2024-5 Normandië.
Ongeveer 3 jaar ligt er al een afspraak met Fred om samen eens een lang weekend de landingsstranden (D-Day) van Normandië te gaan verkennen. Door allerlei omstandigheden, o.a. Corona kwam het er steeds niets van. Dit jaar ging het dus eindelijk door. Pablo had inmiddels te kennen gegeven dat hij dat ook wel leuk vond, dat vonden we natuurlijk prima. Zodoende reizen we dan ook met z’n drieën die kant op.
28.3.2024. km stand 173.432 prachtig zonnig weer.
Exact 7.00 uur bel ik aan bij Fred. Hij staat al klaar met de jas aan en de koffer in z’n hand. En uiteraard een brede grijns op z’n snuit. Na een innig afscheid van Pili te hebben genomen vertrekken we naar het huis van Pablo. En inderdaad, hij is ook wakker en komt naar ons toe wandelen, de reis kan beginnen. We rijden via Hoogkerk want de westelijke ring van Groningen is “Under Construction”. Vlot gaat het naar het zuiden, ergens in de polder nemen we de tijd voor een bakkie. Al vlot zijn we Nederland uit en de file in Antwerpen viel gelukkig nogal mee. Via Brugge en Gent, ik heb inmiddels het stuur overgedragen aan Fred en ga een dutje doen op het bed achterin, nadat we een broodje hebben verorberd bij een wegrestaurant. Niet erg comfortabel trouwens, elk deukje in de weg voel ik. Op naar Lille (Rijsel) waar we dus in Frankrijk aankomen. Ook hier geen sprake van files. Waar hebben we dat aan verdient. Het landschap hier in Noord-Frankrijk is niet overweldigend, maar voorbij Amiens begint het toch wat heuvelachtiger te worden. Veel valt er niet over de rest van de route te vertellen. Om 20 voor zeven arriverend op de CP in Honfleur, ongeveer 740 km gereden. Het valt mee, van de 180 plaatsen zijn er nog ongeveer 20 vrij. Het is steeds mooi weer gebleven op een enkel klein buitje na. Het is ongeveer 800 m lopen naar het karakteristieke vissershaventje. We besluiten een visrestaurant te zoeken, dat lukt boven wonder, ik denk dat er alleen maar visrestaurants zijn hier. Wat kies ik? Je inderdaad Moules marineras. Valt enigszins tegen, zijn geen Zeeuwse mossels hoor, de grootste was 13 mm en de smaak was ook wat flauw. Glaasje witte wijn erbij, dat dan weer wel. Prima geslapen allemaal.
29.3.2024 opnieuw mooi zonnig weer.
Na wat geharrewar bij de uitgang lukt het ons toch nog op tijd te ontsnappen uit deze CP. We volgen de kustweg “Cote de Grace” echt een hele mooie route voornamelijk door allerlei dorpjes, maar wel steeds zicht over zee. In Deauville vinden we de laatste parkeerplaats waar een camper op past, vlak tegenover het 18e-eeuwse Kurhaus. Heel indrukwekkend gebouw. We lopen terug het stadje in en vinden een leuk restaurant voor de lunch. We rijden verder langs de kust en rijden een steile weg in naar de Batteries du mont Canisy. De laatste km moeten we te voet verder, wat een flinke aanslag is op mijn conditie, maar ik haal het. Een prachtig uitzicht hebben we hier over de zee. Dat gold natuurlijk ook voor de kanonnen die hier in de bunkers stonden opgesteld. Verderop bekijken we het “Musea batterie de la merville. Op een beschermd terrein van enkele hectaren kunt u via een educatief pad 6 bunkers bezoeken die zijn omgebouwd tot museum. Een mythisch vliegtuig, de Douglas C-47 die deelnam aan de landing, wordt op de site tentoongesteld en heeft nu een prachtige hangar voor het behoud ervan. We rijden door naar Beuville waar we de Pegasus brug oversteken. Bij de landing is hier erg om gevochten door de geallieerden. Het is niet de originele brug, maar die ligt er nog wel, maar dan op het droge. Nog een paar km naar Ooistreham waar we op de CP gaan staan. Helaas staan we hier nauwelijks 100 meter vanaf de ferry naar Engeland. Die ligt er met brullende motoren van 10 tot aan 12 uur waarna hij gelukkig vertrekt. We wandelen in 10 minuten naar Pizzeria “Mamma Mia” waar we lekker gaan eten. Pablo waagde het erop om weer Moules te bestellen. Ze waren hier iets groter, dat wel en de smaak was ook veel beter.
