Oktober 2006. Op naar de Sahara. Vandaag nemen we de weg naar het zuiden van Marokko. De Ziz stroomt hier door een diepe vallei in zuidelijke richting. Het grootste gedeelte rijden wij dan ook door de palmbossen want daar staat die vallei helemaal mee vol. 25 kilometer ten noorden van de stad Erfoud. In de buurt van Borj-Yerdi zien we rechts van de weg plotseling de natuurlijke bron van Aïn-el-Ati. het ligt aan de rechteroever van de Ziz, Deze bron, ontdekt in 1987, spuit een waterstraal die enkele meters hoog opstijgt. En het is aan de omliggende grond te zien behoorlijk ijzerhoudend. Het is een feest om te zien hoe de kalk en de mineralen afgezet is op de omliggende grond. Een hele natuurlijke omgeving. Dit was dus in 2006! Nu, in 2024 is er een heel circus omheen opgezet, met ‘gidsen’, kamelen, souvenirwinkels enzovoort. Het treurigste is dat er jaar na jaar minder water stroomt en dat je de stroom zelden naar boven ziet komen. En helemaal schrikken is het dat er nu een muur omheen is gebouwd. en volledig verwaarloosd. Jammer, Jammer, Jammer, Zie de laatste foto.
Vlak voor Erfoud bezoeken we een grote expositie van fossielen en mineralen, we komen er met een paar mooie aankopen weer uit. Ik heb een mooie tand van een Mosasaurus gekocht en Gep een steen met lagen malachiet en een fossiel van een zeeanemoon.
