2003-5 Via Finland naar de Noordkaap.
Nadat we vanuit Helsinki een weekje naar Sint-Petersburg zijn geweest hebben we onze camper weer opgezocht, die we hadden achtergelaten op de camping in Helsinki. Morgen gaan we naar het noorden richting de Noordkaap.
Vrijdag 13.6
we maken er vandaag een lange tocht van eerst via de E5 naar het noorden en uiteindelijk komen we op een camping in Kuopio aan. Heel erg luxe met enorm veel voorzieningen en niet extreem duur. Het was een prachtige route met veel bos en meren en rustig wat het verkeer betreft.
Zaterdag 14.6
Door de regen gewekt, en na het ontbijt maar weer aan de rit door de prachtige natuur. In Kajaani staan we bij het water ons broodje op te eten. Als we tegen half vijf in Ämmänsaan aankomen is de “toerist information” helaas net gesloten. We zoeken vervolgens een plaatsje op een speciale camperplaats even buiten het centrum.
Zondag 15.6
Onderweg heeft Gep. haar wasje gedaan in een meertje, dat hangt vervolgens te drogen in de WC, als we daar weer wegrijden zien we ons eerste rendier de weg over steken. Helaas geen kans gekregen om een foto te maken, maar even later zagen we er een stuk of vijf naast de weg lopen te grazen dus met de foto’s kwam dat toch nog goed. We zijn van de hoofdweg afgeweken en rijden nu door het Hossa natuurpark, bij Kuusamo kwamen we weer terug op de E5. In Kuusamo hebben we een enorm grote winkel bezocht en een informatiekantoor waar we gratis een e-mail konden versturen. Zo’n 30 km verderop zijn we van de weg afgeweken en naar het Vli-Kitka meer gereden waar we vlak bij het water een leuk plakje vonden voor de nacht.
Maandag 16.6
Na dertig km kwamen we aan in Posio, hier is de fabriek van Pentik die maken het prachtige aardewerk dat Gep. vroeger ook in haar winkel verkocht heeft. We hebben er de winkel bezocht, fantastisch mooie design artikelen verkopen ze hier Gep. loopt te zwijmelen er is bovendien een prachtig museum aan verbonden van hun producten en ook een afdeling met antieke gebruiksvoorwerpen. Het is een modern gebouw maar van binnen toch met oude materialen ingericht. We lopen er een paar uur rond. Als we om 12.00 uur verder rijden komen we al gauw bij het natuurreservaat “Korouoma” we plaatsen de camper op de parkeerplaats en na de maaltijd gaan we aan de wandel de Gorges in naar beneden, een prachtige wandeling maken we daar. Op het dak van een auto die naast ons stond geparkeerd lag een rijk gevulde portemonnee, met allerlei pasjes en geld. We nemen hem mee op onze wandeling misschien komen we die mensen tegen en inderdaad halverwege de gorge herken ik de vrouw van een pasje uit de portemonnee, ze miste hem nog niet maar was wel erg blij dat ze hem terug had. Vervolgens maken we een prachtige wandeling door de Gorges, eerst steil naar beneden naar de bodem en vervolgens langs de roodgekleurde rivier. Het is een erg mooi wandelgebied en we zien onderweg nog heel oude sporen van bewoning, fundamenten van oude blokhutten enz. We brengen hier op de P de nacht door.
Dinsdag 17.6 Rovaniemi is een wat kaal stadje maar wel met een enorme grote supermarkt waar Gep. inkopen doet. 8 km noordelijk van de stad passeren we de poolcirkel, er is een pretpark, Santapark, aangelegd in een enorme grot die ook tevens als schuilkelder dienst kan doen voor zo’n 3600 mensen. We gaan niet naar binnen want de entree bedraagt 20 euro. En het is eigenlijk toch alleen maar leuk voor kinderen. Iets verderop is een groot aantal souvenirwinkeltjes gevestigd, het lijkt wel een supermarkt, daar brengen we ook wat tijd door en Gep. besluit een rendierhuid mee naar huis te nemen. Na nog kaartjes met speciale poolcirkel postzegels naar de kleinkinderen te hebben gestuurd zoeken we een plaatsje op voor de nacht, deze vonden we bij een riviertje. Maar omdat het daar stikte van de muggen moesten we noodgedwongen binnen blijven zitten.
