Herfst vakantie 2002.  10 dagen naar Tsjechië

Dinsdag 8.10.02 Nog even de laatste puntjes op de i, en vervolgens reden we om negen uur Zuidhorn uit. Op naar Duitsland, via de kortste weg reden we richting de Harz, want we willen als eerste stop nog even Goslar aandoen, daar hadden we een goede herinnering aan van het vorige jaar. Goed 3 uur waren we aangeland op de parking “Kaisersplatz” vlak bij het centrum, een euro in de meter en we konden 2 uur stappen in het prachtige centrum van de stad Goslar. Het ons reeds bekende oude krankenhaus  hebben we natuurlijk eerst bezocht. De leuke kunst winkeltjes die daarin zijn ondergebracht hebben we uitgebreid bekeken, vooral het zaakje met het mooie houtsnijwerk trok ons erg aan. Een leuk cadeautje voor de aankomende feestdagen was daar al gauw gevonden. Dus met een tevreden gevoel zijn we de stad verder gaan bekijken. Vooral de lekkere dingen winkels zoals chocola en worst trok ons nogal aan, dat gaf ons te denken want de magen begonnen ook al te rammelen. Nadat we weer bij de Camper waren zijn we in een half uur door gereden naar Wernigerode waar we op dezelfde Gop van het vorige jaar zijn gaan staan voor de nacht. Gep is onmiddellijk een lekker potje gaan klaar maken, waarna we nog een uurtje het stadje in zijn gegaan.

Vervolgens lag Gep om negen uur en ik om tien uur onder de dekens voor onze eerste nacht in de camper deze vakantie.

Woensdag 9.10.02 Voor vandaag hebben we besloten om geen snelweg te nemen, vanaf Werningerode richting Quedlingburg, via Aschersleben naar Naumburg gereden. Hier hebben we een middagstop gemaakt, want het leek ons wel een leuke stad toe. Op grote afstand zagen we namelijk de 3 hoge torens van de grote dom boven de stad uit steken. Het uiterlijk van de dom met de met koper beslagen torens, is erg imponerend, de binnenkant is echter erg sober ingericht. De binnenstad van Naumburg is nog erg authentiek, de gevels van de winkels zijn veelal niet veranderd sinds “der wende”  wel is het interieur vaak gemoderniseerd.

Over het algemeen zie je hier dat er minder veranderd is als b.v. in Wernigerode. Veel oude huizen staan op instorten of zijn slecht onderhouden. De doorgaande wegen zijn over het algemeen prima aangepast maar als je de zijstraten inloopt bestaan deze vaak nog uit kinderkopjes en kleine klinkertjes op de trottoirs . Ik moet zeggen dat ze dat wat mij betreft wel zo mogen laten de vele vakwerkhuizen die hier nog staan komen daardoor veel beter tot hun recht. In een winkeltje kan ik echte “Spreewalder knoblauchgurken” bemachtigen en lekkere radijsjes die we lekker opknabbelen bij de middagmaaltijd. Als we doorrijden nemen we 15 km verder toch maar de autobahn want het is inmiddels 2 uur geworden en we willen eigenlijk vanavond nog aankomen in Karlovy Vary in Tsjechië. Dat lukt ons ook aardig maar het zoeken van een camping gaat wat moeilijker. Maar na een aantal malen heen en weer te zijn gereden en voor een gesloten camping te hebben gestaan vinden we op aanwijs van een fietsenmaker die net z’n handel binnen zet, de camping “Sasanka” zo’n 4 km ten noorden van Karlovy vary , het wordt dan inmiddels donker, en als we aan de zuurkool met tongetjes zitten is het helemaal donker, maar ja het is dan ook al oktober.

