2019-1 Frankrijk-Spanje-Portugal.

Dag 1. Dinsdag 9 april. 175 km.

Ja, het is weer zover, we gaan weer op reis. Ditmaal richting het Zuiden, dat wil zeggen Spanje.
Heel rustig aan door Frankrijk heen, geen snel- of tolwegen. Maar eerst nog even afscheid nemen van onze lieve dochter en haar gezin in Arnhem. Tot ons genoegen kregen we een appje van Dieuwke, onze kleindochter, die in Groningen studeert of ze met ons mee kon rijden naar Arnhem. Nou geweldig toch zo’n kwebbel op de achterbank. Die eerste 175 km waren dan ook in een vloek en een zucht voorbij. Lekker eten en een genoeglijke avond een mooi begin dus, wat wil je nog meer.

Dag 2. Woensdag 10 april. 446 km.
Half negen is meestal de tijd dat we rijden, hebben we de dag lekker voor ons. De bedoeling is dat we geen snelwegen gaan nemen deze vakantie, de eerste en de laatste dagen zijn daar een uitzondering op. Dus al snel rijden we door de lange tunnel van Maastricht, het uitzicht is beroerd, maar het schiet wel lekker op. Vroeger was dit gedeelte altijd een groot knelpunt. Op naar Luik, Tom stuurt ons de binnenstad door, wat we niet zo erg vinden. In de  “early days” reden we hier ook altijd door heen, wel leuk om het weer eens te zien. Vlak voor het centrum zien we volop parkeerplekjes aan de Maas waar we de camper gemakkelijk kwijt kunnen. Koffietijd!!
Vervolgens door richting Luxemburg, over die rit hebben we geen vermeldenswaardige mededelingen te doen, behalve dat het een mooi glooiend landschap is en dat de zon schijnt. Diesel tanken in Luxemburg levert ons ongeveer € 24,= besparing op, leuk meegenomen toch. We hebben het verder wel gezien voor vandaag dus we gaan op een camperplaats in Dudelange staan, vlakbij de Franse grens maar nog net in Luxemburg. 2 van de 8 plekjes waren nog vrij dus we boften. Prima plek met alle voorzieningen. Mooie dag vandaag veel zon en nog goed opgeschoten ook.

Dag 3. Donderdag 11 april 172 km.
Kwart voor negen aan de rit. Nu alleen lokale wegen genomen. Dat levert een prachtige route op, kleine dorpjes, boeren weggetjes weinig verkeer en de zon op ons bolletje. Het leven kan mooi zijn.
Al snel waren we op de door mij geprogrammeerde camperplaats in Longville aan de maas. Niks mis mee hoor, alleen is het een eenvoudige parkeerplaats in een niet bijster interessant dorpje, bovendien is het nog erg vroeg, daarom eten we er ons broodje en ik neem een “power nap” en we gaan weer aan de rit. Uiteindelijk belanden we omstreeks vier uur op een camperplaats vlak bij het centrum van Joinville aan de Marne. Mooi aan het water. Leuk plekje we staan er met een stuk of 8 campers. We genieten nog een uurtje van de zon en gaan dan aan de wandel naar het centrum, niet zo’n geweldig stadje bovendien zijn praktisch alle winkels gesloten, een dooie boel dus. Dan maar weer genieten van de zon voor onze camper.

Dag 4. Vrijdag 12 april.281 km.
Op tijd vertrokken. Direct rijden we alweer door een prachtige natuur, we rijden dicht langs de rivier in zuidelijke richting naar Chaumont. Dan steken we door richting het natuurpark de Morvan en hoe dichterbij we komen hoe hoger de heuvels worden. Hele mooie dorpjes rijden we door. Aan het kanaal in het dorp Vanerey brengen we de middag door bij een jachthaventje. Hierna besluiten we er nog een paar kilometer aan vast te knopen (125) en rijden dan door naar Monteceau. Een grote stad waar we 2x verkeerd rijden voordat we uiteindelijk toch op de juiste camperplaats terecht komen. De eerste fout heb ik vermoedelijk zelfgemaakt door 2 cijfers te verwisselen bij het invoeren van de coördinaten. Toen die wel goed stonden ingevuld bleken we via een weg met een hoogte beperking van 2 m te worden gestuurd. Maar met een beetje inventiviteit en nadenken kwamen we uiteindelijk toch nog goed uit.

Dag 5. Zaterdag 13 april. 194 km.
Een prachtige rit door het glooiende landschap naar Boen. Het vermoeden hadden we al en dat kwam ook uit. Hier hebben we al eerder gestaan een paar jaar geleden. Dit komt steeds vaker voor, ook geen wonder als je bedenkt op hoeveel camperplaatsen we intussen al hebben gestaan. Niet dat het de bedoeling was om hier te blijven staan, het is nog maar net 12.00 uur. Eerst lekker van het zonnetje genieten dan eten, waarna Gepke een lange wandeling gaat maken langs de rivier. Dan pakken we in en gaan aan de rit. Gelijk de bergen in. Al gauw rijden we door Couzan waar we het imposante kasteel Chateau de Couzan in het centrum zien staan en fotograferen. We zijn wel erg vroeg dit jaar, geen toerist te zien hier. Wij zijn de enigen. Al gauw begint de weg te stijgen, met grote bochten rijden we omhoog. We gaan de “coll du Beal” op. Prachtige weg door de bossen naar de top. 1380 meter is niet zo’n hoge Coll maar desondanks ligt er nog wel veel sneeuw naast de weg. Leuke rit. We willen in Job gaan staan, zo’n klein zestig km verderop. En je raad het niet ook hier hebben we al eens de nacht door gebracht. Nu staan we er alleen. We hebben een prachtig uitzicht over het dal. We kunnen nog een paar uurtjes genieten van de zon in onze luie stoelen.

Dag 6. Zondag 14 april. 171 km.
Het was koud vannacht, we zitten dan ook hoog in de bergen. Beetje later vertrokken deze morgen, water bij vullen en weg. We zijn ook aan diesel toe, de laatste tankbeurt was in Luxemburg. Maar we zitten hier midden in natuurparken met alleen kleine dorpjes en mocht daar al een tankstation aanwezig zijn, die zijn allemaal gesloten op zondag, niet aan gedacht gisteren. Toch lukt het uiteindelijk in autun. Er ging een flinke slok in. We rijden weer een prachtige route door dit geweldige landschap. We hebben een hele goede route gekozen. Onderweg zien we nog een ree staan vlak bij de weg, stond heel rustig te grazen. Er is niet veel verkeer op de weg, misschien omdat het zondag is, wie weet.
We zijn op een camperplaats bij het dorpje Velzic, ongeveer 30 km noordelijk van Aurillac. We staan prachtig aan een riviertje en maken daar ook nog een lange wandeling langs.

Dag 7. Maandag 15 april. 182 km.
Het blijft een mooie route door de Ayeron, het verveeld nog lang niet. Langs riviertjes door het dal naar Aurillac. Niet zo’n heel interessante stad waar we dan ook al snel doorheen rijden. Al snel verlaten we de grote weg en rijden weer over boerenweggetjes. De dorpjes zijn meestal uitgestorven, geen kip te bekennen. Wel zien we vandaag wat meer campers op de weg.
In het stadje Entrayques aan de Truyere kunnen we de camper bij de rivier parkeren en maken een leuke wandeling door het stadje. Halen wat folders in het toeristen bureau. Door de gorge rijden we af op het stadje Estang waar we plotseling een prachtig uitzicht op krijgen. Het imposante kasteel in het centrum domineert de hele stad. We  rijden met een boog om de stad Millau heen maar krijgen nog wel een uitzicht op de beroemde brug over de vallei. Op een afstand van ca. 10 km hebben we er een mooi uitzicht op. We hebben daar nog geanimeerd gesprek met een Engels stel, dat een jaar lang in hun camper door Europa heen zijn getrokken maar nu met hun laatste week bezig zijn.
Bij St.Afrique bereiken we de “gorges du Tarn” en in Vardes d’ Abbaye gaan we op een camperplaats staan.

