geraakt. Op een marktplaats waar juist nog een warenmarkt aan de gang was. Dus eerst een lekkere geroosterde kip gekocht en op gepeuzeld. Thann is een aardig oud stadje waar we een leuke wandeling doorheen hebben gemaakt. De overnachtingplaats is wel leuk gelegen aan de rivier maar het koste ons moeite om een recht plekje te vinden. Gelukkig waren we op tijd en is dat dan ook nog wel gelukt. In de loop van de middag zijn er nog wel tien campers bij gekomen die hadden beduidend meer moeite. Veel reden dan ook door naar een andere overnachtingplaats aan de andere kant van het centrum. Wij zijn daar ook nog even heen gewandeld om te kijken maar het is een grote kale parkeerplaats aan de ringweg. We zijn dan ook maar lekker blijven staan. ’s Avonds nog een lange wandeling gemaakt langs de rivier.

Zondag 29 september.
In een dichte mist vertrokken we uit Thann. In het eerstvolgende stadje Chenain zochten we eerst de MacD op om de mails te lezen. Van daar trokken we naar het noorden richting Grand Ballon, Dat is een 1424 m hoge bult. Slingerend door de bossen trokken we tegen de beboste helling op. Op de kale top staat een grote bol waar vermoedelijk een radar antenne onder schuil gaat. Veel wandelaars maken hier gebruik van de vele uitgezette wandelroutes. De 25 km lange route naar de Col de la Schlucht gaat over de toppen van de bergen, schitterende rit.
Op een van die toppen gaat vermoedelijk een toertocht voor motoren van start. Want er staan minstens 200 grote motoren opgesteld, we zien hier overigens ontzettend veel motoren rijden door de bergen, meestal in groepjes van 5 a 10.
We rijden nog 18 km door naar Műnster waar we een parkeerplaats midden in het stadje als overnachtingsplaats gaan gebruiken.

Maandag 30 september.
Het was een heel rustig plekje tot 7.00 vanmorgen, toen begon het verkeer op gang te komen en we zitten nu net aan de doorgaande weg naar Colmar. Eerst reden we naar Eguisheim, een stadje waar we al twee keer eerder zijn geweest, maar nog steeds vinden we het een van de mooiste stadjes in de Elzas. Het is helemaal in een cirkel gebouwd. d.w.z. als je door de prachtige straatjes loopt kom je zonder het in de gaten te hebben uiteindelijk weer op de zelfde plek uit. Langs prachtige geveltjes wandelen we, allemaal rijkelijk versierd met bloembakken. Het is gewoon een lust om hier doorheen te lopen. We zien nog het oude pand van Joseph Freundenreich, waar we eerder wel eens een paar dozen  wijn hebben gekocht. Er lopen nog bijzonder veel toeristen rond voor de tijd van het jaar. Geen wonder, Eguisheim is een echte trekker. Vervolgens gaan we door naar Colmar waar we ook nog eens 1,5 uur rond wandelen. Ook met een mooi centrum, maar minder aantrekkelijk als Eguisheim.
9 km verder ligt het stadje Kaysersberg waar een grote overnachtingplaats is voor ruim 60 campers. We hebben het geluk dat we het bijna laatste plekje kunnen innemen. Later op de dag gaan diverse campers weer verder omdat het vol is. Ook Kaysersberg is een heel aantrekkelijk stadje waar we ’s avonds nog een leuke wandeling doorheen maken.

Dinsdag 1 oktober.
We volgen de prachtige weg naar St.Die, maar gaan daar de stad niet in. Eerst een stukje snelweg maar daar gaan we na 25 km al weer vanaf om via de Col du Donon naar Sarrebourg te rijden. Vooral de afdaling is prachtig, door het gemengde bos, een beekje ernaast en het plaatje is compleet. De camperplaats in Sarrebourg is een gewone parkeerplaats naast de Sarre (Saar). maar we hebben er een rustige nacht, we zijn dan ook de enige die hier staat. We lopen nog even de stad in maar dat valt danig tegen. Een ongezellige winkelstraat en weinig leuke geveltjes.

Woensdag 2 oktober.
Geen aantrekkelijk landschap waar we vandaag doorheen reden, veel bedrijfsterreinen enz. enz. Weinig over te vertellen. Het eerste plaatsje die we bekeken in Maringen was wat eenzaam maar zag er wel netjes uit. Toch besloten we om nog even door te rijden naar Wandern. Dit leek ons beter toe en zijn daarom maar gebleven. We staan op een groot parkeerterrein met nog 7 andere campers, vlak bij het centrum van het dorpje.

Donderdag 3 oktober.
De rit naar Jillich ging vlot door een niet zo interessant landschap, we zijn verwend deze vakantie en ik begin een beetje te zeuren. Maar goed, in Jillich is een mooie overnachtingplaats waar we de nacht door brengen met 3 andere campers.

Vrijdag 4 oktober.
De laatste dag van onze vakantie. Nog 130 km naar Arnhem waar we de 18^e verjaardag van onze jongste kleindochter Dieuwke gaan vieren. Heel rustig aan doen we vandaag. Nog even genieten van de zon met een boekje en om 16.30 zijn we in Arnhem. Einde vakantie.