2013-1 IJsland

Donderdag 11 Juli.
Zo het zit erop, we hebben de groep afgezet op de ferry in Seydisfjordur. We hebben de begeleiding voor de laatste etappe naar Hirtshals overgedragen aan onze assistenten+, Ton en Roos d’Haen. Volgend jaar gaan zij de NKC groep begeleiden naar IJsland. Deze vier weken hebben ze ons al veel werk uit handen genomen. Dat is goed om het vak te leren. Wij hebben nu 13 jaar achtereen een NKC groepsreis naar IJsland begeleid en nu is het welletjes.
Wij wuiven deze groep uit want we hebben besloten om nog twee weken langer op IJsland te blijven en voor de laatste keer nog de westfjorden te gaan verkennen.
We rijden eerst terug naar Husavik, daar ontmoeten we nog even de begeleiders van de tweede groep die een week achter ons aan is gereisd. de gehele dag was het wat bewolkt met af en toe een beetje regen, maar tegen het eind van de middag klaarde het gelukkig wat op.

 Vrijdag 12 Juli.
Na afscheid te hebben genomen van Ernst, Anita, Levien en Margreet. rijden we in 1 ruk door naar Akureyri waar we de formulieren voor de refund van de inkopen inleveren in het Informatie centrum bij de haven. Het bedrag zal op onze rekening worden gestort. Afwachten of dat lukt want Ton & Roos hebben dat in 2010 ook geprobeerd maar hebben het geld nog steeds niet terug ontvangen. Na een prachtige rit door het Oxnadalur slaan we even voor Varmahlid weg nummer 76 in. Bij de oude brug over de wild stromende vestari Heraðavotn gaan we staan aan het eind van de doodlopende weg. We hebben hier een prachtig mooi uitzicht op de bergen, het dorp Saudarkrokur en over de zee met in de verte het rotseiland Drangey. Vroeger werd deze rivier overgestoken met paarden maar dat ging vaak niet goed en verdronken de mensen en de paarden. Daarna is er een kabel ferry in gebruik genomen, een klein bootje dat door 1 man werd bediend. De bouwval van het huisje van de ferryman staat er nog. Maar in 1926 is de oude brug gebouwd.
Een heel smalle betonnen brug waar we met onze camper waarschijnlijk niet eens over konden rijden. De nieuwe brug is pas in 1994 gereed gekomen.
Een heel mooi plekje om te overnachten.

 Zaterdag 13 juli.
Evenals enige jaren geleden hadden we bij een tankstation in Saudarkrokur opnieuw problemen met de betaalautomaat, maar gelukkig is er inmiddels een nieuw tankstation bij gekomen waar we de tank vol konden gooien. De prijs van brandstof is over geheel IJsland overal hetzelfde, Diesel 248 isk per liter, dat is ongeveer € 1,53. Nu kunnen we er weer even tegen. Via de 744 rijden we door de binnenlanden naar Blonduos, waar we bij de haven ons kopje koffie nuttigen. We passeren Laugarbakki en ronden de Hrutafjordur over de 68. Hier beginnen de eigenlijke westfjorden. We hebben een prachtig uitzicht op de besneeuwde toppen van het schiereiland Vatnsnes, ronden de Bitrufjordur en de Kollafjordur waarna we in Holmavik aan de steingrimsfjordur in de haven een plekje zoeken voor de nacht. Holmavik is een klein vissersstadje met 391 inwoners. We maken er een wandeling doorheen en komen ca. 7 mensen tegen. Veel mensen hebben beschilderde keien in hun voortuintje liggen. Kennelijk is de bevolking gecharmeerd van blauw, want al die stenen zijn in die kleur geverfd. Maar het kan ook zijn dat de blauwe verf toevallig in de uitverkoop was.