Dag 8. Dinsdag 16 april. 154 km.
Een enorme regenbui vannacht volgens Gep, want ik ben er door heen geslapen. Vanmorgen nog steeds nat. Dat wil zeggen een lichte miezelregen. In de regen de watertank bijgevuld maar ben er nauwelijks nat van geworden. De tank zit weer vol dus, kunnen we er weer een paar dagen tegen. Weer een mooie rit door het Franse landschap, het blijft mooi. Door Castres en dan op zoek naar de camperplaats in Puylaurens. Leuke vrije plaats achter een sporthalletje. We hebben een mooi uitzicht over het dal en genieten nog lekker een paar uurtjes van de zon want die is rond het middaguur weer spontaan achter de wolken vandaan komen kijken. Na het eten nog een wandeling het dorp in maar daar is niet veel te beleven, in 1 woord SAAI.

Dag 9. Woensdag 17 april 205 km.
Ik had geprogrammeerd op een GOP in de Pyreneeën. Eerst richting Foix  en dan omhoog de pas in, na zo’n 40 km zie we dat de pas de Lers nog niet open is, terug dan maar weer, het betekend zo’n omweg van 80 km. Niet zo erg hoor, over een mooie weg door de bergen met uitzicht op de nog met sneeuw bedekte Pyreneeën. Terug bij Foix slaan we af naar het westen. Op een gegeven moment verdwijnt de weg in een natuurlijke grot en gaat er bij ons een lichtje branden, “hier zijn we twee jaar geleden ook door gekomen maar toen vanaf de andere kant. Dit is de “Mas d’Azil” aan de andere kant hebben we toen overnacht en dat besluiten we dan ook maar te gaan doen. Leuk om weer een wandeling te maken door die ca. 500 m lange grot waar niet alleen de rivier maar ook de verkeersweg doorheen loopt. In de prehistorie woonden hier de neanderthalers en later de homo-sapiens.  Het is er druk op de P. maar dat zijn allemaal dagjesmensen want om een uur of zeven stonden we er nog alleen. misschien komen er vanavond nog een paar campers bij.

Dag 10. Donderdag 18 april. 154 km.
Op het nieuws gisteravond zagen we reeds dat heel Spanje en Frankrijk onder een wolken deken verstopt was. En inderdaad die voorspelling kwam nu eens uit. Somber maar droog, dat dan weer wel. Droog is het ook gebleven vandaag, wat zeg ik omstreeks het middag uur zagen we de zon eventjes om het hoekje kijken. Steeds enthousiaster bleek in de loop van de middag. Ik had een leuke route uitgevogeld via de col d’Aspin en vervolgens over de col de tourmalet. De eerste col ging uitstekend, toen we boven waren, op 1489 meter, hadden we een prachtig uitzicht dankzij de zon. Daar ons broodje verorberd en door naar de volgende. In het dorpje Maria de campen waar het begin van de col is, zien we gelukkig op tijd dat de col d’tourmalet nog “fermee” is, jammer, jammer, jammer, hier waren we graag overheen gereden, al is het dan niet op de fiets zoals in de tour de France. Dan maar een omweg gemaakt net als gisteren. 12 km verder in het stadje Bagneres is een camperplaats. Daar gaan we heen, het blijkt geen mooie plek te zijn midden op een industrie terrein, maar toch besluiten we om er maar te blijven.

Dag 11. Vrijdag 19 april. 154 km.
Het begon weer prima vandaag, mooi weer. Water bijgevuld en aan de rit naar Lourdes. Onderweg zagen we al een bord met de vermelding dat de col die we in eerste instantie over wilden nog niet open is, alweer!. Nou ja dan maar een andere weg gevolgd. In een dorpje waar we doorheen reden zei Gep ik moet eigenlijk weer een beetje knipwerk hebben voor mijn “diary.” Op het zelfde moment rijden we een pleintje op en wat zien we? een toerist office. Een stapeltje folders gehaald. In Lourdes door de stad heen gereden en op een GOP midden in de stad ons kopje koffie gedronken en toen weer verder. Eerst naar Laruns en dan de col op richting Spanje. Deze “Pta de Somport”, waar boven ook direct de grens is. Veel verkeer op de berg en bovendien kon er ook nog worden geskied. 1794 meter hoog was deze pas. naar een GOP in Jaca, maar de coördinaten kloppen weer eens niet we moeten 2 km verder zijn. Daar staat de plek helemaal vol. Het is voor ca. 30 campers en de rest is alleen voor bussen. Veel campers staan op die plekken voor de bussen maar dat durven we niet aan en blijven een kwartiertje wachten. Gelukkig gaat er een camper weg en ik parkeer Gepke op die plek om snel de camper op te halen. Als ik terug kom blijkt ze al een ruzie met een spanjaard, die de plek in wilde pikken, met goed resultaat te hebben beslecht. We blijven vannacht hier staan. Later in de avond komt er nog een aantal malen politie langs om te waarschuwen. Die mensen vertrekken maar er komen steeds weer nieuwe die van de prins geen kwaad weten en dan worden er bekeuringen uitgedeeld, sneu natuurlijk.

Dag 12. Zaterdag 20 april.159 km.
Aan de  rit naar Zaragoza, een grote stad, waar een overnachtingsplek is vlak bij het centrum. Vanaf Jaca rijden we weer via lokale wegen door prachtige gorges en valleien met woeste rivieren, we genieten weer volop van de natuur. Deze zuidelijke uitlopers van de Pyreneeën zijn echt de moeite waard. We bewonderen de indrukwekkende , grillige rots formaties van Mallos. Dan slaan we bij Ayerbi de smalle weg in om het stuk naar Huesca af te snijden. Het is hoofdzakelijk landbouw gebied maar het scheelt ons wel heel veel kilometers. Het laatste stuk naar Zaragoza is over een snelle weg en dat komt wel goed uit want dan zijn we lekker op tijd op ons plekje. De rio Ebro stroomt hier midden door de stad en de camperplaats is bij de brug en tegenover de “Basilicia del Pilar” een indrukwekkende kerk met veel torens en majolica daken. Mooier kan je het toch niet wensen. Het is een bere drukke parkeerplaats die helemaal vol staat op 1 plekje na, het zijn kleine plaatsjes voor luxe auto’s maar op dit plekje kunnen we gelukkig met de kont over het trottoir parkeren. In de loop van de dag komen er nog wel twintig campers proberen een plekje te vinden maar meestal lukt hun dat niet. Na onze powernap en hapje gaan we aan de wandel. Het eerste wat we doen is de basiliek bezichtigen, hij is werkelijk kolossaal. Daarna een wandeling door de straten, de gebouwen doen ons denken aan Madrid maar de straten hier in het centrum zijn allemaal kaarsrecht terwijl in Madrid veel kronkel  straatjes zijn. Op de een of andere wijzen maakt dat het toch sfeervoller. We kopen nog een kaart van Spanje in een boekshop, eten lamskoteletten, patat, spiegeleieren en salade op een terrasje en keren terug naar ons huisje.

Dag 13. Zondag 21 april 104 km. 1^e paasdag.
Vandaag maken we een niet te lange rit naar Calatayud, een oude Moors/joodse stad. Ook hier is de camperplaats in het centrum. De weg erheen is vrij saai, dit is niet het mooiste stuk van Spanje. Maar we maken ook nog een afsnijding door een natuurgebied een bochtig bergweggetje door een bosgebied. Daarna het laatste stuk door een golvend landbouwgebied waar hoofdzakelijk wijndruiven worden geteeld. Veel en grote Bodega’s in elk dorpje. De mensen leven hier waarschijnlijk voornamelijk van de wijn. Op de grote camperplaats midden in de stad is plaats genoeg voor ons maar een wandeling door de stad valt tegen, echt uitgestorven is het en afgezien van een paar mooie kerktorens is het niet echt interessant. Bijna de gehele dag heeft het licht geregend maar tijdens de wandeling was het gelukkig droog.

