knaolster annekedotes.

Tieden veraandern
Dou wie nog verloofd waren, pruit ik en mien vraauw luusterde.
Loater pruit mien vraauw en ik luusterde.
Nou proaten we aalbaaident en luustern ons noabers.

t Klaaine leed
“Woarom schrai stoe zo, leutje jong?”
Hai zee al snokkend: “Aal mien bruiertjes en zussies hebben vekaansie en ikke nait,”
“En woarom hestoe din gain vekaansie?”
“Ik goa nog nait noar school!

Snij
Stadjer: “Ie hebben leste winter ducht mie hail wat mit dij dikke pak snij te kampen had.”
Boer: “Joa man! Wie hebben n bulde snij had, mor mien buurman wel twij keer zoveul as ik.”
Stadjer: “Hou dat zo? Ie wonen ja stoef noast mekoar.”
Boer: “Joa dat is zo, mor hai het twijmoal zoveul grond as ik.”

Knokken.
n Kloede van n kirrel stak zien kop om deure van kroug en ruip:
“Wel wil hier mit mie knokken?”
In de jachtwaaide zee gainent n woord en t bleef iezelk stil.
Kirrel bie deure was heur ducht mie te poteg, vandoar dat daipe stilzwiegen.
Kirrel ruip t nog n moal en dou zee aine aan stamtoavel hail kaalm en bedachtzoam: “Nee Arrie, der is hier gainent, dij hier mit die knokken wil.”
“Das haile mooi!” ,zee Arrie toun, “din kin k tenminzent vaaileg binnen kommen.”

Zaikenhoes
Laag ain man in’t zaikenhoes en op bezuikuur kwam d’r ain zien bére veurbie,
dij hom kon. Woarveur ligst hier?vroug dij.
Veur negen gul’n”zee e.
Nee,dat bedoul ik nait.Wat hei je den?”
‘K Heb moar zes gul’n.”
Nee dat main ik ook nait.
Wat mekaai ter aan,wo’k vroagen?”
Nou, drij gul’n ja.
Das toch wel dudelek!”

Wereld.
Meester vruig aan Pietje tiedens godsdientslesse: wel et de wereld schoap’n?
Pietje zei: boer Harms uut dörp hier vlakbie.

n Knup in d’oren mit gevolgen
Moeke was dij dag al vroug noar de maart in Emmen om lappies te kopen en pabbe mos dij mörn n braif op buzze brengen.
“Merietje” zee e tegen zien leutje wichie, “doe magst as k dommee evenpies vot bin, veur gainain de deure lös doun. Ook nait, al wordt der nog zo haard aan deure beld”.
“Ook nait as oompie Jan komt”, vruig Merietje?
“Nee zee heur pabbe, want elkenain kin ja wel zeggen dat e dien oompie is, want doe kinst ja nait zain, astoe binnen bist, wel der boeten aan veurdeure staait. Doe moakst dus veur gainaine deure lös: Ikzulf heb n sleudel, ik kin dus zulf deure wel van slöt draaien. Denk doar mor goud aan, dat k die net zegd heb en knup t mor in dien oren. “
Pa brocht zien braif weg en was noa n stief ketaaier al weerom. Dou e aan veurdeure was, kwam e der inains achter dat e zien sleudel vergeten was. Hai belde dus aan en heurde evenpies loater stemmechie van zien dochtertje, dij ruip: “Ik mag van mien pabbe veur gainaine de deure open doun.”
“Mor ik bin dien pabbe ja, Merietje,”ruip e weerom, “dou gaauw de deure open laiverd.”
“Dat kin elkenain wel zeggen dat e mien pabbe is. “ruip Merietje dou en wat e ook zee, t huilp aalmöal niks, deure bleef veur hom potdicht.”
En om in huus te kommen het e allerdeegs net zolaank wachten mouten, totdat zien vraauw tegen d’óavend van de maart in Emmen weerom kwam.