 Zondag 14 juli.
De hele fjord is onzichtbaar door de laaghangende mist als we in noordelijke richting Holmavik verlaten, maar gelukkig breekt na een uurtje de zon door. We blijven de kust aanhouden naar Drangsnes waar we aan de kant van de zee een paar warmwaterbaden zien staan. Zo vroeg op de zondagmorgen zitten er reeds een paar kinderen in te spelen. Wij rijden door en na het dorp gaat het asfalt over in gravel en dat blijft ook zo de rest van de dag. Het is uitstekend te berijden. De bergen worden hier steeds hoger en steiler en dus ook de weg. Op sommige plaatsen heeft vallend gesteente de weg behoorlijk beschadigd en is het rijden hierover minder prettig. Onze bedoeling was om helemaal door te rijden naar het punt waar de weg ophoud, maar bij de Veiðileysa vinden we een mooi plekje aan de fjord en besluiten hier te overnachten en morgen weer terug te keren naar de bewoonde wereld. Het is hier echt heel uitgestorven. We maken nog wel een mooie wandeling naar de fjord waar we belaagd worden door de nestelende Noorse stern.

Maandag 15 juli.
Opnieuw is de wereld klein door de mist, maar in de loop van de dag word het wat helderde maar de zon hebben we niet gezien. De terugweg langs de fjorden ging snel behalve op de slechte stukjes, hier moesten we het wat rustiger aan doen want alles trilt los. Dat hebben we aan de deur van de camper vernomen. Gisteren klemde die behoorlijk, maar wonder boven wonder was het na de rit over de gravelweg opeens weer opgelost.
Bij Staðarfjall kwamen we weer op de 61 uit. hier gingen we gestadig omhoog over de hoogvlakte van Steingrimsfjarðarheidi. Deze hoogvlakte is bezaaid met duizenden kleine meertjes en grote sneeuwvlaktes. Deze sneeuwvelden vormen soms natuurlijke bruggetjes over de woest stromende rivieren, een indrukwekkend uitzicht. Helemaal boven zagen we een poolvosje achter een vogel aanjagen. Uiteindelijk kwamen we na ca. 50 km uit bij de Isafjordur. We hebben nog even geprobeerd de doorlopende weg langs Langsdalsströnd te volgen maar na 10 km hebben we dat opgegeven omdat de weg steeds slechter werd. Nu volgen we de lange Isafjardardjup, een enorm 70 km  lange en diepe fjord. Hierin komen ook weer ca 8 fjorden op uit die soms ook weer 20 km lang zijn. Aan het eind van een hiervan, de Skotufjordur vinden we een plekje om te overnachten. ’s avonds maken we nog een lange wandeling het diepe dal in.

 Dinsdag 16 Juli.
Mist en regen tot ca. 12.00 uur. In Sudavik hebben we eerst de camper in bad gedaan, door al die gravelwegen zag hij er bruin uit i.p.v zilverkleurig. voor zolang als het duurt natuurlijk want we zijn nog niet van de gravel af. Iets verder in Isafjordur hebben we inkopen gedaan bij de Bonus. In het centrum vonden we vervolgens met veel moeite een zwembad maar dat was erg ouderwets en zijn daarom doorgereden naar Bolungarvik waar we heerlijk hebben geploeterd in het bad en natuurlijk in de hot-top. Via de 630 zijn we naar het meest noordelijke puntje van de westfjorden gereden waar je met een auto kunt komen. Hier staan we nu boven op de pas tussen de sneeuwvelden in. Hier kunnen we vast wel lekker slapen vannacht.
Onderweg hebben we bij Hvitanis nog zeker 25 grijze zeehonden op de rotsen zien liggen luieren.

 Woensdag 17 juli.
Mist, zoals gewoonlijk maar al snel klaart het op.
Terug via de 6 km lange tunnel naar Isafjordur en dan gelijk voorbij die stad ?!? weer een tunnel in. Deze tunnel heeft na 3 km een afslag naar Sudureyri, daar gaan we dus heen. Een typisch IJslands vissershaventje waar we wat rond zwerven en een bakkie doen. Terug langs de fjord naar de tunnel dan in het midden afslaan naar de volgende fjord. Direct daarna gaan we weer een doodlopende weg in waar na 7 km opnieuw een vissersdorpje Flateyri ligt. In een handwerkwinkeltje koopt Gepke een glas in lood vogel, leuk cadeau voor haar aanstaande verjaardag. Inmiddels is de zon gaan schijnen en we gaan aan de haven een leuk plekje zoeken uit de wind. Een stelletje jongetjes van een jaar of 10-12 slaat daar de ene na de andere vis uit het water, schol, schelvis, kabeljauw en tarbot. Leuk om te zien. Ze gooien ze allemaal weer terug het water in. Een paar uurtjes blijven we hier staan en genieten van ons boek en de zon. Vervolgens rijden we door naar Þingeyri, ook weer zo’n leuk haventje, maar nu rijden we door naar het eind van de fjord, de weg word steeds slechter en we zoeken een plekje voor de nacht bij een aantal stokvis droog schuurtjes, er hangen geen stokvissen in maar wel paar grote stukken haai (harkarl)