Dag 14. Maandag 22 april 122 km. 2^e paasdag.
De camperplaats stond helemaal vol, zeker dertig campers terwijl er maar 7 mogen staan. Toilet schoon en leeg, afvalwater tank leeg, watertank vol, karren maar. We nemen de autopista want we zoeken een tankstation waar ze ook LPG hebben. Op de app opgezocht onderweg en inderdaad 35 km verderop is er een. De route stuurt ons de autovista af en dat blijkt een wonderschone route te zijn. Door kleine dorpjes, door canyons met grillige rode rotswanden en door tunneltjes. Uiteindelijk komen we toch weer bij de autoweg uit bij een tankstation van Repsol. En ja daar hebben ze LPG, kunnen we gas tanken, d.w.z. als de apparatuur daar niet “out of order” was. Pech dus. Volgens de app is er vlak voor Madrid nog een LPG station. We hopen dan maar dat het daar wel goed gaat. Dit hebben we nu heel vaak, of het gas is net op of het apparaat is defect, of ze zijn gestopt met LPG. Vermoedelijk is LPG op z’n retour. Er zal wel niet genoeg aan te verdienen zijn denk ik. De camperplaats in Siguenza is aan de voet van een fortachtig kasteel, gebouwd rond 1123. We rijden via een steile weg met kinderkopjes door het dorp omhoog en stuiten ons aan bij drie andere campers die er al staan. Na de thee bezichtigen we het kasteel wat eigenlijk het paleis van de bisschop blijkt te zijn geweest. Nu is het ingericht als Parador een hotel dus. Het is prachtig gerestaureerd. De dag is begonnen met regen en bewolking maar de rest van de dag was het droog en af en toe zelfs zonnig.

Dag 15. Dinsdag 23 april. 142 km.
Na 20 km zitten we weer op de autovia naar Madrid.  We houden deze voorlopig aan want deze hoogvlakte is niet interessant. Na 80 km programmeer ik op een LPG station dichtbij Madrid, ditmaal gaat het goed een eindje van de autovia is een Repsol en daar gaat het goed, PLG vol, diesel vol, kunnen we er weer even tegen. Dan geprogrammeerd op een camperplaats in Madrid. Dat is een parkeerplaats bij een groot park. Heel erg rustig met wel 200 parkeerplekken waar nog maar 1 van vrij is, genoeg dus. Het zijn kleine plekjes maar we hebben het geluk dat het kontje weer in de border kan oversteken. Voor vandaag hebben we afgesproken met onze lieve kleinzoon Jorrit, die studeert hier voor z’n master. Ik stuur hem onze locatie toe en tegen vijf uur komt hij hierheen met de metro. Die vijfhonderd meter verderop is. Een hartelijk weerszien natuurlijk. Jorrit besteld een taxi van de Uber, hij heeft een app op z’n telefoon van de Uber waarmee hij het allemaal kan regelen, bestellen, locatie opgeven, doel opgeven en betalen ook nog eens. Binnen 2 minuten komt de taxi al voor rijden. Voor 12 euro zitten we in het centrum. We wandelen gezellig door het centrum en hebben veel te bespreken natuurlijk, heel gezellig allemaal. Half augustus is hij klaar met z’n studie hier en gaat hij terug naar Nederland op zoek naar een baan. We nemen een grote tas met winterkleding voor hem mee terug naar Arnhem. We drinken wat op een terras en gaan dan op zoek naar het restaurant dat Jorrit al voor ons heeft uitgezocht. Daarna nog wat rondwandelen waarna hij ons weer in een taxi stopt voor de terugweg naar de camper. Een hartelijk afscheid natuurlijk en tot ziens in Nederland.

Dag 16. Woensdag 24 april. 242 km.
Zachtjes tikt de regen op ons camper dak, het ritme van een natte dag. En inderdaad heeft het de gehele dag geregend met een paar droge interval ’s van 3 minuten. Heel erg is dat niet want opnieuw willen we er een flinke ruk aan geven vandaag. De route naar de Extremadura is opnieuw behoorlijk saai, dus verstand op nul en rijden maar. Losar de Vera is een dorpje waar een camperplaats is. Het blijkt niet zo’n mooie plek, wel heel rustig want we staan alleen. Alleen wat rommelig met veel zwerfvuil.

Dag 17. Donderdag 25 april. 62 km.
We rijden door het dorp terug en zien in de hoofdstraat aan de kant van de weg mooie gesnoeide struiken in allerlei vormen, vogels, bloemen, paarden en nog veel meer vormen. De plaatselijke tuinman heeft zich hier geweldig uitgeleefd, Grappig. De lucht ziet er wat beter uit vandaag maar toch hebben we af en toe toch nog een buitje. Maar als de zon schijnt is dat dan ook heel uitbundig. We rijden door het dal van de Vera, een smal riviertje. Vanuit Losar de Vera rijden we naar Jerandila de Vera,  Aldeanueva de Vera, Alle dorpjes in dit dal hebben de toevoeging “de Vera” het is een mooie route en we zien zelfs hier en daar sinaasappelbomen die al vol hangen, blijft altijd een leuk gezicht. Uiteindelijk komen we aan in Plascencia. Het is een redelijk grote oude stad met veel historie. We rijden langs de rivier de Jerte en zien plotseling een grote parkeerplaats waar al een aantal campers staan. We besluiten hier te gaan staan en de stad te gaan bezichtigen. Zo gezegd zo gedaan. Maar eerst gaan we een hapje eten en een powernap ondergaan. Daarna wandelen we de stad in, gelukkig uitgerust met paraplu’s want na een kwartiertje gaat het regenen. De plaza Major is uitgestorven. We zwerven nog wat rond en gelukkig wordt het weer droog zodat we ook een deel van de oude stadsmuur nog kunnen bekijken. We komen weinig mensen tegen, dus erg sfeervol is het niet. De toerist office houd fiesta van 2 tot 5 uur, folders kunnen we dus niet bemachtigen helaas. Toch was het een leuke wandeling. We gaan hier ook overnachten en zien morgen dan wel wat we verder gaan doen. Tegen de avond komen er steeds meer campers bij ons staan. Tegen zessen komt er een spanjaard aan de deur kloppen die even z’n praatje kwijt wil. Hij heeft 46 jaar bij Philips in Eindhoven gewerkt en geniet nu van z’n pensioen hier in z’n geboortestad Placencia.

Dag 18. Vrijdag 26 april. 211 km.
Vandaag gaan we een rondrit maken door het noorden van de Extremadura. Eerst rijden we naar het westen. Voorlopig veranderd het landschap niet spectaculair, maar bij Pozuelos worden de bergen hoger en het landbouw gebied maakt plaats voor onafzienbare olijf gaarden. Dat schijnt het enige product te zijn dat hier van belang is. Het ziet er prachtig uit, vooral de heel oude bomen van misschien wel enkele honderden jaren oud vinden we fascinerend. Wat ook zo mooi is, is de uitbundig bloeiende brem en rozenstruiken. Gepke is helemaal verliefd op de prachtige paarse bloemen die overal langs de weg staan. Na het middaguur komen we aan in Banos de Monte Major, een stadje waar veel mandenmakers actief zijn, iets zuidelijk ligt Nervas waar we de bedoeling hebben om over de pas naar de vallei van de rio jerte te rijden. Het is een smalle weg maar gelukkig komen we op de gehele 39 km maar drie andere auto’s tegen. Met een beetje passen en meten lukt het passeren prima. Boven op de pas, “Puerta de Honduras” 1440 m hoog, hebben we een prachtig uitzicht rondom. Er liggen zelfs nog hier en daar plukjes sneeuw. Heel uitzonderlijk midden in Spanje. In de vallei van de Jerte blijkt een zeer goede en snelle weg te liggen, dat schiet dan ook lekker op en na een half uurtje rijden we opnieuw Plascentia binnen. We parkeren de camper op de zelfde parking en gaan gelijk aan de wandel. We hebben namelijk de prachtige aquaduct nog niet bekeken en dat willen we nu nog gaan doen. Het valt nog niet mee want de stad ligt op een heuvel en laat die aquaduct nou net aan de andere kant te liggen. Maar goed, met flink wat doorzettingsvermogen en af een korte stop om op adem te komen lukt het ons. Nou, het is de moeite waard. Daarna dalen we af naar de Plaza Major strijken neer op een terras, want een bakkie hebben we wel verdient. Daarna een bezoek aan de toerist office, die nu wel open is. Met een stapel folders onder de arm wandelen we terug naar de camper, het is mooi geweest vandaag.