Terwijl het juist zulk mooi weer is.
Woensdag 18.6
We staan op tijd op en rijden weer door naar het noorden, onderweg komen we een leuke winkel tegen met leuke Saami mensen die kunstzinnige artikelen zoals sierraden maakten van steen, hout en van de hoeven van rendieren. Gep. koopt een paar oor hangertjes en ik rendierhoorns voor onder de lampen in onze bijkeuken. Nadat Gep. nog even met de eigenaresse, Arja Kustula , op de foto is gezet rijden we door naar het goudmuseum in Tankavaara. Dit is echt de moeite waard, we zien er alles wat met het zoeken en delven van goud te maken heeft “all over the world”. Ook is er de mogelijkheid om er zelf goud te wassen in de rivier. Wij doen dat niet, maar een meisje uit Holland heeft er wel succes mee en vindt een paar minuscule korreltjes goud en een granaatsteentje. Ik neem een zakje met zand mee voor Loes, kan ze er een microscopische foto van maken, misschien zit daar ook wel goud in. We rijden door naar Inari waar we voor de verandering eens op een camping gaan staan, want we willen wel weer eens douchen en Gep. heeft ook nog wat te wassen. Op de camping staat de groep Nederlanders van Asci reizen die we ook al hebben ontmoet op de camping in Helsinki. Het lijkt wel een Hollandse camping zo, ruim dertig Nederlanders, 2 Belgen, 2 Engelsen, een stuk of 4 Duitsers. Ik ontdek dat er in de grill van de camper een grote bonte specht is meegelift, dood natuurlijk. Een leuke hobby, maar wel erg tijdrovend. Wij gunnen ons er de tijd niet voor en rijden verder.
Donderdag 19.6
We vertrekken van de camping om half tien en gaan een 10 km voorbij Inari rechtsaf de route rijden richting Kirkenes in Noorwegen. Het is een van de mooiste routes die we deze vakantie hebben gereden. Een glooiend landschap met toendra en lichte bebossing, de weg slingert door het landschap en langs kleine en grotere meertjes. Op de hellingen van de heuvels liggen overal grote rolstenen. Regelmatig moeten we afremmen voor rendieren langs de kant van de weg. We rijden er met een gangetje van 50 doorheen en genieten er met volle teugen van. Tegen half een vonden we een heel mooi plekje bij een meertje waar we de rest van de dag zijn gebleven, lekker in de luie stoelen zonnebadend in de korte broek, het is hier schitterend mooi weer dus we besluiten om hier de nacht ook maar door te brengen. Avonds hebben we nog een lange wandeling gemaakt in de omgeving, waarbij ik in het bos nog een gewei van een rendier vond. We boffen wel heel erg deze vakantie met het mooie weer, en we beginnen dan ook al lekker bruin te worden. Daar komt nog bij dat we nauwelijks last van muggen hebben, dat is ook wel uitzonderlijk voor deze streken
Vrijdag 20.6
Na 10 km passeerden we reeds over de grens van Noorwegen. We slaan eerst af naar het oosten, naar Kirkenes dat is een havenplaatsje waar hoofdzakelijk roestige Russische trawlers in de haven liggen. We lopen er wat rond in de winkelstraat. Het is geen sfeervol stadje want het is in WOII volledig platgebombardeerd door zowel de Duitsers als door de Russen. Na 286 km te hebben gereden vinden we het welletjes en zoeken een plaatsje op de Ifjord Fjellet. Op een hoog punt kijken we uit op de sneeuwvelden die liggen te blinken in de felle zon die hier niet onder de horizon verdwijnt. We maken nog een prachtige wandeling in de vrije natuur en in een verlaten hut vind ik nog een oude roestige hand gesmede bijl, die gaat mee voor m’n verzameling ongeregeld.