Donderdag 10 10.02 Na afgerekend te hebben met de vriendelijke oude baas van de camping rijden we naar een parkeerplaats in de stad, we willen hier even aan de wandel. Op deze parkeerplaats tik ik bij het invoegen, met m’n fietsenrack  tegen de bumper van een auto, daarop begint z’n  sirene te loeien en de lichten te knipperen. Maar na een paar minuten gaat dat gelukkig ook weer over. Gelukkig is er geen enkele schade vast te stellen. Na wat kronen bij een bank te hebben gepind, gaan we aan de wandel. Karlovy Vary is een kleine stad. Het heette vroegen Karlsbad  en was toen een mondain kuuroord voor de rijken van de aarde. Je ziet dan ook voornamelijk grote hotels die zijn gevestigd in prachtige gebouwen met barokke gevels, vaak in de bontste kleuren geschilderd. De meeste zijn zeer goed gerestaureerd maar er zijn er ook bij die op instorten staan. In de colonnade zijn een aantal tappunten voor bronwater aangebracht waar de mensen water uit kunnen tappen in een kannetje met een tuitje er aan waar ze door kunnen drinken, wij moeten dit natuurlijk ook even proberen. Het smaakt niet erg lekker en we stoppen er dan ook al snel mee, vooral omdat ik heb gelezen dat je er dagelijks tenminste 60 bekertjes van moet drinken wil je weer gezond worden. Wat wel heel lekker was, zijn de wafels die je hier in een stalletje kunt kopen en warm op moet eten. Verschillende smaken zijn er van en we nemen dan ook subiet een paar doosjes van mee voor onderweg. Na een uur of 2 hebben we het wel gezien en vertrekken met de camper naar Praag, erg ver is dat niet, zo ongeveer 100 km. Op de kaart heb ik gezien dat er vlak bij het centrum een camping ligt op een eiland in de Moldau. Als we de camping zien liggen blijkt dat we daar niet linksaf mogen slaan zodat we eerst zo’n 10 km door moeten rijden voor we in de gelegenheid zijn om te keren. Het blijkt een kleine camping te zijn waar al een aantal camper staan. Tegenover ons staat een Nederlands westfalia campertje, maar dat blijkt een camper te zijn uit Amsterdam die is gehuurd door jongelui uit Australië Carli & Steve met hun vriendin Fivi, ze zijn er al vanaf juli  mee op reis door Europa. Ze gaan ook nog een weekje door Nederland trekken en vroegen mij daar wat informatie over, ik heb ze toen maar op de koffie uitgenodigd en we hebben toen heerlijk een paar uurtjes zitten kletsen over van alles en nog wat, erg aardige mensen.

vrijdag 11 oktober 2002 Om een uur of negen stonden we op de tram te wachten, de XB, die rijd in een keer naar het centrum van de stad, erg handig. Als we de stad inlopen zijn we al gauw in de stemming. Door de drukke straten lopend komen we al gauw uit bij de bekende brug over de Moldau, we zien daar de gevolgen van de wateroverlast die ze hier in Augustus hebben gehad. Door de overmatige regenval is hier het water tot in de historische gebouwen gestroomd, wat een rotzooi moet dat zijn geweest. Er zijn gebouwen bij die tot aan de eerste verdieping overstroomd waren, nu zijn ze alweer druk aan het restaureren. Aan de andere zijde van de brug zijn we een klein restaurantje ingelopen want we hadden trek in koffie. De vriendelijke eigenaresse had juist de appelgebak uit de oven gehaald, dat konden we dus niet weerstaan, en met recht want het was heerlijk. Voldaan klauterden we dan ook de berg op naar de Burcht van Praag. Aan de buitenzijde is een park aangelegd waar we eerst door zijn gelopen. De binnenzijde bestaat voornamelijk uit musea en kerken,  maar een klein straatje waar vroeger de alchemisten waren gehuisvest was nu in beslag genomen door souvenir winkeltjes, op de galerij die daarboven overheen loopt was een museum van middeleeuwse wapens. Die hebben we bekeken, het was niet erg groot maar wel interessant. Terug in het centrum hebben we eerst een broodje met warme chocolademelk gedronken. Op het bekende marktplein was het druk van de toeristen. Na nog wat te hebben rondgelopen besloten we de tram terug naar ons huisje te nemen, waar we om 5 uur aankwamen.