Dag 19. Zaterdag 27 april. 160 km.
Voor vandaag heb ik een route uitgezet naar Guanolupe. Buiten de stad gaan we gelijk omhoog, niet zo heel ver maar toch wel een leuk landschap. Ik heb een omweg ingecalculeerd via het “Parque Natural de Monfrague”. Dat is een goede greep. De steile smalle weg voert ons door een canyon bij “Torrejon el Rubio”. We bewonderen de prachtige rots partijen. Op een parkeerplaats staan ca. 10 Spaanse auto’s, aan de kostbare uitrusting te oordelen is het een fotoclub. En het grappige is dat het allemaal Nederlanders zijn. Het zijn vogelspotters die hier op zoek zijn naar leuke plaatsjes van voornamelijk roofvogels. Het dorpje Guanolupe stelt niet zo veel voor ware het niet dat een enorm klooster boven alles uitsteekt. We installeren ons op de parking met nog drie campers waarna we een paar uurtjes van het heerlijke klimaat genieten. Tegen vijf uur gaan we aan de wandel, d.w.z. klimmen want we moeten een flink eind omhoog. Het Klooster kunnen we alleen van buiten bekijken want het is nu een Parador geworden (Hotel). Het klooster wordt al eeuwen door bedevaartgangers bezocht. In het klooster werd hun drie dagen gratis onderdak aangeboden en als ze weer verder trokken kregen ze ook nog een paar gratis schoenen. Hier werd Columbus indertijd ontvangen door de reyes de Catolicus, die hem de papieren overhandigden voor de overdracht van de schepen met hun bemanning.

Dag 20. Zondag 28 april. 200 km.
Water en diesel getankt in het station t.o. de camperplaats. Ik heb nu geprogrammeerd op het zuidelijke gedeelte van de Extremadura. De route valt behoorlijk tegen, de gehele dag rijden we door een vrij vlak landschap met voornamelijk kurkeiken, enorme plantages met olijfbomen en andere vruchtbomen. Mooi, maar op de duur wel wat saai. Daarom is het een leuke onderbreking al we in het minuscule dorpje Acedere een kerk zien staan die kennelijk in bezit is genomen door een kolonie ooievaars. Op letterlijk elk vlak plekje zien we een ooievaar zitten of er is een groot nest gebouwd. Heel bijzonder dat hier zoveel ooievaars voorkomen. In Viagarcia de la Torre vinden we een overnachting plekje op een ontmoetingsplek voor de lokale bevolking. En omdat het zondag is en bovendien heel mooi weer (27 gr) is het kleine restaurantje afgeladen vol evenals het terras. Ik schat dat er wel 100 grote en kleine mensen hier genieten van een drankje en tapas. Het is binnen, waar ik een paar ijsjes haal, een gekakel van jewelste.

Dag 21. Maandag 29 april. 183 km.
Via een omweg rijden we vandaag naar Badajoz. Een redelijk grote stad tegen de grens met Portugal aan. De verwachting is dat dit zuidelijke gedeelte van de Extremadura wat bergachtig is, dat is maar gedeeltelijk waar. We rijden echt wel over mooie kleine binnen weggetjes, maar in het algemeen zullen we iedereen aan raden dit zuidoostelijke gedeelte maar over te slaan, niet spectaculair. Het is vandaag een hele warme dag geworden, we meten 32 gr.C. aan de andere zijde van de Rio Guadiana is een hele mooie camperplaats aangelegd waar we gaan staan. Eerst met zeven maar later op de avond staat het helemaal vol, zeker 25 campers. We zoeken elk plekje schaduw op tussen de campers, in de zon zitten is geen optie. Tegen vijf uur gaan we toch nog even proberen wat van de stad te bekijken. Ver komen we niet, als we de brug over zijn zien we op een display dat het 41 gr.C. is. We geloven dat niet maar heel erg warm is het wel. Dat en de loomheid die zich in onze benen vast zet doet ons besluiten om rechtsomkeert te maken. Op de plaats rust, dat bevalt ons het beste. We hebben nog een leuk gesprek met onze buurman, een Duitser die alleen op pad is, z’n vrouw wil niet meer mee zegt hij, ze is wat angstig en hij is van plan om z’n camper maar te gaan verkopen. We praten over de reizen die we allemaal hebben gemaakt. Ook IJsland komt uiteraard ter sprake, nu bleek dat dat voor hem ook het favoriete land te zijn. Dus we hebben gelijk erg veel gespreksstof.

Dag 22. Dinsdag 30 april. 203 km.
Ons eerste doel is maar 30 km verder, Elvas in Portugal, een oude  garnizoensstad. Het is helemaal omringd door vesting wallen. En ligt op een heuvel. We parkeren de camper op een groot parkeerterrein bij een aquaduct en wandelen naar de stad, zo’n kilometer verderop. 20 of 25 jaar geleden zijn we hier al eens eerder geweest, maar zo als te verwachten is herkennen we weinig. Het is een leuke stad met allemaal hele smalle straatjes. Na 2 uurtjes rondzwerven hebben we het wel gezien en gaan terug. We gaan nog een flinke rit maken vandaag. We gaan ditmaal de binnenlanden door naar het noorden, de kustroute hebben we al eens eerder gedaan. Over het geheel is het een mooie route met veel kurkeiken en olijven plantages. Bij Vile Velha de Rodao rijden we een eind langs de brede rivier de Taag. Bij Castelo Branco is een camperplaats aan de snelweg. Heel moeilijk te bereiken, veel heen en weer rijden over de snelweg, 6 km naar het noorden dan weer 8 km terug naar het zuiden. Uiteindelijk komen we uit op een parkeerplaats voor vrachtwagens waar 3 hele kleine parkeerplaatsjes voor campers met een gesloten toiletgebouwtje en kranen waar geen water uit komt. Gauw door rijden dus, 20 km verder vinden we in Alpedrinha de troostprijs, nou ja, de troostprijs? Een prachtig parkeerterreintje bij het kerkje, heerlijk rustig en een grappig dorpje. In een piepklein winkeltje koop ik een fles wijn voor € 1,80. Veel keus is er niet 1 merk witte wijn en 1 merk rode wijn, ben benieuwd hoe die witte smaakt.

Dag 23. Woensdag 1 mei. 184 km.
Hij smaakte uitsteken , die witte. 1900 meter hoog was de pas die we overreden in de “Da Serra da Estrela” een schitterende route door de bergen. Boven allemaal nog sneeuw langs de weg. Zelfs waren er nog mensen aan het skiën.  En druk was het ook op die route veel personenauto’s maar ook touringcars en campers. Het was een warme dag vandaag en we zochten steeds een plekje schaduw op als we stopten. Boven op de pas was in de rotswand een tien meter hoge heilige figuur uitgekapt. In Viseu vonden we een plekje samen met nog vijf campers op een parkeerplaats buiten het centrum. Je kunt hiervandaan met een monorail naar het centrum, dat erg hoog ligt. Omdat het 29 graden was hebben we daar maar van af gezien. Lekker rustig bij de tent gebleven. Nog een praatje gemaakt met onze Nederlandse buurman, die hier met z’n Portugese vriendin in hun camper zitten. Hij is gepensioneerd (67) en woont in de Algarve met haar.