 Donderdag 18 juli.
Mist, verder geen woorden aan vuil maken.
Direct na Þingeyri gaat de weg omhoog de pas over, al vlot rijden we op een goede gravelweg. hoger en hoger gaat het, soms met een percentage van 14 %. De hobby heeft er geen problemen mee, wel lijkt het wegdek door de regen wat glad en dat is niet leuk als je in een peilloze afgrond kijkt naast de weg. Maar als je omhoog gaat moet je op een moment ook weer naar beneden. Zo komen we aan bij de Arnarfjordur. We rijden hier omheen en zien in de verte reeds de Dynjandi waterval liggen. een juweel van een waterval, 100 meter hoog, van boven 30 meter breed uitwaaierend naar 100 meter aan de onderkant. Eens is deze waterval als decor gebruikt om de Philishave te promoten. Onder aan vormt het water nog eens 5 prachtige, maar kleinere watervalletjes. We klauteren tot onder aan de grote Dynjandi en ik fotografeer en film maar door. Echt een wonderschone waterval. Langzaam aan word het steeds drukker hier aan de voet, auto’s campers en zowaar een grote grasgroene bus van Gudmundur Tyrfigsson. Opnieuw gaat we een pas over en komen uit op de hoogvlakte boven de Dynjandi. Kilometer na kilometer rijden door de troosteloze woestenij, stenen, stenen maar nauwelijks begroeiing dus ook geen schapen. 28 km ploeteren we in de laaghangende wolken over de soms slechte weg. Maar uiteindelijk bereiken we na de afdaling de Suðurfjordur. Na 30 km rijden we eindelijk weer over asfalt, de camper is inmiddels weer chocoladebruin geworden dus eerdaags moet hij weer in bad. Maar voorlopig zoeken we plekje op in de haven van Bildudalur voor de nacht.

 Vrijdag 19 Juli.
Direct buiten Bildudalur gaan we weer een steile pas over. 16 % omhoog, maar gelukkig wel asfalt. Op 614 meter bereiken we de top en gaan na een paar km vlak weer steil naar beneden. We komen daar uit bij Talknafjordur. Oorspronkelijk is deze haven gesticht door walvis jagers en stonden hier aan het water verschillende traanstokerijen. Daar is niets meer van over alleen een vierkante gemetselde schoorsteen met een roestige stoomketel ernaast. Het dorpje ziet er net zo uit als alle andere havenplaatsjes die we hebben aangedaan. Opnieuw gaan we een pas over, even steil en even hoog. Patreksfjordur aan de gelijknamige fjord, je struikelt hier over de namen van de gehuchtjes, want meer zijn het niet de meesten halen de 200 inwoners niet eens. Maar ja IJsland is 2.5 maal zo groot als Nederland en er wonen maar ruim 300.000 mensen, waarvan ook nog eens de helft in Reykjavik wonen. We maken er een lange dag van want opnieuw steken we een pas over en bereiken dan de Hvammsfjordur, waar we de oever volgen tot aan Reykholar. in totaal rijden we 290 km waarvan 60 over gravel. We kijken nog even bij de kleine ferryhaven Baldur waar de ferry vanuit Stykkisholmur aanlegt. Er word goed aan de weg gewerkt op bepaalde stukken wat wel veel overlast geeft in de vorm van blubber op de weg. Even voor Reykholar slaan we onze tenten op op een leuke beschutte picknick plaats.