Zaterdag 12 oktober 2002 Vanmorgen hebben we vrij genomen van ons zelf, we gaan lekker wat aanlummelen, lezen koffie drinken en de WC legen. Om 1 uur zijn we naar de tram gelopen. De hele middag wat in de binnenstad rond geslenterd, het was er redelijk druk. Tegen halfvijf zijn we een restaurant, La belle Epoque, en daar een enorme steak besteld van minstens een pond, met heerlijke Vlaamse frieten. Om zes uur zaken we weer in de XB terug naar huis. Pili & Fred nog proberen te bereiken maar stond het antwoord apparaat er nog op dus die zijn waarschijnlijk nog niet weer terug uit Den Haag.

Zondag 13 oktober 2002 Gisteren heeft Gep in de stad nog een klein houten muisje gekocht voor de verjaardag van onze Australische buurvrouw Carli . nadat ze deze aan de deurknop van hun campertje had gehangen zijn we vertrokken richting het Ĉesky Raj  dit betekend het Tsjechische paradijs, een natuurpark ongeveer 100 km ten oosten van Praag. Bij Mhala Boleslaf slaan we van de snelweg af en rijden daarna bij Sobotka over de hele smalle weggetjes door het prachtige gebied. Troskovice, Hruba Skala en vandaar naar Sedmihorky. De bedoeling was om daar op de camping te gaan staan en te gaan wandelen maar omdat het erg mistig is en we ook al veel sneeuw hebben gehad onderweg besluiten we om door te rijden naar het reuzen gebergte. Dit gebergte valt wat tegen in de zin dat het helemaal niet zo reusachtig is. We belanden uiteindelijk op de camping in Vrchlabi. (vraag me niet hoe je het uitspreekt) het is een mooie camping dat bij een hotel is gelegen.

Maandag 14 oktober 2002 Het is droog maar bewolkt als we vertrekken. Over allemaal smalle binnenweggetjes vertrekken we, terug richting Ĉhesky Raj. Het is een prachtige route vooral nu in de herfst met die prachtige kleuren van de loofbomen. Uiteindelijk bereiken we tegen de middag onze camping Sedmihorky. Deze ligt tegen het natuurgebied aan zodat we zo op de wandelroute naar het slot van Wallenstein komen. Door het bos lopen we licht stijgend langs geweldig mooie rots formaties naar “Valdstejn” zoals het in het Tsjechisch wordt genoemd. Helaas is het alleen maar op zaterdag en zondag geopend voor het publiek, maar zo van buiten lijkt het ook erg mooi.  Na een uur of twee te hebben gewandeld, ongeveer 7 km, zijn we terug op de camping. Er staan daar 6 caravans waarvan er 3 stuks Nederlanders zijn. Verder zien we deze vakantie bijzonder weinig toeristen.

Dinsdag 15 oktober 2002 vandaag maken we een wandeltocht naar de Hruba Skala, dat betekent; “de ruige rotsen”. vanaf de camping lopen we nu de andere kant op, deze tocht is nog veel mooier dan die van gisteren. De rotsen steken als stalagmieten omhoog tussen de bomen. Sommige zijn volgens mij wel 60 á 70 meter hoog , je kunt er tussen door wandelen de spleten ertussen zijn soms maar vijftig cm breed, heel indrukwekkend. Het is allemaal zandsteen en dus een vrij zacht gesteente. Dat kun je dan ook zien aan de gaten die er in zijn geërodeerd door de wind en regen. Je kijkt er je ogen uit. Het laatste stuk voert over een trap omhoog door een smalle spleet. Als we bovenaan zijn staan we voor een veertiende eeuws slot, dat nu dienst doet als hotel. Het is gebouwd hoog boven op de steile rotsen. Vanaf het terras hebben we een prachtig uitzicht over de wijde omgeving, we genieten er extra van omdat het inmiddels helder weer is geworden en de zonneschijn een extra dimensie toevoegt aan de toch al prachtige herfstkleuren. Ook van de terugtocht naar de camping, die we volgen via een andere route, genieten we met volle teugen. Op de 8 á 9 km die we gelopen hebben we ons geen moment verveeld, nee, dit is een gebied dat er om vraagt om nog een maal te worden bezocht.