Dag 24. Donderdag 2 mei. 147 km.
Oorspronkelijk was de weg naar ons doel in Cinfaes ongeveer 75 km maar als Tom ons een snellere zijweg instuurde was ik eigenwijs en reed rechtdoor. Dit met het gevolg dat de weg steeds langer werd. Maar man o man wat hebben we daar een plezier van gehad, wat een prachtige route door het natuurpark “Serre de Montemuro” hebben we gemaakt om nooit te vergeten. Constant bochtjes draaien natuurlijk, maar wat mooie uitzichten op de diepe dalen en woest stromende rivieren zoals de Rio Paiva. De kleine bergdorpjes, waar de meeste tuinen vol staan met al die rijk bloeiende bloemen. Het is gewoon een feest om hier te rijden. 50 km per uur mag je hier rijden, maar in de bochten natuurlijk een stuk langzamer. Gelukkig maar, want direct na zo’n scherpe bocht wandelen  er opeens twee schapen de weg over, een bruine en een grijze. Ondanks dat ik vol in de ankers ga, krijgt bruintje nog even een kontje van de camper. Niet ernstig, want heel laconiek stapt hij aan de kant, kijkt nog even achterom met een gezicht van “niks aan de hand, dit doe ik elke dag een keer” wat wel gebeurde was dat niets in de kastjes nog op de zelfde plaats stond. Werk aan de winkel voor Gep. Uiteindelijk is de overnachtingsplek in Cinfaes toch niet zo gezellig, een kale parkeerplaats. Als ik dan ontdek dat er 7 km verderop een plekje aan de rio Douro is, starten we de motor weer. In Ribodouro steken we de rivier over en langs de boulevard bij een klein jachthaventje vinden we een prachtig plekje, waar we nog een paar uur genieten van het heerlijke klimaat (24 gr.C) en het uitzicht over de Douro later op de avond komt er nog 1 camper bij ons staan.

Dag 25. Vrijdag 3 mei. 87 km.
Afscheid genomen van ons mooie plekje aan de Douro en vervolgens een prachtige tocht langs de rivier naar Porto gemaakt. De rivier word steeds breder en dan zien we plotseling Porto opdagen de verschillende hoge bruggen domineren de skyline. De bekende dubbele brug, ontworpen door Gustave Eiffel moeten we oversteken en dan direct rechtsaf bij de kade langs naar de camperplek 2 km verderop. Maar daar gaat het goed mis, de weg is afgesloten voor doorgaand verkeer. Dus dan maar rechtdoor, Tom weet de weg, alleen houd hij geen rekening met de breedte van de camper. Hij stuurt ons straatjes in die verderop te smal voor ons zijn. Ook zijn er arbeiders bezig met asfalteringswerkzaamheden waardoor er weer een omleiding nodig is. We zwerven meer dan half uur rond door deze wijk. Op een gegeven moment moeten we op een helling een hele scherpe bocht naar rechts maken. Daar moet ik wel 10x heen en weer steken op aanwijzing van een vriendelijke Portugese fietser. Met schokkende camper, slippende banden en een wolk rubberlucht achter ons latend kruipen we omhoog. Heel angstige momenten zijn dat. Uiteindelijk rijden we terug naar de brug en gaan aan de andere zijde verder naar de volgende brug. Dat lukt wel goed en behouden komen we aan op de camperplaats aan de oever van de Douro 2,5 km vanaf het centrum. Een paar uurtjes rust hebben we wel verdiend na dit onprettige avontuur. Kwart voor vier gaan we aan de wandel in de richting van de zee waar we na 1200 meter met een  pontje oversteken naar de andere oever, daar in een oud trammetje stappen die ons naar het centrum brengt. Gepke heeft nog een gezellig gesprek met een Franse dame die 25 jaar in Parijs heeft gewoond en nu al weer een paar jaar hier in Porto. We bekijken wat van het centrum, waar het krioelt van de toeristen. Op een terras komen we aan de praat met de Senegalese ober. Hij heeft 6 jaar in Groningen gewoond, gestudeerd aan het A-college en ook wel eens door ons dorp Zuidhorn, is heen gefietst. Heel aardige vent. Over de brug en langs de oever weer terug gewandeld naar de camper. Onderweg in een restaurantje lekker costilla’s gegeten.

Dag 26. Zaterdag 4 mei.  151 km.
Porto is nog een behoorlijk grote stad, de eerste 10 km die we rijden is door de buitenwijken en bedrijven terreinen. De voorsteden zijn idem dito dus gaan we ook daar met behulp van de snelweg zo snel mogelijk doorheen. Dan volgen de stadjes Vila do Conde en Pavoa de Varzim. Daar rijden we over de boulevard langs de Oceaan. Ontzettend druk want er is kennelijk een sport evenement waar al die mensen op af komen. Ook ontzettend veel wandelaars op het hele traject dat we vandaag rijden. We zien hier ook veel borden die aangeven dat dit een onderdeel is van de wandelroute naar Santiago de Compostella. Het landschap wordt langzaam mooier maar de dorpjes rijgen zich aaneen. In Viana de Castelo lassen we een rustpauze in vullen de tank met drinkwater  en besluiten door te rijden naar de Spaanse grens waar we in Valenca op de parkeerplaats gaan staand bij een fort dat hier boven op de heuvel staat. ’s Avonds wandelen we omhoog om het beter te gaan bekijken. Dat is een verrassing want binnen de vestingwallen blijkt zich een compleet stadje te bevinden vergelijkbaar met Carcassonne in Frankrijk. De huizen lijken ons wel wat jonger te zijn als in Carcassonne en het zijn voornamelijk winkels waar stoffen zoals handdoeken,  lakens e.d. worden verkocht. Gelukkig heb ik geen portemonnee bij me.

Dag 27. Zondag 5 mei. 169 km.
Tot ver in de nacht last van verkeersgeluid gehad, maar toch goed geslapen. Onderweg zagen we ontzettend veel wandelaars die de route naar Compostella de Santiago lopen. Tijdens onze koffie break hebben we nog een leuk gesprek met 6 Nederlandse dames van middelbare leeftijd die deze route in 6 dagen lopen. Ongeveer 20 km per dag. Toen we wat reis informatie uitwisselden kwamen we tot de ontdekking dat we gemeenschappelijke kennissen hebben, Levien Konter is een oud collega van haar. We gaan vandaag naar Carnota, dat moet een plek vlakbij het strand. Maar dat viel tegen zeker 700 meter van het water dat je niet eens kon zien. Dus nog een stukje door gereden naar het strand. Dat was een topper, een grasveld 50 m vanaf het strand. Daar stonden al 5 campers waar we ons bij aan gesloten hebben. We konden zelfs de luifel nog uitzetten want in de zon was het toch echt nog te warm. De luie stoelen naar buiten en dan een boekje in de hand, de oogjes dicht. We stonden in een bloementuintje, zelden op zo’n mooi plekje gestaan. De politie kwam ook nog een kijkje nemen dus dat geeft een veilig gevoel. Een aantal campers vertrokken in de avond, zodat we uiteindelijk met z’n tweeën overbleven.

Dag 28. Maandag 6 mei. 153 km.
Eerst richting Cabo Finnisterre, dat is het uiterst westelijke stukje van Spanje. Leuk om daar even geweest te zijn. Het laatste stukje moeten we lopen want bij de vuurtoren mag je niet met de camper komen. Ontzettend veel wandelaars met rugzakken die de laatste tien km vanaf Corcubuon naar de kaap lopend afleggen. Op een parkeerplaats met een natuurlijke bron maak ik van de gelegenheid gebruik om de ramen te wassen. Die akelige vliegen laten van die smerige gele vlekken achter. Daarna drukken we even stevig op het gaspedaal nadat we in een bouwmarkt een paar onderdelen hebben gekocht om de grote lade in de camper te kunnen repareren. Na aankomst in Caion ben ik daar direct aan begonnen en dat is gelukt. Dus geen uitschuivende lade meer in de camper. Het was vandaag een bewolkte dag en zelfs tegen 19.00 uur kregen we waarachtig ook nog een paar regendruppels, maar dat mocht geen naam hebben. We staan hier aan de boulevard en kijken uit over de oceaan richting de USA.