Zaterdag 21.6
Vanmorgen rijden we door naar Lakselv waar we verwoede pogingen doen om het thuisfront telefonisch te bereiken, wat maar steeds niet lukt, vervolgens gaan we naar een postkantoor om een fax te versturen, maar daar hebben ze geen faxapparatuur. Ten einde raad stuur ik Fred een SMSje met het verzoek het eens vanuit Nederland te proberen mij te bereiken. En ja na een minuut of 5 belt hij ons op, ze zitten in de auto naar Kuinre, ze zijn een weekendje aan het kamperen met vrienden. Het wordt een erg leuk gesprek, fijn om weer eens contact te hebben. Vanuit Lakselv rijden we in de stralende zon door naar de Noordkaap. Onderweg kom ik op een parkeerplaats in gesprek met Ross en Jennie Eldridge uit Engeland, dat zijn jongelui die sinds augustus vorig jaar met hun camper aan de zwerf zijn. Ze verhuren hun (2) woningen in Engeland en van dat geld kunnen ze leven ze geven wekelijks een verslag van hun belevenissen via de BBC en op hun website is de reis ook te volgen. Ze willen ook nog naar St. Petersburg, dus daar kunnen we hun een aantal goede tips over geven. Heel interessant om met deze mensen te praten.
Via de bijna 7 km lange tunnel (465 NOK) komen we op het eiland aan. Op het terrein van de Noordkaap moeten we opnieuw 360 NOK betalen. We gaan de kaap bekijken in het mooie zonlicht, daar boffen we mee want meestal is het hier mistig. We blijven hier op de parkeerplaats overnachten tussen wel 100 andere campers en caravans. Later op de avond wordt het erg druk met bussen en touringcars. Als ik tegen 11.00 uur nog even aan de wandel ga blijkt dat er wel 50 bussen staan en dat de gebouwen en de kaap overspoeld zijn met mensen want om twaalf uur is het de langste dag van het jaar geweest en dat wordt hier gevierd met champagne. Volgens mijn schatting moeten er wel 4 á 5 duizend mensen rondlopen. Ik ga nog naar een voorstelling van een videografie over de Noordkaap, dat is een prachtige film genomen vanuit een vliegtuig, helikopter en boot, echt spectaculair.
Zondag 22.6
Mijn verhaal over de film die ik heb gezien maakt Gep. enthousiast en we gaan er samen nog eens naar kijken, nadat gep. 12 ansichtkaarten heeft geschreven en verstuurd gaan we naar de parkeerplaats een eindje terug. Hier is het beginpunt van een wandelroute naar “Knivskjelodden” de echte Noordkaap, deze ligt op 71° 11′ 8” terwijl de (commerciële) Noordkaap maar op 71° 10′ 21’’ ligt. Het is een fikse wandeling van 18 km over ruw terrein maar we wagen het er toch maar op, we zien wel hoever we komen. We vertrekken om half twaalf en volgen de gemarkeerde route, stenen met een rode T er op geschilderd. Het valt in eerste instantie nog wel mee, als we er om 3 uur aankomen schrijven we onze namen in het gasten boek dat daar in een rood kastje is opgeborgen. We moeten ons nummer onthouden (334) om morgen bij de toerist office een diploma op te kunnen halen. De gehele route ging over licht heuvelachtige rotsgrond maar het laatste stuk is een steile afdaling naar zeeniveau van zo’ n 70 à 80 meter naar beneden. Als we teruglopen ga ik nog even langs het water lopen om een paar nettendrijvers op te pikken die ik daar heb zien liggen, die willen we graag aan onze verzameling toevoegen. De helling die we nu uiteraard op moeten klauteren nekt ons behoorlijk want als we boven zijn krijg ik last van m’n rechterknie en Gep. raakt er ook oververmoeid door. Dit heeft als gevolg dat ons tempo aardig naar beneden zakt. Daar komt nog bij dat het wat mistiger wordt zodat we niet alle markeringen meer kunnen ontdekken. Tweemaal lopen we mis zodat we een eindje terug moeten om de juiste route weer op te kunnen pikken. Strompelend, hijgend en zeer traag lopen we de laatste zes kilometer naar de camper, waar we tegen half acht aankwamen. Totaal hebben we dus over deze 18 km 7,5 uur gedaan. Maar we zijn er apetrots op dat we het hebben gehaald. De gehele nacht hebben we allebei verschrikkelijk slecht geslapen door de spierpijn en de pijnlijke knie.