Woensdag 16 oktober 2002 Vandaag rijden we weer in westelijke richting, richting Zuidhorn. Maar eerst gaan we naar de stad “Terezin” (Theresienstadt) dit was in ’40-’45 een Ghetto en concentratiekamp van de Nazi’s, eerst hebben we de “kleine Vesting” bekeken, dit was gevangenis waar in eerste instantie de Tsjechische joden uit Praag werden geïnterneerd, maar al gauw kwamen daar ook de Poolse, Duitse en Nederlandse Joden bij. Onder erbarmelijke omstandigheden werden ze hier opgesloten, met 100 in cellen van 7×10 meter of in eenzame opsluiting in kleine cellen zonder enig daglicht. Door de wateroverlast van de vorige maanden waren veel exposities verhuisd, het water heeft hier ruim een meter hoog gestaan. Dus alle beneden verdiepingen waren ontruimd. Na het bezoek aan zo’n complex ben je echt wel onder de indruk van de beestachtige wijze waarop de Duitsers hebben huisgehouden. Vanaf Terezin rijden we in een keer door via Most naar de Duitse grens. Enige kilometers verder in het dorpje Marienburg vinden we bij het hotel “drei gebrűder hőhe” een GOP voor 4 campers waar er al 1 van is bezet.  1 euro p/p hoeven we er maar voor te betalen.

donderdag 17 oktober 2002 Donker en grauw weer was het toen we om negen uur wakker werden. Na het ontbijt vertokken we naar Chemnitz , dit blijkt een stad te zijn met de typische gebouwen in de DDR style. Er is in de oorlog waarschijnlijk veel gebombardeerd want veel oude gebouwen zie je er niet meer. Wat er voor terug gekomen is, is in mijn ogen smakeloze rechtaan rechttoe architectuur. Na wat gewinkeld te hebben gaan we al gauw weer aan de rit. Toevalligerwijs komen we weer terecht in Naumburg waar we al eerder hebben gewandeld. We gaan hier al gauw op een camping staan omdat we beiden voorlopig genoeg hebben van het rijden en het reeds vijf uur is.

Vrijdag 18 oktober 2002. Gisteren hebben we direct afgerekend, dus we konden direct de poort uitrijden. Richting de Harz rijden we voorlopig. Bij Querfurt parkeren we de wagen en gaan nog even in het dorpje wandelen. Het heeft wel een oude kern maar het is er toch wat saai, we rijden dan ook al gauw weer door. Via Eisleben, Sangerhausen, Nordhausen, Braunlage rijden we de Harz binnen. Dit prachtige natuurgebied staat te pronken in de herfstkleuren. Vooral nu het zonnetje er op schijnt, dit blijft echter niet lang zo want als we bij Clausthal-Zellerfeld om drie uur een bakje koffie staan te drinken begint het hard te regenen. De bedoeling was dat we ergens bij Westfallica een GOP zouden opzoeken. Maar we kijken elkaar eens aan en komen naar enig overleg al gauw tot de conclusie als we dat in de regen moeten gaan zoeken, we beter maar door kunnen rijden naar Zuidhorn. We duiken dan ook de autobahn op en om acht uur zitten we achter het volgende kopje koffie, maar dan bij Pili thuis. We hebben het lekker snel gedaan, hebben we onderweg zelfs nog even een schnitzel kunnen eten. We zijn blij dat we het hebben gedaan kunnen we morgen lekker rustig de tijd nemen om de camper gereed te maken voor de winterstalling. Een heerlijke vakantie is weer voorbij, op naar het volgende jaar.