Zaterdag 20 Juli.
Half negen rijden we alweer, het lijkt een mooie dag te worden. In Budardalur doet Gep inkopen terwijl ik de camper was. ’t Jonge jonge, daar knapt hij van op!
Onder de lichtbruine modderlaag dat tot aan het dak zit blijkt de camper toch nog zilverkleurig te zijn. We blijven weg 60 volgen tot aan de 1 en rijden een km of vijf terug richting Reykjavik want we willen een wandeling maken naar de waterval Glanni. Ook kijken we nog even bij de drie kraters van de vulkaan Grabrok. Imposante waterval vlak naast een mooie golfbaan. Mijn bergschoenen hebben het begeven overal stiksel los en bijna de gehele zool er onder vandaan. ze verdwijnen dan in de afvalbak van de golfbaan. maar ik heb thuis nog een paar onverwoestbare “Kufstein” bergschoenen staan, dus daar ga ik dan maar mee verder, ook al wegen ze wel het dubbele. We rijden nog een uurtje door en belanden, jawel, in de haven van Hvammstangi. In het seal Centre halen we nog een lekker ijsje als voorgerecht voor de maaltijd.

Zondag 21 Juli.
Vandaag gaan we de Vatnses ronden. op dit schiereiland zijn we al een paar jaar niet geweest en we weten dat we daar veel Seals kunnen vinden. nabij Sauða lopen we naar het water en inderdaad zien op de rotsen zo’n 100 meter uit de kust een stuk of 7 grijze zeehonden liggen. De eerste keer dat we hier waren zagen we op het uiterste noordelijke puntje van Vatnsnes bij hendisvik zeker 100 liggen. Dit plekje is nu een natuurreservaat geworden en het is ten strengste verboden daar naar de kust te lopen. Vanaf de weg kunnen we de rotsen wel zien maar met de verrekijker kunnen we maar een paar grijze puntjes zien en zeker geen honderd zoals tien jaar geleden. Door gereden over de gravelroad, die over het algemeen goed is maar dan weer plotseling een groot aantal gaten vertoond. Dus rustig rijden is  aan te raden. Als we om de kaap heen zijn gereden komen we vrij snel aan bij ons eigenlijke doel de “Hvitsekur” ofwel de witte pij.
Een rots in de branding zo’n 25 meter uit de kust. We bewonderen hem voor de laatste keer. Het is stralend mooi weer vandaag dus we hebben plezier in het rijden door deze prachtige natuur. Het schiet snel op en via Blonduos, Varmahlid en Sauðarkrokur komen we weer terecht op het zelfde plekje waar we vorige week ook met zoveel plezier hebben overnacht, bij de oude brug. Er staat een vrouw op het strand te vissen en slaat er verschillende aan de haak. Ze is erg fanatiek want ze houd het zeker 4 uur vol. Maar het is hier dan ook heerlijk, de ondergaande zon zien we in de oceaan zakken en aan de andere kant in het zuiden verschijnt de volle maan. De prachtige wolkenpartijen aan de hemel beschenen door de ondergaande zon zijn onbeschrijfelijk mooi. we maken nog een lange wandeling voor het slapen gaan.

 Maandag 22.Juli.
Het volgende schiereiland is Trollaskagi, via Hofsos rijden we naar Siglufjordur, en het eerste wat we hier doen is een “Sundlaug” opzoeken. vooraan in het dorp vinden we er een. Heerlijk ploeteren we alleen in het prachtige zwembad en daarna nog een half uurtje in een Hot-tub. waar we een leuk gesprek hebben met een jonge vrouw. In het centrum van het dorpje is het erg druk met toeristen. De camping is midden in het dorp gelegen er zijn veel winkeltjes en gezellige restaurantjes. We doen wat inkopen in het winkelcentrum van Akkureyri en uiteraard eten we hier traditioneel ons ijsje. Dan is het tijd om een plaatsje voor de nacht te zoeken. Opnieuw staan we aan de haven, nu van Grenvik aan de andere kant van de Eyjafjordur tegenover Dalvik.