Dag 29. Dinsdag 7 mei. 121 km.
Zwaar bewolkt van morgen, maar hoe verder we rijden hoe lichter het wordt, we zien zelfs de zon nog verschijnen, helemaal goed. In A Coruna, een grote stad, ze zoeken we de Lidl nog even om onze mondvoorraad weer wat aan te vullen. Een paar dagen geleden is door de noodstop voor de 2 schapen de thermoskan uit de het bovenkastje gesodemieterd, niet ernstig, alleen de handgreep was aan 1 kant los gebroken. Wel was dit aanleiding voor Gep om aan marktbewerking te gaan doen. Eigenlijk zou ze een nieuwe willen hebben, deze dateert immers ook alweer uit de periode van onze eerste camper. Ik zeg dat ik het wel kan lijmen als ik thuis ben. Ik herhaal dat nog een aantal dagen maar dat mag niet baten. Met de gedachte dat het zondag a.s. Moederdag is strijk ik over m’n hart en we stoppen bij een Chinese bazar waar ze een gigantische hoeveelheid absolute rotzooi verkopen maar ook thermoskannen. € 8,95 een rib uit m’n lijf, maar voor een tevreden (en niet zeurende) vrouw moet je wat over hebben, nietwaar? Ortigueira, een dorpje op het uiterste noordwestelijke puntje van Spanje, is ons doel. Het ligt aan een binnenzee en we staan op de parkeerplaats bij een zwembad. Prima plekje. Dat vind een Spaanse camperaar niet want als we zitten de eten komt hij om ons heen draaien, gaat hier staan, gaat daar staan, zeven maal verkassen. waarvan moeder de vrouw drie maal om de camper heen loopt weer instapt. Komisch gezicht en we genieten. Uiteindelijk vertrekken ze naar elders, wij lachen. Ik heb nog een leuke wandeling gemaakt langs de kust, mooi is het hier.

Dag 30. Woensdag 8 mei. 177 km.
Gisteravond heb ik de camper nog even andersom geplaatst want door de wind waaide de koelkast steeds uit. Dat heeft geholpen want nu bleef hij aan. Het ging zo hard stormen dat de hele camper wel 25 cm heen en weer schommelde. In de stromende regen heb ik de tank gevuld en de WC leeg gemaakt met in de ene hand een grote paraplu. Veel hielp dat niet want ik moest wel een droge broek aan. In de loop van de morgen werd het droog maar wel nog een hele harde wind. We rijden nu langs Foz de plaats waar we 3 jaar geleden gestopt zijn. Uiteraard herkennen we niets het landschap blijft mooi hoe vaak je er ook doorheen rijd. De camperplaats in Coana is mooi maar direct aan de kust en dus heel erg winderig. We besluiten om door te rijden naar Boal dat is zo’n dertig km het binnenland in, een prachtige weg door de natuur brengt ons erheen. In Coana had ik gezien dat hier een prehistorisch dorpje is opgegraven maar hoe we ook zoeken het is niet te vinden, helaas! Het zou het zelfde soort dorpje moeten zijn zoals we op de skilley’s in Ierland en op de Orkney islands in Schotland ook al hebben bekeken.

Dag 31. Donderdag 9 mei. 197 km.
Gisteravond heb ik het rooster van de kk met een plastic zak en duc tape afgeplakt en dat heeft geholpen, de kk heeft het de gehele nacht volgehouden. De wind is gaan liggen en het is droog d.w.z. tot aan een uur of drie, toen ging het regenen en het is niet weer droog geweest. Maar de rit die we gemaakt hebben vanaf Boal over de AS12 naar Grandas de Salime en dan via de AS14  naar Pola de Allande is een schitterende route onvoorstelbaar mooi met al die bochten, rotspartijen en veel leegstaande huizen. Na langs een heel lang stuwmeer te hebben gereden gaat de weg omhoog en de bergen worden kaler. Uiteindelijk rijden we over de 1146 meter hoge “Pueto del Palo” het landschap is hier anders maar even fascinerend. Er lopen 3 paarden met een veulentje op de weg en verderop zijn we de laatste in een file koeien. Ze rennen wel 300 meter voor ons uit de hele weg versperrend. Dit was een hele mooie rit. Zo als gezegd toen het om 3 uur begon te regenen besloten we om de 90 km naar Ovieda er even aan vast te plakken. Het is een grote stad waar we dwars door heen rijden. De camperplaats is in een buitenwijk we pikken het laatste plekje in en zien ons hier omringd door allemaal hoge flats, niet echt een gezellig uitzicht.

Dag 32. Vrijdag 10 mei. 169 km .
Het heeft de gehele avond geregend gisteren dat beloofde niet veel voor vandaag, maar dat viel heel erg mee. In elk geval was het droog toen we vertrokken. Voor je zo’n grote stad uit bent rij je wel een paar km. Ik heb op Potes in de Picos de Europa geprogrammeerd. De eerste 30 km was snelweg door de buitenwijken en daarna veel bedrijven parken. Niet gezellig maar het schoot wel lekker op. toen we een lange tunnel door reden schrokken we, want toen we er uitkwamen zat de wereld potdicht, maar gelukkig na een 10 km werd het steeds lichter en uiteindelijk trok de mist helemaal op.  Ongeveer bij Langreo werd het beter, het landschap werd steeds mooier d.w.z. bergachtiger met diepe canyons en spectaculaire rotspartijen. Bovendien reden we nog via smalle wegen over twee passen. Wel niet van de hele hoge maar toch mooie. Als eerste de “Puerte de tarna” van 1490 m en daarna de “Puerte de San Glorio” van 1609 m. echt een heel mooie landelijke rit met dan weer koeien op de weg vervolgens een paard met een veulen. Daarna kwamen we vast te zitten in een kudde van wel 200 schapen. Gevolgd door twee hele dikke logge en trage teefjes met enorme tepels. Echt geen proto type’s van herdershonden. In een dorpje heb ik nog een Horreo gefotografeerd, dat is een soort grote voorraadkast waar graan in bewaard werd. Deze was in gebruik als een soort bij keuken. De eigenaars lieten mij vol trots hun pasgeboren poesjes zien, en ik was niet zo goed als dat ik ze even op de foto moest zetten. In Potes stonden we achter een supermarkt op een P. prima plekje op 400 m vanaf het centrum. Gelijk de wandelschoenen aan getrokken en aan de wandel. Een feest van herkenning was het voor ons. We zijn hier immers al 2 x eerder geweest. Een ijssalon konden we niet voorbij lopen want ze verkochten ook Hocky Pocky ijs, waar we in Australië ook zo vaak van gesmuld hebben.

Dag 33. Zaterdag 11 mei. 131 km.
Droog vanmorgen en dat is het ook de hele dag gebleven. Vanuit Potes gelijk de bergen in, geweldig mooie rit naar de top van de volgende pas de “Puerte de Piedrasluengas” 1355 meter hoog. Schitterende uitzichten hier op de ruige bergtoppen waar hier en daar nog sneeuw op ligt. We hebben er een leuk gesprek met een Nederlands echtpaar dat hier 14 dagen met de auto en via hotelletjes rondreist. Halverwege deze dagtocht komen we aan in Cervera de Pouerga. Hier word het landschap vlakker, minder hoge bergen en lange stukken vlakke weg dat schiet wel lekker op trouwens. In een dorpje zien we een tiental getopte bomen op een rij waar overal een nest bovenop is gebouwd, de meeste gecomplementeerd met een heuse ooievaar. In Corconte aan de oever van de Embalsa de Ebro vinden we een plekje voor de nacht. Hier ontspringt de grote rivier de Ebro die uiteindelijk in de middellandse zee uitmond.