30.3.2024 weer mooi weer.
We volgen weer de kust naar Arromanche. Hier bezoeken we de Cinema 360°. Heel indrukwekkend om midden tussen die gevechtshandelingen te staan. Het voelt alsof de kogels je om de hoofd vliegen. Ca. 5 km landinwaarts ligt de stad Bayeux waar we met zeer veel moeite een parkeerplaats voor de camper konden vinden. Het was net marktdag een straat verderop, daarom was het zo druk. Maar toch nog een leuke wandeling over de waren markt te kunnen maken. Ik het daar nog van een lekkere Crepe au Sucre gesmuld en op een terrasje een pilsje gedronken. Vervolgens zijn we naar het museum de Tapisserie gewandeld.Het Tapijt van Bayeux, ook wel ‘Wandkleed van Bayeux’. Tapijt van 70 meter bij 50 centimeter dat rond 1068 gemaakt werd, vermoedelijk in Engeland. Op het tapijt wordt de (aanloop naar de) Slag bij Hastings afgebeeld. Het tapijt van Bayeux wordt beschouwd als een van de belangrijkste middeleeuwse kunstschatten ter wereld. Het tapijt van Bayeux dankt haar naam aan het feit dat het Bisschoppelijk paleis zich in het Normandische plaatsje Bayeux bevond. Het werd kort na de Slag bij Hastings gemaakt in opdracht van bisschop Odo van Bayeux, een halfbroer van Willem de Veroveraar. Dit borduuratelier in Engeland. Volgens sommigen zou het Tapijt van Bayeux echter vervaardigd zijn door koningin Mathilde van Vlaanderen (ca. 1031-1083) en haar hofdames. Het gaat in feite om een zeer oude strip. Op het tapijt wordt zowel de voorgeschiedenis van de Normandische verovering van Engeland als de inscheping, landing en de Slag bij Hastings chronologisch verteld. Bij de afbeeldingen bevinden zich korte Latijnse toelichtingen. De oudst bekende afbeelding van de komeet van Halley op het Tapijt van Bayeux uit 1068.Het tapijt is een met wollen garens geborduurde linnen doek en dus eigenlijk geen geweven wandtapijt. Eén van de beroemdste scènes op het tapijt is de afbeelding waarop te zien is hoe Harold II van Engeland sneuvelt op het slagveld. Technisch gezien valt het tapijt onder het zogenaamde ‘Arabische borduursel’.
Screenshot
Omdat het nog vroeg in de middag is gaan we aan de rit via Villers Bocage, La Colombe, Avrances naar Mont Saint Michel. De CP bij een restaurantje was vol, dus reden we een 3 km terug naar het dorpje Beauvoir waar we op een enorme CP met wel 180 plaatsen zijn gaan overnachten. Weer konden we eten in een specifiek visrestaurant, iets verderop.
31.3.2024 weer mooi weer.
Lekker op tijd opgestaan waardoor we een van de eerste transfer busjes konden pakken naar Mont St. Michel. 30 jaar geleden konden we overnachten op het strand onder aan de “Mont” maar het is begrijpelijk dat niet meer gaat door de massale toestroom van toeristen. Half tien klauterden we omhoog door de smalle straatjes. Zo vroeg al liepen we haast in file naar boven. Het is wel heel indrukwekkend om dit te zien. Na eerst een bakkie koffie te hebben gedronken in een middeleeuwse herberg liepen we door tot aan de voet van de kathedraal. Vandaar via de buiten omloop terug naar het pendelbusje. Omdat het nog vroeg was zijn we maar aan de rit gegaan, dan hebben we het morgen wat gemakkelijker. In het dorpje Conty was een gratis CP waar we heel lang geleden ook al eens hebben gestaan. Maar eerst genoten we van een maaltijd in een Kebabzaak, het smaakte uitstekend.
1.4.2024 weer mooi weer. Met toch af en toe een beetje regen.
Op tijd aan de rit zodat we even na vijf uur onze opwachting konden doen bij Pili in Groningen.
De “Los Tres Guapos” hebben 5 geweldige dagen gehad. En zo ongeveer 2111 km afgelegd.
de km stand is nu 175.543.