Dinsdag 23 Juli.
Vanaf Grenvik via het prachtige dal terug gereden naar de weg nr. 1. Koffie gedronken bij de Godafoss, Daarna snel weer doorgereden want er stonden meer dan 10 bussen en dus honderden mensen krioelden over de rotsen. Geen lol aan. we geloven het wel hij is en blijft prachtig, alleen was hij nu donkerbruin van het sediment dat van de gletsjer af komt. Direct bij de wilde rivier die uit de Myvatn stroomt onze luie stoelen buiten gezet en een paar uurtjes genoten van de brandende zon. Gezellig zitten praten met een back packer Gene, die uit Sidney komt, Gep heeft hem getrakteerd op een bakje Skyr, daar had hij nog nooit van gehoord maar hij vond het heerlijk. Tegen drieën hebben we opgebroken en na te hebben getankt in Reykjahlid doorgereden naar de Dettifoss. Weer een tijdje geluierd en na het eten de waterval nog bekeken. Toen we terug kwamen ontdekten we dat je hier op de parkeerplaats niet mag overnachten. Dus terug gereden naar de 1. en bij de eerstvolgende P. onze tenten opgeslagen.

Woensdag 24 Juli.
In een keer doorgereden naar de afslag met de 925. We zijn die weg ingereden naar de kust, Volgens Sigrun van de camping in Hofn is het een prachtige route langs de kust naar Bakkigerdi. Nou dat geloven we graag, maar veel hebben we er niet van kunnen zien helaas want zo gauw we tegen de pas omhoog reden de bergen in reden we in de wolken. Op zo’n 500 m hoogte kwamen we boven de wolken uit wat wel heel mooi uitzicht bood alsof je in een vliegtuig zit. dat dan weer wel. Het was overigens voor een groot gedeelte gravelroad en het was er erg druk met verkeer. Het dorpje zelf was niet veel meer dan een verzameling huisjes en overal daartussen stonden vakantiegangers met vouwcaravans. We hebben de camper gewassen in Egilstadir, want morgen op de ferry is het wel prettig dat je niet met je kleding langs die vuile wagens hoeft te kruipen. Natijd kwamen Sigrun en Hugi van de camping Hofn met hun kinderen nog een uurtje bijkletsen en een bakkie doen. Ze zitten hier een paar dagen in een zomerhuisje.
Halverwege de pas naar Seyðisfjorður hebben we de camper geparkeerd voor de nacht bij een skipiste. ’t is hier erg mistig nauwelijks 25 meter zicht.

Donderdag 25 Juli.t/m Zaterdag 27 juli.
Lekker rustig naar beneden gereden, ’t was gelukkig niet zo mistig meer en beneden was het helemaal over. We konden al vrij snel via de check-in op het parkeerterrein voor de ferry terecht. Hier moesten we nog wel een uurtje of twee wachten voordat we aan boord konden rijden. Gepke moest via de terminal aan boord gaan en daar de formulieren voor de taxfree in de bus gooien. Vreemd, maar ik was eerder in de cabin dan zij. normaal heeft zich altijd al geïnstalleerd maar er was veel oponthoud in de terminal. Ik heb mijn koffer achtergelaten en ben op zoek gegaan naar Gepke, nergens te vinden. Toen ik terug kwam in de cabin stond haar tas er wel maar het vogeltje was gevlogen. Opnieuw op zoek, maar kennelijk liepen we steeds in een kringetje achter elkaar aan.
De grote verveling is aangebroken, half twee varen van uit Seyðisfjorður en zaterdag half een aankomen in Hirtshals. Er valt niet veel over te vertellen, behalve dat we hebben genoten van het heerlijke buffet en dat we leuke gesprekken hebben gehad met diverse mensen aan boord. Belgen, Nederlanders en Duitsers. Wat ook vermeldenswaardig is, is dat de zee als een spiegel was, geen golfje te bekennen de gehele reis niet. Je voelde dan ook niet dat de ferry bewoog, alsof hij nog in de haven ligt.
Op dit moment staan we op een overnachtingsplaats aan de N45 nabij Arhus in Denemarken. Nog een SMS’ je gehad van Hille & Wim en Kees & Marth, die zijn nog samen doorgegaan naar Noorwegen. Ook kregen we hier een SMS’ je van Hennie & Theo, die staan op een camping in Hobro.

 Deze laatste reis naar ons favoriete IJsland is weer uitstekend geslaagd, leuke groep mensen, redelijk goed weer en aansluitend nog die 2 weekjes met z’n beiden naar de west fjorden,……..klasse!