Dag 34. Zondag 12 mei. 295 km.
Agoitz is ons volgende doel. Het is niet zo’n spectaculaire route, deels met een snelle weg die om Pamplona heen voert. Er valt dus niet zoveel over te vertellen. De camperplaats in Agoitz ziet er netjes uit. We pikken het laatste plekje in. De overige campers zijn bevolkt met jonge gezinnen met kleine kinderen die zich uitstekend vermaken op het grote grasveld voor de deur. Heel gezellig allemaal, maar het zijn allemaal weekend gasten die na 5 uur weer naar huis vertrekken. Alleen wij en een ander Nederlands koppel blijven overnachten.

Dag 35. Maandag 13 mei. 125 km.
Na vertrek van de camperplaats rijden we al snel de besneeuwde toppen van de Pyreneeën tegemoet. Bij Navascues worden we een smalle zijweg ingestuurd, 20 km rijden we op smalle kronkelweggetjes langs kleine dorpjes tot aan Burgi. Daar gaat de weg door een prachtige nauwe gorge  met enorm hoge grillige rotswanden, wat is het hier mooi. Dan een lange weg naar Jaca, waar we op de heenweg hebben overnacht. We herkennen een paar opvallende gebouwen maar rijden door naar de overnachtingsplek in Biescas, dat op de grens van het natuurpark Ordesa ligt. We maken een wandeling door het kleine dorp waar veel oude huizen staan. Het is echter niet gezellig want alle winkeltjes en restaurantjes zijn gesloten, toch vinden we nog een terras waar we een bakje koffie kunnen drinken. Het is een mooie warme dag geweest (24 gr) maar wel met een harde wind.

Dag 36. Dinsdag 14 mei. 105 km.
Direct gaan we vanaf Biescas de bergen in. Een smalle weg over de Puente de Cotefablo. Ruim 1400 meter hoog.dan via Broto naar Fiscal en Ainsa. In Campo ontdekken we een daalders plekje aan de rivier de Esera. Hier blijven we een paar uurtjes om te luieren en de voorruit met rivier water  te reinigen. Het is dan niet zo ver meer naar de camperplaats in Viacamp. Tot nu toe een van de mooiste camperplaatsen die we bezocht hebben. Er kunnen maar 8 staan, maar die hebben dan ook elk een eigen bestraat plaatsje met verlichting, en electr. aansluiting. Keurig verzorgd en netjes bij een tourist information.

Dag 37. Woensdag 15 mei.192 km.
Op naar Tremp en dan langs het grote stuwmeer “embalsa de Talarn” vervolgens door de gorge “desfiladero de Collegats”. De naam doet ons beide direct aan een steegje tussen de Herenstraat en de vismarkt in Groningen denken “het koale gat” een prachtige route waar we vanzelf erg van genieten. Helemaal als er ook nog een ree de weg oversteekt. In Seo de urge, een redelijk groot stadje gaan we op de camperplaats even buiten het centrum staan. Het staat nagenoeg vol. ’s Avonds maken we nog een wandeling door het centrum en pikken we even een terrasje. Door het historische centrum lopen we terug naar de camper om een kaartje te gaan leggen.

Dag 38. Donderdag 16 mei. 184 km.
Tijdens de wandeling van gisteravond kwamen we onze Belgische buurvrouw tegen en die vertelde ons dat vlakbij de grens tussen Andorra en frankrijke een stuk berghelling over de weg heen was geschoven. Dat was al 14 dagen gelden gebeurt maar de weg was nog steeds niet weer vrij gemaakt. Ons voornemen was om deze route vandaag te gaan rijden. Omdat we nog nooit in Andorra waren geweest besluiten we toch maar de gok te wagen het is immers maar 30 km en we kunnen altijd weer terug en een andere route volgen. Nou, Andorra viel ons erg tegen. Over het landschap hoor je ons niet klagen, hoge bergen met steile hellingen. Alle bebouwing is daar in gepropt, er is geen plekje vrij. Voorbij de grens begint het direct al. De tankstations rijgen zich aaneen, tot aan de hoofdstad Andorra Vella schatten we dat we er wel 40 tegen kwamen. De diesel is ook wel erg goedkoop hier gemiddeld € 1.05 p/l. maar dat is dan ook het enige vermoeden we. We rijden nog een eind door naar de Franse grens en kopen wat drank in een dranken super. Daar verkopen ze ook veel andere producten zoals chocola, Jambon, snuisterijen, kaas, chips en nog veel meer. Voor zover we het kunnen inschatten zijn die producten wel de helft duurder dan in Spanje. Als voorbeeld: een klein zakje chips in Spanje € 1,05 in Andorra € 2,49 We wilden hier inkopen doen maar nadat we gehoord hadden dat de grens nog gesloten was, zijn we maar gauw terug gereden naar Seo de urge en daar inkopen gedaan. Daarna de weg naar Spanje genomen over de Puente de Tosas , 1790 meter hoog. Traditie getrouw drinken we daar altijd even een bakje koffie of thee. Daarna rijden we door het prachtige dal via Ribes naar Ripoll waar we aan de rand van het centrum op een parkeerplaats naast het politiebureau een plekje voor de nacht vonden. We lopen het centrum nog even door, middeleeuwse steegjes maar weinig volk op de been. In een half uurtje waren we weer terug.

Dag 39. Vrijdag 17 mei. 189 km.
Hier vanuit gaat een weg over de pas naar Frankrijk. De Col de Arras is 1610 meter hoog en vlak voor de top zien we dat het hier vannacht gesneeuwd heeft. Niet veel maar de velden zijn wel wit, wel uniek half mei. Op de weg ligt gelukkig geen sneeuw dus we kunnen rustig rijden. Honderd meter lager is er geen sneeuw gevallen. In de jaren 80 zijn we hier een paar jaar achtereen met de vouwcaravan geweest en uit nostalgische overweging gaan we hier een stukje langs de kust rijden waar we destijds veel hebben rondgereden. Argeles sur Mer, Collioure,  Port Vendres, Banyuls en Cebere aan de grens met Spanje. Een hele mooie kronkelweg langs de mediterrane kust. In Argeles lopen we nog een eindje langs de boulevard. Zoals we ons herinneren  waren het destijds veel restaurantjes en souvenir winkeltjes. Dat is dus niet veranderd d.w.z. het aantal is volgens ons ruim verdubbelt. 10 mensen zijn we tegen gekomen, wat wil je ook anders, het seizoen is nog niet begonnen. We rijden 30 km terug naar Trouillas waar we op een alleraardigste camperplaats bij een olijfgaard terecht komen, met een winkeltje erbij maar de plaats is gratis met alle voorzieningen met hele aardige mensen. We hadden forel gekocht en die smaakte uitstekend. Bijna de gehele dag heeft het geregend maar ’s avonds werd het droog gelukkig.

Dag 40. Zaterdag 18 mei. 184 km.
Vandaag nemen we allemaal smalle binnenwegen door de bergen richting Carcassonne. Als we echter bij St.Paul omhoog rijden naar de gorges de Galamos. Blijkt dat plan niet helemaal uitvoerbaar omdat we bij het begin van de Gorge tot de ontdekking kwamen dat die alleen geschikt was voor auto’s met een breedte van 2 meter en hoog 2,5 meter. Wij zitten daar ruim boven dus omkeren was de enige mogelijkheid. Heel jammer want wat we er van konden zien zou het heel mooi zijn. Dan maar via Quillan, waar we in 2016 al eens hebben overnacht, naar Carcassonne. Hier nemen we de snelweg om zo snel mogelijk deze enorme en drukke stad te omzeilen. In Villeneuve gaan we staan op de zelfde overnachting plaats als in 2016. De gehele dag is het prachtig mooi weer geweest maar hier kregen we tijdens het eten een klein buitje op de kop.

Dag 41. Zondag 19 mei. 184 km.
We bleven als enige op deze plaats staan vannacht. Je kunt heel goed merken dat het nog vroeg in het seizoen is. Toch zagen we vandaag steeds meer campers onderweg, maar ja het is dan ook zondag en de route die we vandaag reden is meer toeristisch. Vanaf Villeneuve rijden we de bergen de montagne Noire in, hele smalle weggetjes maar nagenoeg geen verkeer. Toch is het oppassen als we een tegenligger moeten passeren. We zoeken dan snel een iets bredere berm op zodat we langs elkaar kunnen kruipen. Dan is het ook fijn dat we een haventje vinden juist als er een file van zeker 25 cabrio’s ons tegemoet komt. Het is vast een clubje cabrio liefhebbers want we zien alle merken voorbij komen. Hier zijn meer loofbossen dan naald bossen en dat geeft ons het gevoel dat we door een park rijden, prachtig. We rijden een paar niet al te hoge cols over, de castans van 893 m hoog en de col de Salettes van 886 m hoog. De smalle weg enorm veel bochten en soms een helling van 16 % betekend wel goed opletten. Daarbij komt dat de laag hangende wolken het zicht beperken tot soms 10 meter. Gelukkig is dat alleen op de hoogste punten het geval. Uiteindelijk komen we bij Courniau op de grotere weg nr. N112 uit. Daar rijdt het wat comfortabeler tot aan de afslag naar Lodeve waar we langs het lac de Salugau rijden. Maar al gauw gaan we weer van de grote weg af en volgt 20 km hele smalle weg naar de hoogvlakte de Cevennes. Een kale bedoening daar maar wel heel fascinerend. Uiteindelijk belanden we in Alzon een piepklein dorpje aan de D999. Prima plekje alleen jammer dat het bij aankomst begon te miezeren.

Dag 42. Maandag 20 mei. 180 km.
Grote plassen water rondom de camper, de hele nacht heeft het geregend. De bedoeling is om weer een doorsteek te maken door het binnenland van de Cevennes. Tom Tom kent het onderscheid niet tussen rode gele en witte weggetjes die je wel op de kaart kunt zien. Hij neemt dan op een gegeven moment een wit weggetje, dit kan ik zien als ik de kaart er later op na kijk. Het is weer een heel smal weggetje. Nauwelijks breder dan de camper. Een heel mooie rit, dat wel maar het begint toch na zo 30 km te vervelen. Als we op de Col de Bantarde (624 m) een kopje koffie drinken zie ik op de kaart dat het nog wel 60 km zo door blijft gaan. Dit is niet wat we willen dus we zoeken de grote weg weer op. Na Ales pakken we een weg naar het noorden waar we een paar jaar eerder ook al over zijn gekomen. We zien dat niet alleen op de kaart maar ook aan het kasteel “chateau de Portes”. Bij de “Belvedere du Chassezac” overnachten we. Het is een uniek uitzichtpunt over de diepe gorge het gaat een paar honderd meter steil naar beneden. Dit is het startpunt voor bergbeklimmers, er staan reeds 4 busjes van die organisatie. Tegen zes uur kwamen de deelnemers naar boven geklauterd, allemaal kinderen in de leeftijd van 12 – 15 jaar met hun begeleiders.

Dag 43. Dinsdag 21 mei. 261 km.
Vandaag volgen we weer een prachtige route door de bergen. Maar we willen even flink opschieten. Tegen vijf uur rijden we door Tournon aan de Rhone gaan nog een 15 km noordelijk naar Champagne waar we een plekje vinden bij een Wijn bouw bedrijf. mooie plaats en heel rustig, er staan reeds drie Franse campers.

Dag 44. Woensdag 22 mei. 250 km.
Weer een lange dag vandaag. Eerst een afval container zoeken want die was op de camperplaats niet aanwezig. Vreemd maar in dit departement houden ze er een andere policy op na. Geen containers op centrale punten maar iedereen z’n eigen bij huis. Met als gevolg dat we wel 10 km verder waren voor we er een vonden op een parkeer terrein. Waren we eindelijk van onze zak af. Eerst was het onze bedoeling om door Lyon heen te rijden, maar hebben we toch maar vanaf gezien en snelwegen geprogrammeerd. Ik denk dat ons dat wel een uurtje heeft gescheeld. Beaune was ons doel daar waren we al 3 keer eerder geweest maar het is een hele leuke stad. Maar we hadden dit maal pech want de camperplaats was 3 dagen gesloten de reden stond op een brief bij de ingang maar was alleen in het frans dus daar werden we niet veel wijzer van. Dan maar door naar het 16 km verder gelegen Nuits Saint Georges. Leuke plek voor de nacht maar wel erg veel verkeersgeluid. Wat wel weer leuk was dat het 500 meter van het gezellige centrum met een tiental restaurantjes. Daar hebben we gebruik van gemaakt en lekker op een terras zitten eten.

Dag 45. Donderdag 23 mei. 329 km.
Met het verkeersgeluid viel het nog wel mee vannacht alleen die grote tankwagens maken een enorme herrie. Een route uitgezet naar Koenigsmacker. Daar is bij een sluis in de gekanaliseerde moezel een camperplek. We staan er alleen en omdat het nog steeds stralend weer is genieten we de middag van de zon en ons boek.  Bij de Lidl hadden we wat garnalen gekocht , lekker bij de lunch op gepeuzeld. Er komen ’s avonds geen collega’s bij wel rijden er ontzettend veel mensen op de fiets langs de moezel.

Dag 46. Vrijdag 24 mei. 242 km.
Heel vroeg op gestaan vanmorgen en om half acht reden we. We volgen in grote trekken de moezel en krijgen hem zowaar ook nog af en toe te zien. We rijden Duitsland in en dan zijn we weer in Luxemburg. Daar gaan we natuurlijk tanken want is daar het 20 cent goedkoper dan in Duitsland en zelfs 35 cent goedkoper dan in Frankrijk. Dan een mooie rit door luxemburg, België en dan weer Duitsland. We zien af en toe delen van de Westwall de verdediging linie die de Duitsers tijdens WO2 hebben gebouwd. Het bestaat uit een vier dubbele rij van betonnen punten die moesten voorkomen dat er geen voertuigen en tanks langs konden. Hij werd aangelegd vanaf de Zwitserse grens tot aan de rivier bij Arnhem. De grens loopt hier heel grillig maar het landschap is wel heel liefelijk en zelfs krijgen we met hellingen van 16 % te maken. Het maximum was 3,5 ton en dat zijn we (ongeveer) ondanks de hele smalle weg ging alles prima. Wat niet prima ging was onze rit door Aken, dat koste ons minstens een uur om daar doorheen  te rijden. Constant file’s echt een ramp. Volgende keer met een grote boog er omheen. Het plekje in  Baesweiler viel tegen omdat we geen satelliet konden vinden maar gelukkig was er 4 km verder nog een dus zijn we daar maar heen verhuisd. We hadden in Spanje een aantal flessen wijn gekocht. Die had ik opgestapeld in een kratje. Helaas zijn we gisteren nogal wat snel over een verkeersdrempel heen gesprongen met als gevolg dat er een fles in gebroken. Dat noemen we nu drank misbruik. En je hebt er ook nog eens een hoop rommel van.

Dag 47. Zaterdag 25 mei. 359 km
De laatste reisdag van deze vakantie gaan we nog even bij dochter Anita langs om gezellig bij te kletsen. Broodje eten en dan door naar Zuidhorn waar we om 4 uur aankwamen.

De laatste stand  op de kilometer teller is:   140892
Beginstand op de kilometer teller was :         132088
Totaal gereden deze vakantie ;                         8804 kilometertjes.